5 กุมภาพันธ์ 2550 20:23 น.
ว.เวคินน์
บ้านสวน...เก่าก่อน
สะท้อนใจ...ให้ถวิล
มวลไม้...และแผ่นดิน
หอมไอกลิ่น...พันธุ์บุปผา
บ้านสวน...ณ. วันนี้
วันที่...ฉันโหยหา
ธรรมชาติ...ที่จากมา
ไม่ลืมว่า...คือ....มาตุภูมิ
5 กุมภาพันธ์ 2550 17:07 น.
ว.เวคินน์
คำตัดสิน...ของเธอ
ฉัน...........ต้องทนทุกขเวทนา
................ดำรงชีพ อย่างยากลำบาก
ฉัน...........ยอมรับ เสมอ
................ให้อภัย ในความอยุติธรรม ของเธอ ชั่วกาลนาน
5 กุมภาพันธ์ 2550 14:23 น.
ว.เวคินน์
เกิด...เพื่อชนทั้งมวล
เลือด...พลีเพื่อแผ่นดิน แห่งมาตุภูมิ
เนื้อหนังแห่งกายนี้...มอบให้แผ่นดิน
ตาย...ไม่เสียดาย
เพื่อ...สันติสุขแห่งมวลประชาชาติเอเชีย
5 กุมภาพันธ์ 2550 14:11 น.
ว.เวคินน์
ฉัน...ยืน...เดียวดาย
ถนนสายชีวิต.............
เหลียวหลัง.....ไร้ผู้คน
ทอดตาสุดขอบฟ้า.............เวิ้งว้าง กว้างสุดแสนไกล
สองเท้า...ก้าวเดิน ด้วยพลังใจที่มี
ความหวังบนถนนสายนี้...อิสรภาพ เสรีภาพ แห่งดวงวิญญาณ
4 กุมภาพันธ์ 2550 21:19 น.
ว.เวคินน์
สายน้ำแห่งวัฒนธรรม
งามล้ำเนิ่นนานผ่านบรรพกาล
สายใยชีวันคงวันคงคืน
ทอดยาว.....ไป ชั่วกาลนาน
หน้าส่วนตัว
1080
