4 กุมภาพันธ์ 2550 20:12 น.
ว.เวคินน์
ก้าว...ไปเถิด เพื่อนเอย
กรรมและกาล จะกำหนด....ดวงชะตา
ขอเพียง... เธอ บากบั่น มุ่งมั่น
เจ็บบ้าง ปวดบ้างและ บางครั้งลิงโลด เริงร่า
ก็ขอให้ เข้าใจ เถิดว่า...นี้คือจังหวะ..แห่งชีวิต
4 กุมภาพันธ์ 2550 16:45 น.
ว.เวคินน์
ท้องฟ้า...กว้างไกล
ลมไล้...ให้คำนึง
ลมร้าย...อาจมาถึง
ต้องซาบซึ้ง...ในวิถี
จุดหมาย...ข้างหน้า
แม้ว่า...อับลับลี้
ขอเพียง...ตั้งใจให้ดี
เธอจะมี...วันรุ่งเรือง
2 กุมภาพันธ์ 2550 21:41 น.
ว.เวคินน์
เธอ...คือ เพื่อน
ความเป็นเพื่อนนั้น...สูงค่า ยิ่ง
เพราะ...เราบริสุทธิ์ต่อกัน ทั้งกายและใจ
หน้าส่วนตัว
1029
