แต่ละคืนวัน...ที่ฝนโปรยปราย กายฉันหนาวเหน็บยิ่งนัก แต่ลึก-ลึกแล้ว...ใจฉันกลับหนาวยิ่งกว่า เหมือนเดินอยู่ท่ามกลางห่าฝน เหมือนเดินคนเดียวในคืนที่มืดมิด เหมือนอยู่บนยอดเขาสูง...เพียงลำพัง ... หนาวกาย... ทำให้รู้ว่ายังหายใจ...ยังมีชีวิต แค่ก่อกองไฟก็ผ่อนคลาย...ให้ได้อุ่นขึ้นมา หนาวใจ... มีวิธีใดแก้ได้บ้าง ... หากมีใครสักคนเคียงข้างกาย หลายสิ่งหลายอย่างก็คงดีขึ้น ถึงแม้ยังหนาวกาย... แต่ภายในใจ...ก็ยังพอได้อบอุ่น คงไม่ต้องทนหนาวใจ เหมือนที่เคยผ่านมา
หน้าส่วนตัว
1120
