16 พฤษภาคม 2550 17:37 น.
ว่าที่กวี
แต่ละเส้นดินสอที่คอยลาก
ค่อย-ค่อยสร้างความหมาย...
...จากซากแห่งความหวาน
เล่าเรื่องราวความรักของฉันเหมือนเป็นตำนาน
หลังจากที่ทุกสิ่งทุกอย่างพ้นผ่าน...ล่วงเลยไป
แต่สิ่งที่เหลือทิ้งไว้คือความรู้สึก
ยามใดที่กลับมานั่งนึก...ก็ให้รู้สึกหวั่นไหว
ทั้ง-ทั้งที่เหตุการณ์ในความเป็นจริง...
...ณ ตอนนี้เราห่างกันไกล
แต่ความรู้สึกภายในใจ...
...กลับบอกว่าเธออยู่ใกล้-ใกล้...ไม่เคยห่างกัน
จะต้องทนทรมานอีกนานไหม
อยู่กับความเหงาที่ไร้ความหมายเหมือนเศษฝัน
อยู่กับเส้นบาง-บางของเยื่อใย...
...ที่ไม่ยอมขาดจากกัน
อยู่กับซากปรักของความผูกพัน...
...ที่เคยร่วมมือกันก่อสร้างมา
หากใจไม่เก็บเธอไว้ในจิตสำนึก
ฉันคงไม่ต้องมารู้สึกเศร้าเหงาโหยหา
ไม่อยากจมอยู่ในวังวนของเวลา
มันให้ความรู้สึกคล้าย-คล้ายกับว่า...
...กำลังจะหมดลม
11 พฤษภาคม 2550 15:23 น.
ว่าที่กวี
หากอยู่ที่นั่นมันเหงา
เธอจะกลับมาอยู่ที่เก่า...ได้ไหม
หากอยู่ตรงนั้นแล้วรู้สึกเหมือนไม่มีใคร
โปรดกลับมา...ฉันจะดูแลใจเธออย่างดี
หากอยู่ตรงนั้นมันไร้ค่า
ขอเธอโปรดกลับมาอยู่ตรงนี้
ฉันยังพร้อมจะดูแลหัวใจเธออีกที
ให้เธอรู้ว่า...ที่ตรงนี้...มีไว้สำหรับเธอ
หากอยู่ที่นั่นเธอไร้คนห่วงใย
โปรดรับรู้ไว้ในใจ...เธอกลับมาได้เสมอ
จะเทคแคร์อย่างดี...ไม่ให้เธอเศร้าอย่างที่เคยเจอ
ใจดวงนี้มีไว้ให้เธอ...ขอยืนยัน
9 พฤษภาคม 2550 20:36 น.
ว่าที่กวี
จะถลกหนังหัวแล้วขัดกะโหลกมึงด้วยกระดาษทราย
ค่อย-ค่อยฆ่ามึงให้ตายอย่างช้า-ช้า
ผ่าท้องแล้วลากไส้มาแขวนคอให้มึงในทันตา
ให้ได้รู้ว่ากูนับถือมึงเพียงใด
ควักตับมึงออกมาย่างให้หมามันแดก
ทุบหน้าแข้งมึงใหแตกจนเดินไม่ได้
เลาะฟันในปากทุกซี่ออกมาวางเรียงราย
ค่อย-ค่อยให้มึงผ่อนตาย...มิใช่อย่างฉับพลัน
คนจะนอนมึงเข้าใจกันบ้างหรือเปล่า
เสือกคอยส่งเสียงฉาว...จนกูไม่ได้หลับฝัน
กว่าจะหลับได้ก็ตีสี่...พอตีห้าทำกูสะดุ้งตื่นไอ้สันดาน
ไอ้เหี้ย...ไอ้เดรัจฉานทำไมต้องมาอาศัยใกล้กู
ก็ได้ไอ้สัตว์ไม่เป็นไร
ช่วงนี้หน้าร้อนกูเข้าใจ...ไอ้ลูกหมาขี้ตู่
ถ้าวันหนึ่งทนไม่ไหวขึ้นมา...มึงได้เจอกันแน่กับกู
แล้วจะได้รู้ว่านรกที่แท้จริงเป็นไง
9 พฤษภาคม 2550 19:52 น.
ว่าที่กวี
อยู่กับตัวเอง
...คิด...
ว่าทำไม
เธอมิอาจอยู่กับฉัน
ที่ของเรา...
ก็คงมิอาจเป็นเป็นเหมือนเก่า
สิ่งที่เหลืออยู่
อาจเป็นสิ่งเตือนความหมาย
...สำหรับเรา
แต่...
เพื่ออะไรล่ะ...?
ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่าง
เปลี่ยนแปลง
...
หูกวาง
ปลิดใบเก่าทิ้ง
ทับถม...
ผลิยอดอ่อนเพื่อวันต่อไป
หลาย-หลายอย่างในชีวิตฉัน
...คงเปลี่ยนไป
ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่าง
...เปลี่ยนแปลง
9 พฤษภาคม 2550 12:12 น.
ว่าที่กวี
เป็นแค่วันทีผ่านพ้น
ไร้คนสนใจในความหมาย
วันเกิดฉัน...ก็แค่อีกหนึ่งวันที่ผ่านไป
ทำได้แค่นั่งน้อยใจ...เพียงลำพัง
บางคนที่ฉันคอยคิดถึง
กลับไม่ซึ้งถึงบางสิ่งที่ฉันหวัง
ก็แค่คำอวยพรเล็กน้อย...
...ค่อย-ค่อยเติมใจให้มีพลัง
แต่แล้วทุกอย่างก็ไม่ได้เป็นดังต้องการ
ใช่อยากจะเรียกร้องให้วุ่นวาย
แค่ต้องการความหมายบางอย่างที่ฝัน
ขอเพียงใครสักคน...ที่ยังคิดถึงกัน
ใจอยากขอเพียงแค่นั้น...จากใจจริง
หน้าส่วนตัว
727
