29 ตุลาคม 2550 20:30 น.
ว่าที่กวี
คืนนี้ฉันนอนไม่หลับ
อยู่ในห้องที่ว่างเปล่า
ทั้งที่มันเคยเปี่ยมด้วยเรื่องราวแห่งความสุข
หากแต่คืนนี้...
ภายในห้องนี้...
เหลือเพียงฉัน...กับความสับสน
และความทรงจำสีเทา-เทา
ที่ยังคงอยู่ภายในใจ
...
บ้านหลังนี้
เคยเต็มล้นด้วยความรู้สึก
ทั้งสุข...เศร้า...เหงา...รัก
แต่เมื่อเวลาผ่านไป
ทุกสิ่งทุกอย่างก็เริ่มเจือจางลง
...
สายฝนที่โปรยปรายบางเบา
สายลมอ่อน-อ่อนที่ยังคงโชยพัด
เหมือนคอยตอกย้ำ
ให้ความทรงจำต่าง-ต่างเลือนลาง
...
เหลือเพียงความเหงาสีเทามัว-มัว
ที่ยังคงแจ่มชัด...ภายในใจ
หน้าส่วนตัว
997
