11 พฤษภาคม 2550 15:23 น.

ที่ตรงนี้...เพื่อเธอ

ว่าที่กวี

หากอยู่ที่นั่นมันเหงา
เธอจะกลับมาอยู่ที่เก่า...ได้ไหม
หากอยู่ตรงนั้นแล้วรู้สึกเหมือนไม่มีใคร
โปรดกลับมา...ฉันจะดูแลใจเธออย่างดี

หากอยู่ตรงนั้นมันไร้ค่า
ขอเธอโปรดกลับมาอยู่ตรงนี้
ฉันยังพร้อมจะดูแลหัวใจเธออีกที
ให้เธอรู้ว่า...ที่ตรงนี้...มีไว้สำหรับเธอ

หากอยู่ที่นั่นเธอไร้คนห่วงใย
โปรดรับรู้ไว้ในใจ...เธอกลับมาได้เสมอ
จะเทคแคร์อย่างดี...ไม่ให้เธอเศร้าอย่างที่เคยเจอ
ใจดวงนี้มีไว้ให้เธอ...ขอยืนยัน				
9 พฤษภาคม 2550 20:36 น.

โกรธแล้วนะ

ว่าที่กวี

จะถลกหนังหัวแล้วขัดกะโหลกมึงด้วยกระดาษทราย
ค่อย-ค่อยฆ่ามึงให้ตายอย่างช้า-ช้า
ผ่าท้องแล้วลากไส้มาแขวนคอให้มึงในทันตา
ให้ได้รู้ว่ากูนับถือมึงเพียงใด
ควักตับมึงออกมาย่างให้หมามันแดก
ทุบหน้าแข้งมึงใหแตกจนเดินไม่ได้
เลาะฟันในปากทุกซี่ออกมาวางเรียงราย
ค่อย-ค่อยให้มึงผ่อนตาย...มิใช่อย่างฉับพลัน
คนจะนอนมึงเข้าใจกันบ้างหรือเปล่า
เสือกคอยส่งเสียงฉาว...จนกูไม่ได้หลับฝัน
กว่าจะหลับได้ก็ตีสี่...พอตีห้าทำกูสะดุ้งตื่นไอ้สันดาน
ไอ้เหี้ย...ไอ้เดรัจฉานทำไมต้องมาอาศัยใกล้กู
ก็ได้ไอ้สัตว์ไม่เป็นไร
ช่วงนี้หน้าร้อนกูเข้าใจ...ไอ้ลูกหมาขี้ตู่
ถ้าวันหนึ่งทนไม่ไหวขึ้นมา...มึงได้เจอกันแน่กับกู
แล้วจะได้รู้ว่านรกที่แท้จริงเป็นไง 				
9 พฤษภาคม 2550 19:52 น.

กาลครั้งหนึ่ง...ใต้ต้นหูกวาง

ว่าที่กวี

 
                                            อยู่กับตัวเอง
                                               ...คิด...
                                               ว่าทำไม
                                       เธอมิอาจอยู่กับฉัน
                                             ที่ของเรา...
                               ก็คงมิอาจเป็นเป็นเหมือนเก่า
                                            สิ่งที่เหลืออยู่
                                อาจเป็นสิ่งเตือนความหมาย
                                            ...สำหรับเรา
                                                 แต่...
                                          เพื่ออะไรล่ะ...?
                                     ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่าง
                                           เปลี่ยนแปลง
                                                  ...
                                               หูกวาง
                                          ปลิดใบเก่าทิ้ง
                                              ทับถม...
                                   ผลิยอดอ่อนเพื่อวันต่อไป
                                 หลาย-หลายอย่างในชีวิตฉัน
                                          ...คงเปลี่ยนไป
                                     ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่าง
                                         ...เปลี่ยนแปลง
 				
9 พฤษภาคม 2550 12:12 น.

อีกหนึ่งวันที่ผ่านไป

ว่าที่กวี

เป็นแค่วันทีผ่านพ้น
ไร้คนสนใจในความหมาย
วันเกิดฉัน...ก็แค่อีกหนึ่งวันที่ผ่านไป
ทำได้แค่นั่งน้อยใจ...เพียงลำพัง
บางคนที่ฉันคอยคิดถึง
กลับไม่ซึ้งถึงบางสิ่งที่ฉันหวัง
ก็แค่คำอวยพรเล็กน้อย...
...ค่อย-ค่อยเติมใจให้มีพลัง
แต่แล้วทุกอย่างก็ไม่ได้เป็นดังต้องการ
ใช่อยากจะเรียกร้องให้วุ่นวาย
แค่ต้องการความหมายบางอย่างที่ฝัน
ขอเพียงใครสักคน...ที่ยังคิดถึงกัน
ใจอยากขอเพียงแค่นั้น...จากใจจริง 				
9 พฤษภาคม 2550 11:38 น.

ตลอดเวลา

ว่าที่กวี

พระจันทร์คืนแรมหนึ่งค่ำ
ทรงกลดสวยงามจนห้ามใจไม่อยู่
คิดถึงบางใครที่เคยเคียงคู่
บางคนที่เคยรู้ใจกัน
ดาวร่วงกรีดฟ้าลาง-ลาง
เคยโอบกอดเอวบางร่วมอธิษฐาน
ขอให้รักเรามั่นคงยาวนาน
แต่เมื่อเวลาผ่าน...ทุกอย่างก็พลอยเปลี่ยนไป
พระจันทร์ในคืนนี้ยังสวยเหมือนเดิม
แล้วเธอที่มีใครมาเพิ่มเติม...สุขดีไหม
หากมีเรื่องราวต่าง-ต่างไม่สบายใจ
เรายังคงพูดคุยกันได้ตลอดเวลา
ฉันยังอยู่ตรงนี้
ยังคงให้ความรักความหวังดี...ที่เธอไม่เห็นค่า
แต่ความรู้สึกภายในใจยังมั่นคงตลอดมา
และขอยืนยันว่า...จะเป็นเช่นนี้...ตลอดไป 				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟว่าที่กวี
Lovings  ว่าที่กวี เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟว่าที่กวี
Lovings  ว่าที่กวี เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟว่าที่กวี
Lovings  ว่าที่กวี เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงว่าที่กวี