6 สิงหาคม 2550 14:16 น.

...ก็ยังดีใจ...


   ต้องเจียมใจเอาไว้...กับการรักใครสักคน

   มันเจ็บปวดเหลือล้น...ฉันรักคนมีเจ้าของ

  แต่ระหว่างเรายังคงช่วยกันประคับประคอง

ถึงเธออยู่กับใคร...แต่ใจฉันขอครอบครองเธอ

          ในทุก-ทุกวันที่เรานั้นได้พูดคุย

             ใจฉันก็ลุยให้ไปเต็มที่เสมอ

       ก็ใจมันหวังไว้...สักวันเราคงได้พบเจอ

           แล้วจะประกาศให้ใคร-ใครได้รู้...

                ...ว่าฉันรักเธอมากเท่าไร

            เธอยังรักกันกับเขา...ฉันก็ยินดี

 แต่ใจที่มี...ฉันยกให้เธอหมดทั้งใจนี้...ฉันทำได้

และขอบอกไว้เลยว่า...ไม่ได้เหลือเก็บไว้เผื่อใคร

    จะรักให้หมดใจ...จนถึงวันที่เธอไม่ต้องการ

                 ตั้งแต่วันนั้นจนถึงนาทีนี้

          ก็ยกให้เธอทั้งหมดที่มี...ใจของฉัน

    ถึงแม้ใครจะมองว่าไม่ดี...ก็ไม่เคยคิดว่ากัน

        แม้เป็นได้แค่ฝันก็ยังดีใจที่ได้รักเธอ

1034

love

comment

2 สิงหาคม 2550 01:51 น.

...คืนเหงา...

ว่าที่กวี

ฟ้าเงียบเหงา
ดวงดาวเร้นลี้หลบหาย
เมฆดำครอบคลุม...
...พร่างพรมหยาดฝนโปรยปราย
หยดลงมาเป็นสาย...เหมือนน้ำตา

เคียวเดือนมืดดับ
ภายในอกยังคงแน่นคับหนักหนา
ตั้งแต่วันที่เธอจากไป...มิได้เอ่ยลา
ใจยังคงมีหนึ่งคำถามว่า..."เพราะเหตุใด"

สายลมไม่กระดิก
ยินเพียงเบา-เบาของเสียงกระซิก...ร้องไห้
หยาดน้ำตาที่ค่อย-ค่อยร่วงรินหลั่งมาจากใจ
ยังคงเปี่ยมด้วยความหมาย...คิดถึงเธอ

ดวงดาวเลือนหาย
แต่ฉันยังมีเธออยู่ในใจเสมอ
ต่อจากนี้คงต้องทำใจ...
...ให้ยังคงอยู่ได้...กับความเศร้าและฝันละเมอ
ที่เคยหวังว่าจะได้พบเจอ...
...ก็ค่อย-ค่อยลบเลือนไปจากใจ

1007

love

comment

30 กรกฎาคม 2550 00:56 น.

...เพื่อเธอ

ว่าที่กวี


อยากเป็นสายรุ้ง...ให้เธอมองในวันที่อ่อนล้า

อยากเป็นสายธารา...หลั่งรินในวันที่เธอร้อนรน

หากเธอเหนื่อยใจ...ฉันจะขอกลายเป็นสายฝน

พร่างพรมลงบนหัวใจ...ให้เธอได้ผ่อนคลาย

วันใดเธอหนาว...จะขอเป็นกองไฟอบอุ่น

ให้เธอเคยคุ้น...ทุเลาจากความหนาวได้

จะเป็นผ้านวม...ให้เธอได้ห่มคลุมร่างกาย

หากเหน็บหนาวใจ...จะขอไปอยู่ใกล้-ใกล้เธอ

หากเธอเหนื่อยล้า...จะขอเป็นยาทาถูนวด

ให้เธอหายปวด...รู้สึกผ่อนคลายได้เสมอ

จะขอเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง...เป็นอะไรก็ได้เพื่อเธอ

ก็ใจทั้งดวงมันยกให้เธอ...

...ตั้งแต่แรกเจอและเริ่มทำความรู้จักกัน

874

love

comment

29 กรกฎาคม 2550 11:56 น.