30 เมษายน 2549 16:07 น.
วุ้นเส้นต้มยำ
ฉันรู้ว่า..เธอลำบากใจ
กับสถานะที่เปลี่ยนไป..ในวันนี้
เมื่อก่อนนั้น..เราเคยมีความรู้สึกดีๆ
ในฐานะ..เพื่อนที่ดี..ที่มีให้กัน
ฉันเองที่เป็น..ฝ่ายผิด
เมื่อเริ่มคิดอะไร..ที่ไกลกว่านั้น
คิดที่จะพัฒนา..ความสัมพันธ์
จากคำว่า..เพื่อนกัน..เป็น..คนรู้ใจ..
ถือซะว่า..เธอไม่เคยรับรู้ละกันนะ
แล้วฉันจะพยายามเลิกคิด..ให้ได้
ถึงแม้มันต้องเจ็บ..หากตัดใจ
ไม่เป็นไร..แค่เธอสบายใจ..ก็พอ
27 เมษายน 2549 15:56 น.
วุ้นเส้นต้มยำ
เก็บที่ว่างตรงกลางไว้
อย่างให้ฉันเข้าใจอะไรผิดไปกว่านี้
อย่าเข้ามาใกล้ฉันในคืนวันที่ดี
อย่าให้ฉันฝันไปกว่านี้..ว่าเธอมีใจให้มา
เพราะหัวใจมันอ่อนไหว
ง่ายที่จะแกว่งไกวตามหา
อย่าให้ความรู้สึกดีๆ เพื่อรอวันที่จะเสียน้ำตา
ถ้าไม่ได้มีใจให้มา
โปรดอย่าทำอย่างที่ผ่านมา..อีก-เลย
..
อันที่จริงกลอนนี้แป้งไม่ได้แต่งเองหรอกค่ะ
แต่มันเป็นกลอนที่แป้งชอบมากๆ..เพราะตรงกับชีวิตช่วงนั้นสุดๆ
และเป็นกลอนที่ทำให้แป้งตัดสินใจลองแต่งกลอนดูบ้าง
แป้งต้องขอบคุณใครก็ตามที่แต่งกลอนนี้
ถ้าไม่มีกลอนบทนี้
ก็คงไม่มี..วุ้นเส้นต้มยำ..
และแป้งคงไม่รู้จักบ้านที่อบอุ่นหลังนี้
ไม่แน่นะ..คนแต่งกลอนนี้อาจเป็นสมาชิกใน thaipoem ก็ได้
ถ้ามีก็แสดงตัวด่วนเลยนะคะ
..
1 เมษายน 2549 16:58 น.
วุ้นเส้นต้มยำ
เวลาลมเย็นๆกระทบหน้า
ทำไมพาหัวใจให้หวิวๆ
ทำไมใจมันหายเวลาผมปลิว
เห็นทิวไม้ไหวทำไมมันเหมือนหมดแรง
..
ยิ่งพอเห็นอากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝน
ทำไมมันเหงาเสียจนทนเกือบไม่ไหว
พอฝนตกพรำๆทำไมมันอึดอัดหัวใจ
เสียงฝนนั่นใช่ไหม..เหตุของความปวดใจ ทรมาน
..
ทำไมถึงมีอาการแบบนี้
ตั้งแต่คนที่เคยรู้สึกดีๆนั้นห่างหาย
ตั้งแต่วันนั้นมันเจ็บจนเจียนตาย
ไม่ว่ามองอะไรก็เห็นแต่หน้าคนเดิมๆ
..
ทำไมไม่ติดต่อกันบ้าง
ตั้งแต่ลาร้างก็ไม่รู้ความเคลื่อนไหว
อยากพูด อยากคุย อยากบอกให้รู้ว่าห่วงใย
การเป็น"คนรอ" รู้ไหม..มันทรมาน
..
หายไปนานเลย..
กลอนมันเลยออกมางงๆแบบเนี่ยอ่ะคอ่ะ
หน้าส่วนตัว
1701
