13 สิงหาคม 2547 20:42 น.
วุ้นเส้นต้มยำ
อยากหยุดเวลา...
แล้วบอกเธอว่า...ฉันเหนื่อยแค่ไหน
พอเถอะทุกอย่างที่ทำแล้วไม่มีอะไร
ตอบแทนกลับมาได้สำหรับรักที่ฉันมี
ฉันทำได้ทุกอย่าง...
ทำให้หัวใจว่างๆของเธอเต็มจนล้นปรี่
ฉันทำทุกอย่างที่รู้ว่าทำแล้วเธอรู้สึกดี
แต่ทุกครั้งทุกทีเธอทำเหมือนฉันนี้เป็นส่วนเกิน
...ไม่อยากเป็นส่วนเกินของชีวิตใคร..
12 สิงหาคม 2547 12:47 น.
วุ้นเส้นต้มยำ
พูดอะไรไม่ออก...
รู้สึกเหมือนเป็นคนนอกเวลาเธออยู่ใกล้เขา
เคยรู้สึกเข้าใจแต่วางใจไม่ได้เหมือนกัน
หนักใจขึ้นทุกวันไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้เลย
ออกอาการอึ้งเล็กน้อย...
เมื่อรู้ว่าทำได้แค่คอยแค่เท่านั้น
และสิ่งที่รอก็ไม่มีวี่แววกลับมาเหมือนกัน
คงต้องรออยู่อย่างนั้น...ทนรออยู่กับวันที่ไร้เวลา
9 สิงหาคม 2547 18:06 น.
วุ้นเส้นต้มยำ
หายหน้าหายตาไปเสียนาน
เพราะร่างกายไม่ทนทานต่อยุงร้าย
ได้แต่นอนซมเพื่อรักษากาย
จะได้หายจากไข้เลือดออกซะที
ในใจนั้นเอาแต่คิดถึงที่นี่
อยากรู้ข่าวคราวพี่ๆกว่าอะไรที่ไหน
อยากอ่านกลอนเพราะๆแต่ทำไม่ได้
ได้แต่ทำใจเพราะอยากแต่งกลอน
วันนี้ร่างกายหายเป็นปรกติ
แต่ใครแถวนี้ลืมเราไปกันหมดแล้วยัง
วันนี้แป้งกลับมาอยากได้กำลังใจจัง
ลืมกันหรือยัง......จ๋าชาวไทยโพ.......
++วุ้นเส้นต้มยำมารายงานตัวค่า++
25 กรกฎาคม 2547 18:28 น.
วุ้นเส้นต้มยำ
จะหลอกตัวเองทำไม
เค้าไม่ได้มีใจก็แค่เพื่อนก็เท่านั้น
จะหลอกตัวเองทำไมกัน
หรือว่าตอนนี้ทุกๆวัน...ยังเจ็บไม่พอ
ร้องไห้ไปทำไม
เค้าจะรู้อะไรร้องไปก็เจ็บเองทั้งนั้น
ถึงจะรู้ยังไงเค้าก็คงไม่ใส่ใจกัน
เลิกสนใจไปเลยคนอย่างนั้น...วันๆคิดอะไรเป็น
23 กรกฎาคม 2547 16:29 น.
วุ้นเส้นต้มยำ
มันน่าน้อยใจ
ทุกๆสิ่งที่ทำไปไม่เคยเห็นค่า
ความน้อยอกน้อยใจมันกระตุ้นน้ำตา
ให้ไหลออกมามากมายไม่รู้ตัว
ความจริงก็ไม่อยากจะร้องไห้
แต่ทุกอย่างที่ทำไปไม่ส่งผล
ในใจเธอก็ยังมีเขาอีกคน
ความสับสนมันรุมเร้าในหัวใจ
ทำยังไงดีละเนี่ย.....
หน้าส่วนตัว
825
