28 กันยายน 2547 12:32 น.
วีรยา
แด่ทุกคนที่คิดจะมีรัก
(บางสิ่งที่เชื่อมโยงระหว่างฟ้ากับดิน)
ระยะทางระหว่างเรานั้นไกลนัก
อุปสรรคระหว่างเรายิ่งหลากหลาย
แต่ความรักระหว่างเรายังมากมาย
สิ่งสุดท้ายระหว่างเราก็คือรัก
เป็นเช่นนี้เพราะความรักนั้นครองโลก
ได้รู้โศกได้รู้สุขได้รู้จัก
รสชาติแห่งความฉ่ำหวานชื่นบานนัก
ร่วมกันตักตวงความฝันชั่ววันคืน
รักประคองโลกทั้งโลกไม่จบสิ้น
ทั้งแผ่นดินถึงแผ่นฟ้าไม่อาจฝืน
ทั้งยามหลับอบอุ่นรักถึงยามตื่น
ยังหวานชื่นยามขมขื่นไปพร้อมกัน
โลกใบนี้ยังอยู่ได้เพราะความรัก
ได้ประจักษ์พักใจให้สุขสันต์
เป็นสากลทุกเชื้อชาติทุกชนชั้น
กำแพงใดมาขวางกั้นนั้นไม่มี
เป็นเช่นนั้นเพราะรักคือความรู้สึก
อันล้ำลึกสุขล้นไปทุกที่
รักไม่เคยตอกย้ำความจนมี
คือเสรีไม่บังคับไม่ครอบครอง
รักไม่ต้องมีเวลามาจำกัด
ไม่ผูกมัดใช้วัตถุมาสนอง
รู้คุณค่าไม่ตีตราไม่จับจอง
ไม่เรียกร้องให้อภัยและอดทน
รักแท้นั้นย่อมไม่มีเงื่อนไข
รักด้วยใจบริสุทธิ์ไม่หวังผล
เสียสละด้วยหัวใจรักเปี่ยมล้น
แด่ทุกคนที่คิดจะมีรัก
20 กันยายน 2547 19:10 น.
วีรยา
.....ฉันเดินทางทางคดเคี้ยวเปลี่ยวคับแคบ
ฉันเจ็บแปลบแสบที่ขาน้ำตาไหล
ฉันจะสู้สู้เดินต่อไม่ท้อใจ
ฉันจะไปไปสุดทางอย่างสุดแรง
ฉันหกล้มล้มแล้วลุกปลุกใจสู้
ฉันเรียนรู้รู้บางสิ่งที่แอบแฝง
ฉันมีไฟไฟศรัทธายังลุกแรง
ฉันมีแสงแห่งความกล้านำทางไป
ฉันมีฝันฝันของฉันนั้นเข้มข้น
ฉันต้องทนทนเพื่อฝันอันยิ่งใหญ่
ฉันมองเห็นเห็นหนทางอีกยาวไกล
ฉันมีใจใจที่ยังทรนง
......ฉันยังหวังสักวันฝันจะเป็นจริง
20 กันยายน 2547 14:16 น.
วีรยา
วงเวียน...
-
วนเวียนวุ่นวกวนจนหวั่นไหว
มีผ่านมาผ่านไปหลายหลายหน
เรื่องเดิมเดิมซ้ำซ้ำย้ำเวียนวน
ยังต้องทนไม่อาจเบี่ยงเลี่ยงทางไป
ยังคงเป็นวัฎจักรของชีวิต
ซึ่งลิขิตทุกข์สุขเศร้าสดใส
สร้างอารมณ์ความรู้สึกเรื่อยเรื่อยไป
สลักใจให้จดจำซ้ำรอยเดิม
ธรรมดาว่าโลกยังคงหมุน
ธรรมดาหัวใจขุ่นวุ่นวายเพิ่ม
บางเวลาเสียงหัวร่อมาต่อเติม
เวลาเสริมเศร้าหรือสุขทุกสิ่งมี
เหมือนจะนำเปลวแดดที่แผดเผา
แล้วเก็บเอาดอกไม้หลายหลากสี
มาพบกันครึ่งทางกลางฤดี
ยื่นไมตรีความสดชืนกลืนน้ำตา
สิ่งที่เห็นอาจไม่เป็นอย่างที่เห็น
สิ่งที่เป็นอาจไม่เห็นเช่นตาว่า
คือภาพลวงและหน้ากากบดบังตา
คือตัณหาและอารมณ์บดบังใจ
ปลอบใจเจ้าอย่ายึดเอาเป็นเจ้าของ
วันนี้ฟ้าหม่นหมองไม่สดใส
มีสูงสุดมีต่ำสุดหมุนเวียนไป
มีฟ้าใสของวันใหม่มาแต่งเติม
มีเพียงความไม่เที่ยงที่ยังเที่ยง
วันเวลายังเดินเคียงจากจุดเริ่ม
แล้วสิ้นสุดหยุดลากลงตรงจุดเดิม
ดีชั่วเสริมวงล้อกรรมหมุนนำไป
17 กันยายน 2547 19:27 น.
วีรยา
ฝากดวงดาวเป็นเพื่อนยามเหนื่อยล้า
ฝากกับฟ้าฟ้าดูแลยามเธอเหงา
ฝากผืนน้ำน้ำโอบอุ้มยามเธอเศร้า
ฝากกับเงาเงาความรักประคองเธอ........ ยังมีต่อนะ
หน้าส่วนตัว
729
