21 กรกฎาคม 2553 13:10 น.
วิหก หลงลม
เมื่อยามรักหวานซึ้งตราตรึงจิคร
หนักเบานิดยังอภัยให้เสมอ
ทุกค่ำคืนหลับฝันพลันละเมอ
โทรหาเธออยากฟังคำจำนันจา
ก่อนเคยโทรบอกมาว่าคิดถึง
คำซึ้งซึ้งยังจำครวญคร่ำหา
ส่งข้อความถามสุขทุกเวลา
อยากเห็นหน้าทุกนาพี่ได้ยิน
มาครานี้โทรไปไม่ค่อยรับ
ไม่โทรกลับเหมือนเก่าเล่าโฉมฉิน
หรือปิดเสียงเกรงใครจะได้ยิน
หรือกลัวใครติฉินพานินทา
สุดระทมขมขื่นไม่ชื่นจตร
รักเป็นพิษคนใจดำทำเสียหน้า
ไม่บอกกล่าวเล่าแถลงชี้แจงมา
เจ็บอุราเพราะเหตุอาเพศใจ
พี่บอกรักก่อนหน้าว่าปากหวาน
มารำคาญตอนนี้มีที่ไหน
ใยไม่เอ่ยขุ่นเคืองเรื่องความใน
เปิดเผยใจให้รู้ดูคนดี
พี่ผิดไรหรือใจน้องแปลเปลี่ยน
ชายอื่นเวียนจีบสาวเล่าโฉมศรี
จึงตัดรักตัดใยตัดไมตรี
ตั้งหลายปีปลูกรักบ่มพลันล้มคลืน
20 กรกฎาคม 2553 17:21 น.
วิหก หลงลม
อยากฝากดินฝากฟ้าว่าคิดถึง
ฝากดาวซึ่งลอยเลื่อนเกลื่อนเวหา
ฝากสายลมแผ่วพริ้วปลิวนำพา
ฝากจันทราที่ลอยเด่นเป็นอาจิน
ฝากอาทิตย์ยามเช้าพราวส่องแสง
ช่วยส่งแรงข้ามป่าภูผาหิน
ให้กระซิบแผ่วแผ่วแว่วได่ยิน
ถึงยุพินทรามวัยอยู่ไกลกัน
นั่งรำพึงถึงน้องนุชสุดสวาท
ใจจะขาดห่วงใยเกรงใจผัน
ถึงตัวไกลใจอยู่คู่เคียงกัน
วอนสวรรค์ให้เห็นค่าโปรดปราณี
จงช่วยบอกตอกย้ำคำว่ารัก
ให้คิดหนักเมื่อชายมาเบือนหน้าหนี
อย่ามองหน้าชายใดในปัตตพี
จงช่วยทีเทวาข้าอ้อนวอน
19 กรกฎาคม 2553 04:10 น.
วิหก หลงลม
เอาความรักลัดฟ้าส่งมาให้
จากคนไกลสุดตาสุดฟ้ากว้าง
ยามห่างไกลส่งใจมาให้นาง
ยามอ้างว้างเหม่อมองฟ้าในราตรี
ฝากดวงดาวเกลื่อนตาเวลาค่ำ
ฝากเดือนย้ำคนรักข้าอย่าหน่ายหนี
ช่วยโอบกอดทุกเวลาและนาที
ให้อุ่นดียาวหนาวคราวรำพึง
ฝากสายลมรวยรินถึงถิ่นฐาน
ถึงนงคราญแก้วตาว่าคิดถึง
สายใยรักในทรวงห่วงคำนึง
ถึงหญิงหนึ่งทรามวัยอยู่ไกลตา
เป็นห่วงนักยามนอนสะท้อนจิต
ให้ครุ่นคิดฝันไปเห็นใบหน้า
ให้ละเมอเพ้อพกทุกเวลา
แม้หลับตาเห็นหน้าอิ่มมายิ้มยวน
ยามห่างเหินมาไกลพาใจหวั่น
ทุกคืนวันในดวงใจให้สุดหวน
อยู่ห่างกันหลายหมื่นลี้ที่ไกลนวล
อยากบินด่วนลัดฟ้าหาคนดี
2 กรกฎาคม 2553 08:52 น.
วิหก หลงลม
อรุณรุ่งเบิกฟ้าดาราดับ
สุรีย์กลับส่องหล้าเวหาหาว
น้ำค้างจับยอดหญ้าพราแพรวพราว
ท้องทุ่งขาวผีตากผ้าริมป่าไกล
ฝูงนกกาออกบินจากถิ่นฐาน
ลมพัดพาลใบไม้พริ้วบลิวไสว
สายลมพัดต้องหน้าครั้งคราใด
ทั่วร่างกายหนาวสั่นสุดพรรณา
อาทิตย์สาดแสงทองส่องสดับ
กระทบกับขอบเขตแหลี่ยมภูผา
สะท้อนแสงระยิบยับงามจับตา
หมู่ภุมมาบินออกดอกไม้งาม
รสสุคนสายหยุดกลิ่นพุทธซ้อน
กลิ่นอ่อนอ่อนกุหลาบป่าพาใจหวาม
ทับทิมนาชูช่อโชว์ดอกงาม
วิลัยล้ำทุ่งหญ้าพนาดอน
สายธารไหลรวยรินลงแอ่งอ่าง
สวยสล่างปทุมมาบานสลอน
ส่งกลิ่นกลุ่นยัวเย้าเหล่าภมร
แหวกว่ายว่อนปลาน้อยล่องลอยมา
26 มิถุนายน 2553 17:07 น.
วิหก หลงลม
แดดอ่อนอ่อนนอนพักพำนักจิต
ให้ครุ่นคิดลอยเด่นเป็นดวงหน้า
ยามจะหลับตานอนสะท้อนมา
ภาพน้องมาปรากฏเด่นเป็นประจำ
ถมตัวเองคิดถึงใยทำไมเล่า
ความรักเราเขามองแต่แค่ขำขำ
เมื่อเรารักแล้วทำไมเขาใจดำ
ความเหลื่อมล้ำคงเป็นเหตุอาเพศใจ
เราเฝ้าสู้อุดส่าบูชารัก
ยังจมปลักยังคิดจะชิดไกล้
คิดแค่ว่าเขาเหนือกว่าลมหายใจ
รักแค่ไหนก็ไร้ค่าอย่าคิดเลย
หันมาดูตัวเราอย่าเศร้านัก
เธอไม่รักก็อย่าคลั่งนั่งเฉยเฉย
ไม่มีเขายังหายได้เสบย
ลืมไปเลยอย่าแคร์แค่คนลวง
หน้าส่วนตัว
1455
