3 กุมภาพันธ์ 2550 07:22 น.
วิภาวดี
ตื่นขึ้นมา เริงร่า แสนสดใส
มีเธอใกล้ ซบอก อบอุ่นยิ่ง
ไม่ต้องเพ้อ ไม่ต้องบอก แท้ทุกสิ่ง
เหมือนก้านกิ่ง แผ่ปกคลุม คลุ้มชีวิน
หกโมงเช้า เธอเข้าครัว ทำขลุกขลิก
กาแฟมิกส์ ชงเสร็จ จัดชุดสวย
มาเสริฟให้ ถึงที่นอน ใจระรวย
เธอหน้าสวย เข้ามากอด บอกความใน
เราสองคน กอดกัน มองทองฟ้า
เฆมหมอกมา ให้สัมผัส แสนหนาวยิ่ง
เธอยิ่งชิด กอดเริ่มแน่น ใจเกรงกริ่ง
เป็นทุกสิ่ง ที่เรามี ใจต่อกัน
นี่ค่ำแล้ว คงยังกอด ไม่เคลื่อนที่
ในใจนี้ รักกัน มั่นคงยิ่ง
เธอจุมพิต ซ้ายขวา สุขทุกสิ่ง
สองเราปิ๊ง สุขสันต์ ทุกวันคืน
อยากบอกเธอ ว่าโลกนี้ เธอคนเดียว
ใจยึดเกี่ยว เหนียวแน่น ไม่มีอื่น
โลกทั้งใบ ในหัวใจ ไม่เคยลืม
ไม่กล้ำกลืน สุดหัวใจ "ฉันรักเธอ"
1 กุมภาพันธ์ 2550 07:05 น.
วิภาวดี
ที่เมืองเหนือ อากาศหนาว ถึงดวงจิต
เหมือนที่คิด เอื้อมมือคว้า เมฆหมอกเย็น
ลอยตรงหน้า ผ่านดวงตา อย่างที่เห็น
สุขเกินเป็น เช่นปวงเทพ วิมานแมน
งานพืชสวน ชวนให้จิต คิดกระหวัด
อยากคิดจัด ดอกไม้ พันซีรีย์
มอบให้เธอ ที่หัวใจ สุดที่มี
ด้วยใจนี้ มอบให้ "เธอผู้เดียว"
26 มกราคม 2550 23:56 น.
วิภาวดี
เมืองเหนือเอย สวยงาม เชียงใหม่นั้น
ดอกไม้พรรณ สวยงาม สดสวยยิ่ง
หากได้ชม สวยงาม งามทุกสิ่ง
สุดแสนปิ๊ง สวยงาม ยามชื่นชม
25 มกราคม 2550 09:52 น.
วิภาวดี
แรกเริ่มนั้น ใจประหวั่น แสนพรั่นพรึง
มือเริ่มตรึง อยู่กับที่ อักษรหาย
เข้าโพเอ็ม อ่านกลอนไป ใจกลับกลาย
ความเศร้าหาย ความหมายดี นี่คือกลอน
ฉันเริ่มกล้า ที่จะเอ่ย ปรึกษาเพื่อน
ทั้งที่เหนื่อย เกินไป กับตัวฉัน
แต่งกลอนไป อ่านไม่ได้รส สัปรดกัน
โอ้ตัวฉัน ทำเยี่ยงไร ช่วยบอกที
เพื่อนของฉัน แสนดี มีน้ำใจ
ไม่ใกล้ไกล ในโพเอ็ม นี่แหละหนา
งามโสภา งามน้ำใจ ละลานตา
ชื่อนั้นหนา "กุหลาบขาว" เจ้านักกลอน
ในตอนแรก นึกว่าเธอ ไม่อยากสอน
แม่นักกลอน คงไม่สน คนอย่างฉัน
คิดไปเอง เออเอง อย่างไรกัน
"กุหลาบขาว"นั้น เธอสอนสั่ง อย่างตั้งใจ
ในตอนนี้ พอแต่งได้ อาจารย์ยิ้ม
ใจกลุ้มกลิ้ม ดีใจ ฉันเริ่มกล้า
เขียนแต่งกลอน พออ่านได้ ใจเริ่มมา
ยืนบนผา ยิ้มคนเดียว ชื่นใจจัง
โอ้ละหนอ ฉันได้คิด ความดีนั้น
มีให้กัน ด้วยน้ำใจ ใช่เงินตรา
งามเกินกว่า สิ่งใดใด ในโลกหล้า
อาจารย์จ๋า ศิษย์นี้ย้ำ จักจดจำ
เธอนั้นงาม เพริศพริ้ง เกินใดยิ่ง
เกินทุกสิ่ง ที่งดงาม น้ำใจพา
งามใจกาย สุดเปรียบเปรย พรรณา
ใจนี่หนา อาจารย์ฉัน "กุหลาบขาว"เอย
22 มกราคม 2550 20:34 น.
วิภาวดี
................. .................. .....................
................ .................. .....................
................ .................. ....................
................. ................... ....................
ชีวิตนี้...เศร้ามาก..เกินกว่าจะแต่งกลอนได้
หน้าส่วนตัว
868
