17 กุมภาพันธ์ 2550 07:33 น.
วิภาวดี
ในโพเอ็ม ทุกคน ล้วนน่ารัก
มารู้จัก ครูพิม แสนพริ้มเพรา
อ่านกลอนเธอ ได้รับ ทั้งสุขเศร้า
แต่ฉันเฝ้า อ่านกลอน ทุกคืนวัน
เกือบทุกวัน เธอเศร้า เฝ้าถวิล
เหมือนเพลงพิณ ขึ้นสาย แล้วขาดผึง
ยังตลึง ไม่หาย ใจรำพึง
หัวใจซึ้ง เธอนั้นคือ "กุหลาบขาว"
เมื่อมียาว ในโลก ย่อมมีสั้น
ในใจพลัน จากดี เป็นใจร้าย
ทำปากดี แสนโหด แกล้งกลับกลาย
ใจมลาย นี่ความจริง "แม่มด"เอง
นั่งฟังเพลง ให้คิดถึง น้อง"เพียงพริ้ว"
เธอน่ารัก น่าชัง ไม่เคยกริ้ว
กลอนอ่อนพริ้ว สมชื่อ คล้ายคลื่นริ้ว
ไม่หน้านิ่ว เมื่ออ่าน กลอนของเธอ
นี่มาเต๊อะ คนนี้ คนห้าวหาญ
ไม่เคยพาล ใจดี แสนอบอุ่น
เป็นที่รัก งดงาม ตามใจปุ่น
อกอุ่นอุ่น ใครอยากได้ "เบรฟฮาร์ท "ไง
ก้าวมาไกล ถ้าไม่ ลืมคนนี้
คนคนที่ ขวานผ่าซาก ยังเรียกพี่
เอะทำงง งงงงหรือ งงทั้งปี
เธอคนนี้ ใช่ใคร "เปเป้.." ไง
ถามหัวใจ หลายครั้ง น้องคนนี้
"เฌอมาลย์" ที่ น่ารัก นิสัยงาม
ชอบแจกสุข ทุกคน จึงติดตาม
เธอสวยงาม เกินค่า แม้เพชรพลอย.....(จบภาค ๑)
***โปรดติดตามภาค ๒ ต่อไป******
14 กุมภาพันธ์ 2550 21:29 น.
วิภาวดี
ฉันรักเธอ อยากบอก แต่ไม่กล้า
เหมือนเห็นฟ้า สูงสุด เอื้อมไม่ถึง
ใจสุดสลด เหี่ยวเฉา สุดคำนึง
แม่รำพึง ฉันอยากบอก "ว่ารักเธอ"
วาเลนไทน์ มาถึง อีกครั้งหนึ่ง
ได้แต่ซึ่ง ตามสมัย ที่ไหลบ่า
แต่ตัวฉัน แสนเศร้า ไม่เข้าท่า
อยากเข้าป่า ปลีกวิเวก ล้างจิตตน
14 กุมภาพันธ์ 2550 06:14 น.
วิภาวดี
ในวันนั้น..เธอและฉัน..พลันลาจาก
ทิ้งเศษซาก..ความอาลัย..ใจหมองหมาง
เจ็บเหลือทน..เจ็บแปลบ..แทบวายวาง
น้ำตาหลั่ง..อาบนอง..สองข้างตา
ก็เพราะรัก..เธอมาก..จากดวงจิต
ใยจึงคิด..ร้างไกล..ให้ห่วงหา
ยังคิดถึง..เธออยู่..ทุกครั้งครา
ไม่เลือนลา..จากความรัก..สักนาที
ตอนนี้เธอ..เป็นอย่างไร..ใจพร่ำเพ้อ
อยากรู้เธอ..มีทุกข์..หรือสุขขี
เป็นห่วงเธอ..รักมาก..นะคนดี
ดวงใจนี้..รักเพียงเธอ..เสมอนิรันดร์
หลับตานอน..คราใด..ใจยังหวัง
เพียงสักครั้ง..เราชิดใกล้..ในความฝัน
ได้แต่รอ..ทุกข์ท้อ..ทรมาน
ทุกวันวาน..ของความฝัน..นั้นไร้เธอ...
***อนุเคราะห์..บทกลอนโดย..white roses..******
(ความเศร้าถ้าคิดให้ดี นั่นคือความสุขอีกอย่างหนึ่ง
ที่เรามักไม่ค่อยเข้าใจ)
13 กุมภาพันธ์ 2550 05:41 น.
วิภาวดี
ฉันรักเธอ เธอรักฉัน รักหวานซึ้ง
คนตลึง งงงัน หวานสุดฝัน
รักชาติก่อน ชาตินี้ รักทุกวัน
สองเราพลัน รักต่อ ในชาติหน้า...
(อีกสองวัน/วันวาเลนไทม์แล้วครับ/)
10 กุมภาพันธ์ 2550 19:31 น.
วิภาวดี
ทะเลพริ้ว งดงาม ยามเย็นค่ำ
คลื่นซัดต่ำ หาดทราย คายอบอุ่น
อาทิตย์ตก อ่อนแสง แดงที่คุ้น
ลับหายกรุ่น ปลายฟ้า ลาจากดิน
ฉันได้กลิ่น ทะเล พาสดชื่น
เหมือนเคยตื่น ขึ้นชม ทะเลงาม
แสงตัดหมอก คลื่นลม ผสมผสาน
ดูงดงาม ละลานตา น่าสุขใจ
เธอเดินไป ที่หาด ทะเลสวย
คลื่นลมรวย ตรงนั้น สุขหรรษา
เธอยิ้มมา ฉันยิ้มไป ชื่นใจพา
เธอเดินหา ที่ฉัน พลันเบิกบาน
เธอชื่อกานต์ หรือชื่อไร ฉันไม่รู้
พอเช้าตรู่ เธอสวยงาม อย่างฝันหา
เธอใจดี ไม่โหดร้าย สุขใจหนา
เธอเดินมา กลางหัวใจ ฉันทันที
เหมือนที่มี กามนิต วาสิษฐี
เห็นกันที่ เพียงครั้งแรก ใจรักพลัน
ด้วยหัวใจ ใช่เวลา มาป่นปั่น
มอบใจพลัน ปันใจให้ ใจต่อกัน
เฉกเช่นฉัน กับเธอ ต่างใจมี
มอบใจที่ ให้กัน พลันที่เห็น
เรารักกัน เข้าใจกัน เหมือนฝันเป็น
ตามที่เห็น สองวัน เหมือนนาที...
หน้าส่วนตัว
811
