30 กรกฎาคม 2552 00:20 น.
วิทย์ ศิริ
ปรัศนีย์ ที่ถวิล จินต์เสาะหา
จากแห่งหน ดลใจมา พาพบเจอ
เป็นหนึ่งใน อัตนัย ใจเสมอ
ไม่ว่าฉัน นั้นหรือเธอ ละเมอถาม
หากทายทัก สมัครใจ ในรักมั่น
ที่ซึ่งอัน คนรักกัน หมั่นติดตาม
ล้วนคนึง ถึง"ที่มา" พาไหวหวาม
ทิ้งข้อความ ถามเป็นนัย ให้ประจักษ์
หมายเรียนรู้ สู้เอาใจ ในสัมพันธิ์
หมายคุ้นเคย เปิดเผยกัน ฉันท์คนรัก
หมายเข้าถึง ซึ้งจริงใจ ฤทัยภักดิ์
หมายตระหนัก รักผูกพัน มั่นหมายใจ
ครั้นสายธาร ไหลเวียนผ่าน กาลล่วงเลย
วายุเอย เคยพัดพลิ้ว ริ้วยองใย
อีกยิ้มหวาน วารละมุน อุ่นหทัย
เสียงหายใจ ไฉนคลาย วายอารมณ์
ใจสัญจร วอนถามไถ่ ในความหมาย
รักมิคลาย หายสงสัย ในขื่มขม
คราวคำนึง ถึง"ที่ไป" ใจสาสม
เพราะชื่นชม บ่มรักหวง ลวงใจเรา
หมายสะกิด คิดไตร่ตรอง ครรลองรัก
หมายพิทักษ์ เหตุย้อนใจ ไม่โง่เขลา
หมายเข้าใจ ในรักชอบ พินอบพิเทา
หมายบอกเล่า ใน"ที่มา"........"ที่ไป"แลฯ
22 กรกฎาคม 2552 20:27 น.
วิทย์ ศิริ
เสียงแห่งใจ ได้คิด ไม่ผิดนัก
หวังที่พัก ผ่อนใจ ไม่สับสน
เป็นที่ที่ บอกนัย ในใจตน
เป็นแห่งหน ชนกวี ที่เฝ้ารอ
ทุกวันที่ เร่งงาน การมากมาย
ดูวุ่นวาย หน่ายใจ เพื่อใครหนอ
เห็นบางคน ร่ำลา น้ำตาคลอ
ใจทดท้อ สิ้นแรง แข่งทำกิน
มีบทเรียน มากมาย หลายสถาน
เป็นพยาน การณ์เดิม เริ่มชาชิน
ชนทุกวัย ขวักไขว่ ไปทุกถิ่น
หวังได้ยิน สมหวัง ดั่งนิมิต
เคยหยุดคิด จิตเพ่ง เป็นการุณย์
ธรรมคุณ ชี้นำ กรรมลิขิต
ด้วยพุทโธ โซ่ห่วง บ่วงชีวิต
ให้ดวงจิต พบร่าง ทางมุ่งหมาย
ตั้งนโม มุ่งมาด ปรารถนา
ด้วยศรัทธา แน่วแน่ แด่สหาย
ขอแสงธรรม นำรุด จุดประกาย
ให้มลาย คลายบ่วง ปวงอัตตา
เสียงแห่งใจ ได้ยิน จนผินพักตร์
ได้ประจักษ์ จรัสแสง แห่งปัญญา
ภาษาแห่ง จิตใจ ใช่...ศาสนา
เป็นมรรคา ใฝ่หา มาครองใจ
18 กรกฎาคม 2552 13:45 น.
วิทย์ ศิริ
หลุดขอบโลก โกฎิปีแสง แห่งจักรวาล
สุดขอบฟ้า หล้าสถาน ลานปฐพี
เจริญสุด รุดหน้า บรรดามี
สามัคคี อยู่เย็น เป็นนานเนา
มาวันหนึ่ง จึงตระหนัก จักค้นหา
สิ่งมีค่า สสารเหลว เหวในเขา
มหันตภัย ใจหวาดหวั่น สั่นร่างเงา
หาอีกเท่า ร้อยเท่า เล่าเพียงพอ
ส่วนประกอบ เอชทูโอ ไฮโดรเจน
ผสมรวม อ๊อกซิเยน เป็นสิ่งขอ
ธารสินธิ์สิ้น ดินไร่แห้ง แล้งใจคลอ
ชะตารอ ตัดสินรู้ อยู่หรือไป
วาระนี้ ที่สุดท้าย ปลายทางสุด
อมนุษย์ หยุดปรองดอง ต่างครองได้
แบ่งฝักฝ่าย หมายยื้อแย่ง แหล่งน้ำใต้
กลายเภทภัย ใหญ่มหันต์ พลัน...สงคราม
เหวน้ำเย็น กลับเป็นเช่น เหวนรก
ล้วนหมุ่นหมก ไฟโมหะ โลภะตาม
กรรมสามานย์ พาลเล่น เข่นคุกคาม
เพียงชั่วยาม ลามลุกล่า ปลุกซาตาน
ทันใดนั้น ไฟอสุนี ผีฟ้าผ่า
ตื่นไล่ล่า ฆ่าอาสัญ วันเผาผลาญ
อำมหิต ปลิดให้ดิ้น สิ้นชีพวาร
สุดประมาณ วิปลาศ อนาจใจ
ล้วนอาวุธ ยุทธการ มารอสูร
ทวีคูณ เชื้อโรคา มหาประลัย
ชั่วต่ำทราม ติดตาม ความจัญไร
เหลือทรัพย์สิน ศฤงคารไว้ ใช้ประโยชน์
ทุกสรรพพางค์ ต่างแน่นิ่ง ยิ่งวังเวง
อมนุษย์เอง สิ้นสุด ยุครุ่งโรจน์
ด้วยความโลภ เห็นแก่ตัว มัวเมาโปรด
เหตุพิโรธ โฉดขึ้งโกรธ โทษทันตา
ภัยพินาศ อาจอ้างสู้ ผู้รุกราน
รบประจัญ หั่นประหาร การณ์กลับว่า
สัประยุทธ์ ดุจโลกันตร์ มัน...อัตตา
ทุกวิญญาณ์ เสวยกรรม ธรรมสถุล
นวัตกรรม ชัดยิ่งใหญ่ ไม่อาจค้ำ
ทุกขภิกภัย ใช่ตอกย้ำ กรรมแทนคุณ
ศัสตราวุธ สุดท้ายวอน ก่อนเป็นจุณ
ศรัทธาหนุน "รักเมตตา" พาพ้นภัย
15 กรกฎาคม 2552 22:43 น.
วิทย์ ศิริ
ดำดิ่งลง ห้วงลึก ความนึกคิด
ช่างมืดมิด เงาแสง แห่งความหมาย
ดูมืดมน อนธการ นานจรดปลาย
มิอาจคลาย กังวล วนเวียนใจ
ทั้งเนิ่นนาน เกินผ่าน ม่านความคิด
ในนิมิต ปิดทาง สว่างไสว
หวังหลุดพ้น ทนทุกข์ ปลุกหทัย
หวังสิ้นใย ห่วงหา อารมณ์หวน
ในความคิด ยึดติด จิตประหวั่น
ความมุ่งมั่น อ่อนแอ แลผันผวน
ไม่หยุดนิ่ง สิ่งเร้า เจ้าคร่ำครวญ
ช่างปั่นป่วน รวนเร ทะเลใจ
ทั้งที่รู้ อยู่แน่ แท้แก่กรรม
ผลกระทำ จดจำ ธรรมผไท
มิอาจแล แปรเปลี่ยน เขียนแก้ไข
ถึงอย่างไร ทุกขัง อนิจจัง
15 กรกฎาคม 2552 00:33 น.
วิทย์ ศิริ
หากใจนี้........
หากใจนี้ ที่ท้อถอย คอยหวาดกลัว
ใจระรัว ตัวสั่นล้า ไม่กล้าลอง
รอให้ใคร ช่วยยื่นมือ ถือประคอง
สิ่งหมายปอง ขาดโอกาส พลาดตักตวง
หากใจนี้ ใช่รักแล้ว ไม่แคล้วหวั่น
ใจนั่นพรั่น ผวาสั่น วาจาลวง
รอถามไถ่ ใฝ่พิเคราะห์ เพราะดูดวง
รักทั้งปวง อาจล่องลอย ค่อยคำนึง
หากใจนี้ คิดว่ายาก มากกังวล
ใจนั้นดล ผลอ่อนแอ แม้แรงดึง
เด็ดใบไม้ หนึ่งใบ ใจพรั่นพรึง
ด้วยตราตรึง ถึงความหลัง ยังย้อนใจ
หากใจนี้ มั่นคงแล้ว ปลงแจ้งจิต
ใจกล้าแกร่ง แข่งพิชิต คิดกว้างไกล
สู้เพลิงโหม โรมรัน ฟันฝ่าไป
ด้วยจิตใจ ใฝ่รุดหน้า กล้าศรัทธา
หน้าส่วนตัว
973
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิทย์ ศิริ
