21 พฤษภาคม 2547 01:27 น.
วิจิตร ภู่เงิน
อยากมีรถสักคัน .. สวยสวย
จะพาอาหมวย ขับเที่ยว
ชมทะเล .. ชมป่าสีเขียว
จะลดจะเลี้ยว ตามใจเธอสั่ง
ขับไปยิ้มไป .. ละไมหวาน
แวะลงทาน ข้าวแกงสองข้างฝั่ง
พาเธอไป ทุกที่หวัง
อย่าพะวัง .. ขอแค่เธอเกี่ยวดอง
อยากมีบ้านสักหลัง .. สวยสวย
จะยกให้อาหมวย สักห้อง
ให้เธอเข้าจับ .. เข้าจอง
เที่ยวซื้อของ เข้ามาจัดวาง
และฉันจะช่วยเธอ .. เก็บกวาด
จัดเรียงขวดสีสวย ไว้ข้างข้าง
ส่วนทีวี วางไว้ตรงกลาง
วันที่ว่างว่าง นั่งดูกันสองคน
อยากมีเด็กสักคน .. สวยสวย
จะยกให้อาหมวย แสนซน
สอนร้องเพลงกัน วันละหลายหน
และฟังเสียงอาหมวยบ่น น่ารักดี
ยามเด็กสวยร้องไห้ .. ฮือฮือ
จูงมืออาหมวย ไปซื้อขนมสี
กลับบ้านเต้นหน้าจอ .. ทีวี
ให้อาหมวยยิ้มยินดี เพราะเด็กซน
20 พฤษภาคม 2547 14:17 น.
วิจิตร ภู่เงิน
เขียนบทกลอนวอนเว้าเจ้าว่าเชย
ไฉนเลยสู้มือถือจ๊ะจ๋า
พี่มันมีแต่ใจไร้เงินตรา
หวังน้องยาเข้าใจไม่ชาเย็น
ส่งบทกลอนวอนเว้าออกจากใจ
เยื้อและใยสักเสี้ยวบ่พบเห็น
เขียนบทกลอนจากใจคนเป็นเป็น
ขอน้องเจนจัดแจงอย่าว่าเชย
เพียงพี่รักบทกลอนที่อ้อนสื่อ
ขอน้องถือรับคำที่เอื้อนเอ่ย
เป็นคำรักใช่แกล้งเรียบเรียงเลย
ทุกคำพี่เฉลยความในใจ
เป็นบทกลอนวอนเว้าจากใจจริง
ขอน้องหญิงรับบ้างบางเยื้อใย
รับเอาคำเชยเชยของคนไกล
รับเอาไปนั่งคิดพินิจชม
19 พฤษภาคม 2547 13:45 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ชายทะเลเร่รักอยากพักพิง
หญิงทะเลเขาหยิ่งทำไม่สน
ชายทะเลปวดร้าวในกมล
น้ำตาล้นเอ่อท่วมดวงฤดี
ชายทะเลมีรักเพียงปักลง
ในที่ตรงหญิงทะเลสุขขี
มอบความรักจากใจอันภักดี
ให้หญิงทะเลนี้เพียงคนเดียว
หญิงทะเลเหล่มองหมู่ไม้หาด
ชายทะเลอุจาดมิขอเกี่ยว
น้ำเลี้ยงใจชายทะเลซีดเซียว
หญิงทะเลเขาเทียว เที่ยวทำเมิน
หมู่ไม้หาดฉลาดสะอาดสุด
หญิงทะเลจึงหยุดยิ้มเขินเขิน
ทอดสะพานให้ไม้หาดเขาเดิน
ชายทะเลเพียงเพลินเดินย่ำเหยียบ
น้ำตาชายทะเลพลันไหลหลั่ง
หวนคิดนั่งทบทวนเอาตัวเปรียบ
หญิงทะเลไม้หาดงามเกินเทียบ
ชายทะเลจึงหงอยเงียบระบม
16 พฤษภาคม 2547 01:34 น.
วิจิตร ภู่เงิน
หว่านเม็ดรักปลูกลงเพียงงอกงาม
เฝ้ารักษาทุกยามไม่ห่างหนี
ปลูกเจ้าลงพร้อมถ้อยคำวจี
ว่าข้านี้จะดูแลให้ชื่น
เม็ดรักงอกงามมีคนถามไถ่
อยากเด็ดตัวเจ้าไปปลูกที่อื่น
เวียนแวะมาชมเจ้าทุกค่ำคืน
หวังเพียงข้าหยิบยื่นส่งเจ้าไป
ข้าหรือเป็นแค่คนที่ปลูกเจ้า
แม้หวงเฝ้าควรที่ห้ามเจ้าไหม
เจ้าจะจากอยากอยู่กับผู้ใด
แล้วข้าไยไปห้ามมิควรเลย
จึงถามเจ้าว่าอยากจากข้าไหม
คนทั่วถิ่นห่างไกลเข้าเชื้อเชย
หวังขอเจ้าไปปลูก แม่คุณเอ๋ย
ความในใจจงเอ่ย ข้ารอฟัง
โปรดอย่าคิดติดว่าข้าคนปลูก
เจ้าพันผูกห่างไกลให้แลหลัง
จงเติบโตทุกถิ่นอย่าพะวัง
ประดับสะพรั่งชูช่อชวนชม
14 พฤษภาคม 2547 12:53 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ดอกไม้ยิ้มรับเช้าของวันใหม่
น้ำค้างใสวับวาวบนยอดหญ้า
กิ้งก่าชูคอเหมือนอวดทายท้า
ลมพัดเมฆสีขาวมาประดับ
ผีเสื้อน้อยหลากสีแสนสดใส
บินว่องไวเด็กเด็กวิ่งไล่จับ
รั่วริมถนนบ้านป่าซึมซับ
ดอกไม้บานล้อรับแสงตะวัน
เช้าของวันใหม่ละไมอบอุ่น
เป็นเรื่องวุ่นวุ่นที่ดูสั้นสั้น
ดอกไม้ผีเสื้อร่าเริงพร้อมพลัน
และตัวฉันยิ้มให้ผึ้งตัวใหญ่
กลิ่นกับข้าวในเตาครัวหอมกรุ่น
ผีเสื้อยังเฝ้าลุ้นชมดอกไม้
ผึ้งตัวใหญ่กลับบ้านกลัวไม่สบาย
แสงตะวันเฉิดฉายส่องละมุ่น
หน้าส่วนตัว
945
