สาวทอผ้าไหม

วิจิตรวาทะลักษณ์

     โอ้เสียงแคน  ของผู้ใด  ในเย็นนี้
ทำหน้าที่  กล่อมตัวไหม  กินใบหม่อน
สาวชาวบ้าน  เก็บใบไม้  ในสวนมอญ
มาเลี้ยงหม่อน  ตอนเย็น  เป็นประจำ

	     ต้อยแล่นแตร  เสียงแคน  แดนหม่อนไหม
กล่อมวิถี  ชาวไพร  ให้สุขล้ำ
สาวล้อมวง  ดงไฟ  ชักไหมนำ
ฟังผุบ่าว  ร้องลำ  ด้วยคำแคน

	     มือสากสาก  จากสาว  ชาวบ้านป่า
คือที่มา  ของผ้าไหม  วิไลแสน
แผ่นดินแล้ง  แห้งผาก  หลากเสียงแคน
คือดินแดน  ก่อกำเนิด  เกิดไหมงาม

	     แดดจ้าจ้า  สาวเก็บไหม  ใช้เลี้ยงหม่อน
ทนไฟร้อน  สืบสายไหม  ไม่บ่นถาม
บ่าวชาวบ้าน  ยามเย็นเย็น  เห็นจันทร์งาม
เป่าแคนตาม  กล่อมหม่อนไหม  ให้รื่นรมย์

	     เมื่อผืนผ้า  แพรพรรณ  อันล้ำเลิศ
ก่อกำเนิด  ถูกตรีค่า  ว่างามสม
ไหมจากป่า  จึงเดินทาง  ต่างสายลม
มาชื่นชม  ความวิไล  ในเมืองแมน  

	     ทั้งโรงแรม  น้อยใหญ่  ไหมระย้า
ละลานตา  ด้วยลายลักษณ์  ประจักษ์แสน
ทั้งคุณหญิง  คุณนาย  ลายไหมแทน
ด้วยชุดแสน  เลิศหรู  อยู่แพรวพราว

	     แต่คนทอ  ผ้าไหม  ในบ้านป่า
มีเพียงผ้า  ใยฝ้าย  ไว้กันหนาว
มิมีแม้น  ชุดไหม  ใส่สักคราว
ยังปวดร้าว  เพราะความจน  มาหม่นใจ 

	     โอ้เสียงแคน  ของผู้ใด  ในเย็นนี้
ทำหน้าที่  กล่อมใบหม่อน  และหนอนไหม
สาวชาวบ้าน  สืบไหมทอ  ผืนต่อไป
เพื่ออาศัย  แลกข้าว  เอามากิน

          วิจิตรวาทะลักษณ์
          วันอังคารที่  16  มิถุนายน  2552