18 สิงหาคม 2551 20:06 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
เมื่อผู้ครอง อำนาจ วาดอักษร
เป็นบทกลอน บทวี ที่สื่อสาร
จินตภาพ ลึกล้ำ ดำเนินการ
จึงเกิดงาน เกิดกวี เป็นศรีชน
ด้วยดวงใจ บริสุทธิ์ จึงรุดเลิศ
ก่อกำเนิด บทประพันธ์ อันทรงผล
ประโลมโลก ด้วยภาษา ค่าควรชน
ด้วยมิ่งมนต์ แห่งกวี ศรีแผ่นดิน
เพราะกวี คือกวี ที่ควรค่า
ใช้ภาษา สร้างสรรค์ วรรณศิลป์
มิอวดเก่ง อวดกล้า ตราแผ่นดิน
ว่าตัวข้า ไร้สิ้น คนเทียมทัน
แต่บางคน ตั้งตน เป็นกวี
ว่าวจี ของข้า เลิศกว่าขั้น
แล้วยกตน ข่มชน คนด้วยกัน
ว่าฝีมือ ต่ำชั้น ไม่ทันใจ
ว่าวาจา ของฉัน นั้นชั้นเทพ
แล้วแนมเหน็บ คนอื่น น่าคลื่นไส้
ว่าเขียนกลอน พร้อมฉัน นานแล้วไย
แต่ฝีมือ ยังไร้ ซึ่งความงาม
แล้วนี่หรือ คือกวี ที่ท่านอ้าง
คือหนทาง แห่งกวี จึงชี้ถาม
ว่าคำพูด และภาษา ที่ว่าตาม
ส่อถึงความ เป็นกวี นี่หรือไร
เราเขียนกลอน เพราะใจรัก อยากจะเขียน
อาจไม่เนียน อาจไม่งาม พอทำได้
แม้ไม่หรู เลิศลักษณ์ ประจักษ์ใคร
แต่ออกมา จากหัวใจ ใช่แสร้งทำ
เราไม่ใช่ กวี ที่ดีล้น
เป็นแค่คน เขียนกลอน ขอวอนย้ำ
อาจไม่ดี เท่ากวี ที่จดจำ
แต่ขอทำ หน้าที่ นี้ต่อไป
4 สิงหาคม 2551 19:43 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
ฉันมาขอ ทวงคืน สะพานลอย
สู้ไม่ถอย สะพานลอย ของฉันหนา
ฉันส่งคน ไปยึดไว้ หลายเวลา
ใช้เป็นที่ ทำมา และหากิน
มีกระป๋อง กล่องแก้ว และแถวขวด
มานั่งสวด ขอทาน คนผ่านสิ้น
สวมเสื้อผ้า แสนเก่า เอาคลุกดิน
กายเปื้อนกลิ่น โคลนตม บ่มกายา
ฉันยึดครอง จองที่ ตรงนี้แล้ว
จองที่แถว ฝั่งสะพาน บ้านของข้า
ข้างบันได ให้ลูกสาว เข้าตีตรา
ทางข้างหน้า ให้ลูกชาย หมายยึดครอง
เราอาศัย เศษเงิน เชิญบริจาค
ใจบุญมาก เราได้มาก อยากขอร้อง
เงินเก็บมี หลายพัน ฉันจึงจอง
สะพานลอย เป็นห้อง ลองทำงาน
ฉันจะฟ้อง ศาลโลก เอาที่นี่
สะพานลอย ทุกที่ มีทุกย่าน
ฉันถือครอง กรรมสิทธิ์ ติดมานาน
ถึงเวลา ขอทาน จะผลาญเมือง
ทั้งพื้นที่ ทับซ้อน ค่อนทางข้าง
จะหาทาง ยึดครอง ฟ้องเอาเรื่อง
สะพานลอย ทุกหน ชุมชนเมือง
จะเปลี่ยนเครื่อง เอกราช เป็นชาติเรา
ทั้งนานา อารยะ จะเข้าข้าง
สิ่งปลูกสร้าง สะพายลอย คอยฟังเขา
เพราะยึดครอง นานนม จนนมเนา
จึงควรเป็น ของเรา แต่นานมา
เรามาขอ ทวงคืน สะพานลอย
เราชนะ ขาดลอย แล้วสินา
ในเมื่อศึก ในบ้านท่าน ยังผ่านตา
เอาคืนมา เอาคืนมา สะพานลอย
หน้าส่วนตัว
2915
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิจิตรวาทะลักษณ์
