11 เมษายน 2548 21:35 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
ปริญเอ๋ยปริญญา
สิ่งสูงค่า ของมนุษย์ สูงสุดฝัน
อยู่ไกลแสน กว่าแดนฟ้า ยังฝ่าฝัน
เพื่อคว้ามัน มาถือไว้ ในครอบครอง
ปริญเอ๋ยปริญญา
ใบเบิกทาง ก้าวย่างหน้า หาหม่นหมอง
ปัญญาชน นักศึกษา หมายตาปอง
สักวันต้อง อยู่ในมือ คือหลักชัย
ปริญเอ๋ยปริญญา
อันคุณค่า ของสิ่งนี้ อยู่ที่ไหน
จะอยู่ที่ ความรู้ผล ติดจนไป
หรือแค่เพียง กระดาษใบ ใช้เบิกทาง
ปริญเอ๋ยปริญญา
มองมุมหน้า ช่างเลิศหรู ดูมนต์ขลัง
อักษรร้อย ถ้อยวิจิตร ทุกทิศทาง
แต่เบื้องหลัง มีเส้นทาง อย่างเศร้าตรม
ปริญเอ๋ยปริญญา
กี่น้ำตา ของแม่พ่อ ท้อขื่นขม
กี่หยาดเหงื่อ ระเรื่อไหล ยามใดตรม
กี่เคียวคม ก้มเกี่ยวข้าว คราวทำกิน
ปริญเอ๋ยปริญญา
กี่ผืนนา ที่ขายไป ไม่เหลือสิ้น
ส่งลูกเรียน หลังสู้ฟ้า หน้าสู้ดิน
ส่งลูกไป ให้ถึงถิ่น ปริญญา
11 เมษายน 2548 21:23 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
ม่านมนตรา คาถาใด ได้เสกส่ง
อิทธิฤทธิ์ จึงดำรง ทรงศักดิ์สูง
มหาเวทย์ จากเขตใด ได้ผดุง
จึ่งเรืองรุ่ง ด้วยฤทธา มหามนต์
ฤาเทพไท้ เทวาใด ในสวรรค์
มารังสรรค์ สอนวิชา มาผ่านผล
หรือเหล่ามาร ตนใด ได้บันดล
มาสอนมนต์ วิชามาร อันเกรียงไกร
เธอจึงมี ฤทธา มหาศาล
มีมนตรา อัศจรรย์ อันยิ่งใหญ่
เพียงร่ายมนต์ ก็ดลจิต พิชิตใจ
ให้หลงไหล โอนอ่อน ยอมผ่อนปรน
แม้เธอผิด คิดนอกใจ ไปรักอื่น
แม้สุดฝืน ยังกลินกล้ำ ช้ำหลายหน
เพียงเธอพูด ก็หยุดตาม ความกังวล
ดั่งมีมนต์ เวทย์คาถา มาดลใจ
น้ำตาต้อง ไหลนองหน้า มาหลายครั้ง
แต่ก็ยัง ตัดใจนี้ หนีไม่ได้
ถูกจำจอง ด้วยมนตรา มาดึงใจ
ตรึงติดไว้ อ้วยอาถรรถ์ ม่านมนตรา
สาเหตุใด ทำให้ฉัน นั้นทนอยู่
ม่านมนตรา จึงมาสู่ อยู่แน่นหนา
หรือฉันเอง สร้างหมู่ม่าน นั้นขึ้นมา
รอเวลา ผู้รักแท้ มาแก้มนต์
หน้าส่วนตัว
1483
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิจิตรวาทะลักษณ์
