27 มีนาคม 2551 22:03 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
ณ แผ่นดินถิ่นนาในหน้าฝน
มีสองคนช่วยกันหมั่นหว่านไถ
ชื่อตาอินกับตานาบ้านป่าไพร
ยึดอาชีพทำนาไร่อาศัยกัน
เมื่อฝนเริ่มหล่นรินแผ่นดินชุ่ม
ก็เร่งรุมหว่านไถด้วยใจมั่น
เพราะเห็นข่าวข้าวขึ้นยืนหลายพัน
ขายหลายตันคงหลายหมื่นน่าชื่นใจ
หลังหว่านไถปักดำน้ำก็พร้อม
เอาปุ๋ยย้อมหว่านเพิ่มเริ่มสดใส
ต้นข้าวเขียวชูช่อก็แตกใบ
มิทันไรก็ตั้งท้องทั้งท้องนา
แล้วชูช่อก่อรวงอันช่วงโชติ
ตาอินโดดตานาร้องก้องแผ่นฟ้า
ข้าวออกรวงเรืองรองดั่งทองทา
คงขายได้ราคาน่าชื่นใจ
เมื่อเก็บเกี่ยวข้าวไปขายโรงสี
ร้านตาอยู่ออกมาตีราคาให้
เกวียนแปดพันฉันขายไม่อายใคร
ตาขายไหมถ้าไม่ขายช่วยไปที
ตาอินเอ๋ยแปดพันฉันว่าถูก
ตานาเอ๋ยแล้วจะลุกขายไหนนี่
โรงสีอื่นก็ไกลหมดรถไม่มี
ก็ยังดีขายซะมาเอาลง
หลังตาอินตานาพาเกวียนกลับ
ตาอยู่นับตันข้าวเอาไปส่ง
โรงสีใหญ่ในเมืองรถเครื่องลง
ขายข้าวส่งเกวียนละหมื่นยืนยิ้มใจ
คนทำนาหมดค่าปุ๋ยลุยแรงซ้ำ
แต่ราคากลับต่ำช้ำใจไหม
ไอ้คนกลางมันน่าขำทำอะไร
ได้เงินใช้หลายเท่ากว่าชาวนา
22 มีนาคม 2551 20:44 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
เอาผลิตผลตนเองเร่งผลิต
ด้วยเลือดเนื้อและชีวิตและสังขาร์
ที่ฟูมฟักรักหวงดั่งดวงตา
มาล้างน้ำใส่ตะกร้าพาออกงาน
ประหนึ่งบุตรของตนเป็นผลไม้
ที่ปลูกไว้ในสวนชวนสงสาร
ถึงเวลาออกผลมิยลนาน
ก็เก็บมาจากหลังบ้านขายกันกิน
ผลยังเล็กโตวัยไม่เต็มที่
มีอาจหนีถูกขว้างด้วยทางหิน
ก็หลุดหล่นจากที่ลงตีดิน
พ่อก็เก็บไปขายกินสิ้นเมตตา
ไปขัดสีฉวีวรรณหว่านน้ำหอม
แล้วชุบย้อมลงแป้งแสร้งตีค่า
ว่าสดใสวัยซิงวิ่งราคา
ใส่ตะกร้าเร่ขายใช้ชายชิม
ชาวต่างชาติเรียกซื้อถือไปขาย
ว่าลูกชายขายไหมน้องอยากลองลิ้ม
บอกหนึ่งพันฉันขายให้นายชิม
ฝรั่งยิ้มแปดร้อยหน่อยนะนาย
เจ้าของสวนนิ่งคิดสักนิดหน่อย
ได้แปดร้อยก็ยังดีจึงรี่ขาย
ผลักลูกน้อยเข้าห้องของผู้ชาย
แล้วเดินหายมารอหน้าหอเรือน
ครึ่งชั่วโมงผ่านไปไวยิ่งนัก
เห็นลูกรักเดินออกมาหน้าลอยเลื่อน
ไปจับมือรับเงินเดินกลับเรือน
พรุ่งนี้เพื่อนสั่งไว้ขายอีกที
อนิจจาอนิจจังนั่งอนาถ
ดูความเสื่อมของชาติในบัดนี้
เมืองเจริญไกลลับนับนาที
แต่จิตใจกลับต่ำตีหนีลงดิน
14 มีนาคม 2551 17:52 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
ด้วยจำเป็น ต้องเดินทาง กลางคืนค่ำ
ผ่านลำนำ ป่าเขียว เปลี่ยวหนักหนา
ต้องผ่านทาง ร้างคน หม่นอุรา
เพื่อมุ่งหน้า กลับบ้าน ผ่านกลางคืน
จึงหยิบเอา หมวกกันน๊อค ที่ล๊อคไว้
ปลดแล้วใส่ บนหัว กลัวก็ฝืน
รัดคางล๊อค ให้แน่นหนา แล้วคว้าปืน
เดินไปยืน หน้ารถ ปลดประตู
อีซูซุ ดีแม๊กซ์ แลกซื้อใหม่
สี่ประตู คันใหญ่ ข้างในหรู
เข้าไปนั่ง ที่ขับ จับหมวกดู
ว่าแน่นอยู่ เพียงใด เผื่อใช้งาน
เมื่อแน่นหนา ดีอยู่ ประตูปิด
สตาร์ทติด ถอยออก ข้างนอกบ้าน
จอดสักพัก พนมกร วอนบันดาล
ที่หน้าศาล พระภูมิ ให้คุ้มครอง
แล้วออกรถ มุ่งไป ในทางเปลี่ยว
พลางแลเหลียว สองข้างทาง อย่างจดจ้อง
เมื่อเริ่มเปลี่ยว ก็ปิดไฟ ที่ใช้มอง
เอาแสงของ ดวงจันทร์ นั้นส่องทาง
กลัวแสงไฟ ใช้ส่อง จ้องทางแล้ว
เป็นหน่อแนว สู่ภัย ให้เจ็บบ้าง
กลัวคนร้าย แอบสู้ อยู่ข้างทาง
เขาปาขว้าง หินใส่ ให้เจ็บตัว
ปิดไฟแล้ว ถ้ายังปา เข้ามาใส่
หมวกกันน๊อค คงช่วยได้ กันใส่หัว
คงพอผ่อน อันตราย ให้คลายตัว
ที่คนชั่ว โฉดช้า ตามราวี
เมื่อไม่มี มาตรการ ช่วยฉันแล้ว
คงไม่แคล้ว หาทาง อย่างฉันนี่
มาปิดไฟ ใส่หมวกบ้าง อย่างฉันซี
ป้องกันผี ปาหินใส่ ได้เหมือนกัน
11 กุมภาพันธ์ 2551 19:25 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
เอาแผ่นเหล็กรองพื้นเป็นผืนขาว
เอาสีเทาทาขอบเป็นกรอบกั้น
ข้างในเขียน NO SEX ใช้เหล็กดัน
ข้างใต้นั้น เขตปลอดเซ็กส์ ตัวเล็กลง
แล้วขีดเส้นกากะบาดวาดลงทับ
ด้วยสีแดงแทงสลับทับเสริมส่ง
แล้วทดสอบความหนาว่ามั่นคง
กันคนลอบลักลงคงขายกิน
เอาไปติดตามที่สาธารณะ
ให้คนเห็นจะจะ ณ ทุกถิ่น
เห็นป้ายนี้อยู่ที่ใดในแผ่นดิน
อย่าดื่มกินกลิ่นกามจนตามลวง
ห้องสมุดสวนสาธารณะ
กุฏิพระห้องน้ำสนามหลวง
ในห้องเรียนห้องพักครูอย่าลู่ลวง
อีกทั้งปวงใต้สะพานอันมืดมน
รถแท็กซี่รถกระบะอย่าลองรัก
ในสวนผักสวนดอกไม้อย่าไปสน
อย่าได้เห็นซอกอับลับตาคน
เป็นสถานเปรอปรนปล้นกามา
และนี่คือนโยบายอันใกล้นี้
ที่จะมีต่อไปในวันหน้า
เพราะหลังจากยืดอกพกถุงมา
ก็ถึงคราติดป้ายหมายเตือนตน
เมื่อเราเสริมเราส่งตรงจุดนี้
ว่าเรื่องเซ็กส์เป็นสิ่งดีไม่มีผล
มันก็แค่ธรรมดาประชาชน
แค่ทุกคนป้องกันชั้นถุงยาง
อนาคตประเทศไทยในวันหน้า
เมื่อเรื่องเซ็กส์ใครไม่กล้ามาขัดขวาง
ทุกถนนทุกป้ายหลายเส้นทาง
คงถูกวางป้ายนั้นประจานตัว
10 กุมภาพันธ์ 2551 20:09 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
เมื่อรัฐเร่งยืดอกแล้วพกถุง
เรามามุ่งยืดอกพกธรรมบ้าง
ดีกว่าไปไขปัญหา ณ ปลายทาง
เรามาสร้างค่านิยมให้สมวัย
พกเอาธรรมนำหน้าน่าจะเหมาะ
ดีกว่าเลาะดูความแย่ไม่แก้ไข
หากเรามีคุณธรรมประจำใจ
กิเลสใดจะครอบงำให้ต่ำตน
เร่งบรรจุหลักสูตรพุทธศาสน์
ให้เด็กไทยทั้งชาติไม่ขาดผล
เพราะเดี๋ยวนี้เด็กไทยไม่ครองตน
อยู่ในชนในวิธีวิถีธรรม
อย่าบรรจุหลักสูตรรุดโลกหน้า
ยัดวิชาเทคโนยากจนมากล้ำ
อันหลักสูตรเกื้อหนุนคุณธรรม
ควรน้อมนำจากครูสู่เด็กไทย
ค่านิยมเรื่องเพศเกินเขตแล้ว
ควรเปลี่ยนแนวปลูกฝังให้ฟังใหม่
เพศสัมพันธ์ใช่เรื่องเล็กหรือเด็กไทย
แต่มันคือเรื่องใหญ่ให้คิดครวญ
ยังไม่ถึงเวลาจะลองรู้
เมื่อเติบใหญ่ครองครู่จึ่งคิดหวน
หน้าที่เรียนเขียนอ่านจงมั่นครวญ
อย่าเพิ่งชวนลองรักให้หนักใจ
ไอ้เรื่องรักรักได้ไม่ได้ว่า
เรื่องบนเตียงอย่าพึ่งมาจะได้ไหม
หากรักจริงทนรออย่าท้อใจ
ศีลธรรมท่องไว้ให้ติดตน
ควรส่งเสริมยืดอกพกธรรมไว้
มาแก้ไขให้ถึงแหล่งแห่งเหตุผล
ดีกว่าไปยืดอกพกถุงตน
ให้โลกยลว่าประเทศเพศเสรี