9 พฤษภาคม 2545 21:16 น.
วิคตอเรีย
รู้ดีว่ามันจบ
ไม่มีทางกลับมาคบกันได้ใหม่
ไม่มีทางกลับมารักกัน เหมือนวันวานที่ผ่านไป
ไม่มีทางเป็นไปได้ รู้อยู่แก่ใจตลอดมา
แต่ฉันก็ไม่เข้าใจ
ส่วนลึกของหัวใจทำไมต้องเรียกหา
ทุกครั้งที่ไม่เหลือใครทำไมต้องแอบมีน้ำตา
หาคำตอบให้ตัวเองทุกครา ..
แต่ก็ตอบออกมาไม่ได้สักที
แล้วฉันก็ได้รู้
ที่ทุกสิ่งต้องเป็นอยู่อย่างวันนี้
เหตุผลข้อเดียวของคำถามทั้งหมดที่มี
ผู้หญิงอย่างฉันคนนี้ ยังรักเธอ
9 พฤษภาคม 2545 21:04 น.
วิคตอเรีย
ไม่รู้ว่าเธอทำได้ไง
กี่คนแล้วที่เธอทิ้งไปไม่แยแส
กี่คนแล้วที่ต้องเสียใจเพราะเธอไม่ดูแล
อีกกี่คนต้องเสียน้ำตาเพราะเธอไม่แคร์ ไม่ใส่ใจ
ฉันเองก็เคยเป็นหนึ่งในนั้น
เคยเป็นคนสำคัญในวันที่เธออ่อนไหว
เคยเป็นคนที่เธอรักที่สุดในวันที่เธอไม่เหลือใคร
แต่ตอนนี้ฉันก็เป็นได้แค่คน เดินผ่านมา
ขอร้องได้หรือเปล่า
อย่าเห็นผู้หญิงเป็นเครื่องแก้เหงา ในวันที่อ่อนล้า
อย่าคิดว่าตัวเองเก่ง คอยสับเปลี่ยนตารางเวลา
น้ำตาของผู้หญิงมีค่า ไม่สมควรจะไหลออกมา
ให้คนไม่มีหัวใจ......
หน้าส่วนตัว
850
