30 สิงหาคม 2548 12:27 น.
วา
เคยรู้สึกเหนื่อยกับความรักหรือกับคนที่คุณรักบ้างไหม....
เหนื่อยก็เพราะเราไม่รู้เลยว่าความรักที่เราให้ไปนั้นมันจะสมหวังขึ้นมาบ้างรึป่าว...
เหนื่อยที่ต้องคอยตามความรักที่ไม่มีวี่แววว่าจะได้รักกลับมาบ้างเลย...
เหนื่อยที่เราไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากคอยดูแลและเป็ห่วงเค้าอยู่ไกลเท่านั้น...
รู้สึกดีใจเวลาได้เจอได้พูดคุยกับเค้าแต่ในความรู้สึกลึกๆก้อรู้สึกเหนื่อยใจที่ไม่มีโอกาสพูดความในใจออกไปสักที...
26 สิงหาคม 2548 15:30 น.
วา
สิ่งที่ฉันหวัง สิ่งที่ฉันคอย
อาจดูเหมือนเลื่อนลอย เกือบจะฝันไป
มองหาคนๆหนึ่ง ที่ไม่รู้เป็นใคร
และไม่รู้เมื่อไหร่ จะพบคนผู้นั้น
ส่วนชีวิตฉัน บอกเลยว่ามี
เจอะคนที่แสนดี อยู่ทุกๆวัน
เพียงแค่ไม่มีใคร ที่จะฝันตรงกัน
แต่ว่าฉันมั่นใจ จะพบในไม่ช้า
อาจบางทีในเมืองกว้างใหญ่
หมอกและควันช่วยกันพรางตา
มีขอบรั้วขอบกำแพงสร้างมา
ตึกระฟ้าคอยบังเราอยู่
แต่เราก็หากันจนเจอ
มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา
รู้สึกไหมว่าชีวิตคุ้มค่า
เมื่อมีใครสักคนข้างกาย
เกิดมาเพื่อหาใครคนหนึ่ง
เป็นคนที่ฟ้าสร้างมาตรงใจ
เราต่างรู้โลกมันแสนกว้างใหญ่
แต่มันคงไม่ยากเกินไป
ที่ฉันจะพบเธอ
อาจมีสักครั้งที่เราสองคน
ผ่านทางที่วกวน อยู่ใกล้ๆกัน
ใบไม้เพียงใบหนึ่ง หล่นตอนที่เดินผ่าน
ฉันคงจะมองมัน เมื่อเธอเดินผ่านมา
อาจบางทีในเมืองกว้างใหญ่
หมอกและควันช่วยกันพรางตา
มีขอบรั้วขอบกำแพงสร้างมา
ตึกระฟ้าคอยบังเราอยู่
แต่เราก็หากันจนเจอ
มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา
รู้สึกไหมว่าชีวิตคุ้มค่า
เมื่อมีใครสักคนข้างกาย
เกิดมาเพื่อหาใครคนหนึ่ง
เป็นคนที่ฟ้าสร้างมาตรงใจ
เราต่างรู้โลกมันแสนกว้างใหญ่
แต่มันคงไม่ยากเกินไป
ที่ฉันจะพบเธอ
26 สิงหาคม 2548 14:39 น.
วา
บางครั้ง...ความรักเปรียบเสมือนต้นไม้
บางครั้ง ... ต้นไม้สามารถเติบโตขึ้นได้เอง ... เพียงแค่ใช้เวลา
บางครั้ง ... ต้นไม้อ่อนแอเกินกว่าจะแข็งแกร่งและยืนต้นขึ้นไปได้
บางครั้ง ... อาจสูญเสียต้นไม้นั้นไป ... เพียงการดูแลที่มากเกิน
หน้าส่วนตัว
3048
