ดอกไม้กับก้อนหิน

วา

เธอเหมือนดอกไม้กลีบบาง เอนไหวลู่ลม มีกลิ่นหอมรวยรื่น 
เขาเหมือนก้อนหิน แข็งกระด้าง เย็นชา ไร้ความอ่อนโยน 
.
อะไรนะที่ทำให้ทั้งสองรักกันได้
ในเมื่อแตกต่างกันเหลือเกิน
หรือเพราะความแตกต่างนี้เอง ที่ทำให้ทั้งสองดึงดูดกันและกัน
.
คงจะใช่ระหว่างดอกไม้เบ่งบาน ส่งกลิ่นหอมนานในสายลมนั้น 
อาจมีก้อนหินซ่อนตัวอยู่บนดินใต้ต้นดอกไม้
เฝ้ามอง ดอมดมกลิ่นหอมรวยรื่นของดอกไม้เรื่อยมา
ก้อนหิน ซึมซับความสดใสของดอกไม้มาแนบใจโดยไม่รู้ตัว
และดอกไม้ก็ปลิดกลีบบางโปรยปรายลงมาอย่างปราณี
.
ความรักก่อเกิดขึ้นตรงนั้น 
แนบชิดกันและกันเพราะสายลมไหว
แบ่งปันบางอย่างระหว่างวัน
และเจือฝันมีรักอุ่น ละมุนหัวใจ
.
อาจเพราะความแตกต่าง
วันหนึ่งดอกไม้ร้องไห้ 
เพราะก้อนหินเย็นชาน่าใจหาย

ดอกไม้มองไปรอบๆ ตัว 
ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม เพียงแต่มีสายฝนเทกระหน่ำ
ดอกไม้เบ่งบานชุ่มฉ่ำ
แต่ทำไมก้อนหินเย็นชาเหมือนว่าไม่รักกัน
ดอกไม้ร่ำไห้กับสายฝน
เพราะเข้าใจว่า ก้อนหินสิ้นรัก
.
แท้จริงก้อนหินเพียงแต่
เหน็บหนาวกับสายฝน
เท่านั้นเอง 

ดอกไม้...ฉ่ำน้ำค้างเมื่อเช้า
ก้อนหิน...เหน็บหนาวในคืนค่ำ
เย็นชา...เงียบเฉย...ไร้ถ้อยคำ
แต่เชื่อไหม...ทุกรอยใจจดจำ...กันและกัน