7 ตุลาคม 2551 15:23 น.
วาสุกรี
...เพื่อนรัก .
เหนื่อยก็พัก หนักก็พอ รอวันใหม่
วันที่พร้อม ทั้งตัว และหัวใจ
รับและให้ ล้วนเพื่อ การเกื้อกูล
... ความเหงา .
ปล่อยก็เปล่า ปลดก็เปลื้อง เรื่องก็สูญ
ณ ที่นี้ คือที่พัก รักเพิ่มพูน
ทวีคูณ ทวีค่า คำว่า มิตร
... ไม่เรียกหา .
วันเวลา ย่อมให้ยล ผลผลิต
อยู่กับ ปัจจุบัน ที่ฉันคิด
ไม่ทวงสิทธิ์ อนาคต ให้ทดแทน
... หากรู้ค่าคำว่า รัก
ย่อมรู้จัก รู้ใจ ไม่หวงแหน
สื่อสัมพันธ์ สายใย ไร้พรมแดน
จะหนักแน่น หรือเบาบาง มิต่างเลย
... ฉันคนเดียว
มาโดดเดี่ยว ทายทัก ว่ารักเอ๋ย
เสี้ยวอณู ของหัวใจ ใครไม่เคย
รับได้เลย รักนี้ ให้ฟรีครับ
4 ตุลาคม 2551 16:52 น.
วาสุกรี
จะว้าวุ่น ถึงไหน หนอใจนี้
รู้ทั้งรู้ อยู่นัยที ว่าที่หมาย
ดั่งดวงน้ำ ผุดผ่อง ฟู่ฟองฟาย
ตะเกียกตะกาย คว้าจับ ก็ลับตา
4 ตุลาคม 2551 16:41 น.
วาสุกรี
... ความรัก
ใครรู้จัก และจริงใจ ขอไถ่ถาม
ใครเคยลอง เคยริ ทราบนิยาม
มาตอบตาม ความเข้าใจ ให้ผมที
เป็นคนเศร้า เหงาหม่น ไร้คนปลอบ
หัวใจบอบ ช้ำหนัก เพราะรักหนี
ยังไม่เข็ด เลยหารัก อีกสักที
แล้วใครที่ อยากซ้ำก็ ผมขอเชิญ...
หน้าส่วนตัว
1207
