16 ตุลาคม 2552 15:58 น.
วาสุกรี
ได้เพียงห่วง หวงไม่ได้ เพราะไร้สิทธิ์
ความใกล้ชิด ซุกซ่อน ซ้อนความฝัน
ด้วยรักที่ หลายอย่าง เราต่างกัน
อยากรำพัน ยังต้องแอบ ปวดแปลบใจ
16 ตุลาคม 2552 10:47 น.
วาสุกรี
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ
ละมุ่น ละไม ในรู้สึก
มิตรภาพ ผลิบาน ซ่านลึก
สำนึก นัยนี้ ไม่มีลืม...
ขอบคุณมากครับที่ทำให้วาสุกรีได้เข้ามาบ้านนี้อีกครั้ง
1 มีนาคม 2552 10:28 น.
วาสุกรี
โอ้จันทร์มี ดวงเดียว ยังเที่ยวหลบ
กว่าจะพบ ก็จนค่ำ ซ้ำเว้าแหว่ง
ประสาอะไร มั่นในรัก จักสำแดง
เขาคงแกล้ง หลอกใจ ไป วัน วัน
17 กุมภาพันธ์ 2552 16:33 น.
วาสุกรี
โลกธาตุ ขยาดเขยื้อน สะเทือนสะท้าน
ดั่งประหนึ่ง ถึงกาล อวสานสมัย
เงียบสงัด บัดเดี๋ยวระงม ระทมฤทัย
ขุนเขาใหญ่ พยับเพยิด กระเดิดกระโดน
เหตุเมื่อมี พญามัจฉา อาละวาด
อุกอาด ผงาดง้ำ ทำโลดโผน
ระเริงสระ เกษียรชล ชโลมโคลน
ล้าแรงโจน สงบนิ่งอิงอร ก่อนนิทรารมณ์
11 กุมภาพันธ์ 2552 10:31 น.
วาสุกรี
ผีเสื้อ ตัวนี้ ฤดีร้าว
ลมหนาว คราวนั้น หวั่นไหว
พลาดพลั้ง ครั้งหนึ่ง จึงเป็นไป
ถูกตราหน้า ว่าหลายใจ ตลอดมา
หน้าส่วนตัว
1217
