14 สิงหาคม 2551 10:44 น.
วายุ ชลธี
. อันความรักที่มีให้ด้วยใจรัก
เธอมาหักทางหนีเสียแล้วหนอ
มีคนรักคนเดียวยังไม่พอ
ยังมีต่อสอง สาม สี่ ห้า คน
เธอมีรักหลายรักแล้วบอกไม่มี
ทำให้ฉันคนนี้เจ็บหลายหน
เพราะว่าเธอมีความรักแบบชอบกล
มีจนล้นหัวใจที่เธอมี
หลอกให้รักหลอกให้หวงหลอกให้หลง
หลอกให้ลงสู่นรกอเวจี
แต่เธอทำยิ้มละลื้นน่าสุขขี
ยังอยู่ดีมีความสุขทุกประการ
คงจะรักใครไม่ได้แล้วคราวนี้
เพราะหัวใจที่มีถูกประหาร
คงจะต้องเลิกรักดัดสันดาน
ที่ชั่งหาญกล้ารักประจักจริง
หัวใจฉันควรสิ้นเจ็บเสียที
ต่อจากนี้ก็จะไม่รักใครทั้งสิ้น
เพราะว่าจ็บชอกช้ำเป็นอาจิน
ขอแดดิ้นสิ้นรักแค่นี้เอย....
11 สิงหาคม 2551 14:45 น.
วายุ ชลธี
คำว่ารักคำนี้ที่มีให้
จะให้ใครนอกจากคุณ "แม่" ของฉัน
ที่เฝ้ารักเฝ้าถนอมดังชีวัน
ที่แม่ฝันแม่ใฝ่ให้ได้ดี
จึงส่งลูกนี้เข้าเรียนเข้าศึกษา
แล้วกลับมาสร้างตนทรัพสินมี
จะกลับมาหาเงินและใช้หนี้
ที่แม่นี้ได้สร้างไว้ให้บรรเทา
เพราะว่าแม่นี้ได้เรียนมาน้อย
แม่จึงด้อยเรื่องหาเงินกุ้ยืมเขา
เพื่อจะส่งให้ลูกนี้มัวเมา
กับยาเหล้าสิ่งเสพติดสิ่งอบาย
ในวันที่ สิบสอง สิงหานี้
ลูกเคยดีเคยชั่วทำอับอาย
ลุกเคยทำให้แม่ต้องชิบหาย
ขอแนบกายกราบเท้าแม่สักครั้งเอย.....
การที่คนเราจะทำดีไม่ควรรอทำเฉพาะวันใดวันหนึ่ง
เพราะมันอาจจะสายไปเมื่อคุณอยากจะทำ
หน้าส่วนตัว
959
