4 สิงหาคม 2551 19:40 น.

หัวใจดอกประดู่ ตอนที่๑

"อะไร มีอะไรโทรมาตั้งแต่เช้า"
"เช้าที่ไหน พ่อค้ณ นี่บ้ายแล้วย่ะ"
"มีอะไร เร็วๆ คนจะหลับจะนอน"
"ฉันจะบอ"กว่า ฉันสอบบรรจุครูติดที่สัตหีบนะ"
"อะไรนะ!"
"ตะโกนทำไมกันย่ะ ทึ่งในความเก่งของฉันละสิ"
"ประเทศชาติล่มจม ตายๆ"
"ตาบ้า แค่นี้แหละ"
วาโยสาวชาวกรุงที่มีความไฝ่ฝันอยากจะเป็นครู เธอสอบบรรจุติดที่โรงเรียนใกล้กับฐานทัพเรือสัตหีพ และเธอกำลังจะเข้าไปอยู่ในหมู่บ้านพักครูเร็วๆนี้
พระนายลูกขุนน้ำขุนนาง ต้นตระกูลเป็นเจ้าพระยา หนุ่มทหารเรือที่มุ่งมั่นในหน้าที่การงาน กะล่อน เจ้าชู้ ทำตัวเป็นไม้หลักปักเลน
"แม่บ้านหลังนี้แหละ ตามแผนที่ไม่ผิดแน่"วาโยหันไปบอกนางนภาผู้เป็นแม่
"ไม่รู้ทำไมวาต้องมาเป็นครู งานที่บ้านเราก็มีให้ทำตั้งมากมาย คุณพ่อก็เทียวไปเทียวมาติดต่อกับลูกค้าไม่ได้หยุด"นางบ่นลูกสาวคนโต และสามีที่มีรีสอร์ทอยู่ที่เชียงใหม่ คุณรุจ อาภาสิริ เจ้าของรีสอร์ทอาภาศิริ
"แหม ก็ยกให้นายดินเขาสิคะแม่"
"ผมไม่เอาหรอกครับพี่วา ผมคงจะหางานอื่นทำเหมือนพี่"ปฐพีกระซอบบอกพี่สาว
"เหนื่อยจริง พี่น้องคู่นี้ไม่ได้ดั่งใจสักคน"นางบ่นอย่างทีเล่นทีจริง
ทั้งสาวคนช่วยกันขนของเข้าบ้าน ก่อนที่นางนภาและปฐพีจะขอตัวกลับกรุงเทพ เพราะจวนจะค่ำอยู่แล้ว
"เหนื่อยเป็นบ้าเล้ย!"วาโยบ่นหลังจากที่ทำความสะอาดบ้าน และจัดข้าวของจนเสร็จ
บ้านพักที่เธออาศัยอยู่นั้น ตั้งอยู่เป็นหลังสุดท้ายของหมู่บ้านพักครูพอดี เธอจึงได้พื้นที่ว่างด้านข้างไว้ตกแต่งสวนนิดหน่อย หน้าบ้านเป็นซุ้มเฟื่องฟ้าขนาดใหญ่ออกดอกสีแดงสด ตัดกับม้าหินอ่อนสีขาวที่วางอยู่ไต้ซุ้มไม้นั้นและบ้านไม้สองชั้นที่ทาสีขาวสะอาดตา นอกจากนี้ที่กันสาดยังมีต้นพวงแสดทิ้งตัวห้อยระย้าลงมาอย่างสวยงาม
ระหว่างที่วาโยกำลังมีความสุขกับการเดินสำรวจบ้านนั้น เสียงโทรศัพท์เครื่องน้อยของเธอก็ดังขึ้น
"สวัสดีครับ ของสายครูวาโย อาภาศิริครับ"
กำลังพูดอยู่คะ นาวาเอกพระนาย วรรณเกียรติกำจร มีอะไร"
"มาถึงสัตหีบแล้วหรอ"
"เออ! กำลังจัดของอยู่"
"โห ดุ"
"พรุ่งนี้กรุณาช่วยพาไปเอารถที่คุณป๋าส่งมาให้หน่อยสิ แล้วพาไปซื้อของด้วยนะ"
"โห ได้ทีใช้"
"แค่นี้ก็ทำให้ไม่ได้"
"ยังไม่ได้พูดเลยว่าจะไม่ช่วย แล้วจะไปบ้านแกถูกได้ไงว๊ะ"
"ก็ถามเขาเอาสิ พรุ่งนี้ 10โมงจะรอ แค่นี้แหละ"
"เฮ่ย เดี๋ยว วางซะแล้ว เฮ้อ ยายเฉิ่มเอ้ย! ไม่เจอกันตั้งหลายปีแกนี่ยังเหมือนเดิม"
หมู่บ้านพักครูอยู่ไม่หากจากฐานทัพเรือสัตหีบมากนัก พระนายคิดว่าก็ดีเหมือนกันที่มีเพื่อนมาทำงานอยู่ใกล้ๆ แม้จะเป็นวาโย อาภาศิริ ยายเฉิ่มคู่กัดของเขาตลอดกาลก็ตาม