21 ธันวาคม 2548 21:08 น.
วาตยากร
ภาพนั้นพร่าเลือน
ริบหรี่ จางลง
อากาศธาตุ..ที่เงียบงัน
หายไปในลิ้นชัก
สีเทา..โศก
ที่เคยสวยงาม
กระเพื่อม
บางริ้วจังหวะ
บางระรอก...ของความทรงจำ
กุญแจลิ้นชัก
ที่อ่อนแอ
ปริแตก
ลิ้นชัก ปริแตก
หัวใจ
ปริแตก
ภาพนั้น ชัดขึ้น
รสหวานที่สุกสว่าง
พร้อมดาบคม
หัวใจ ปริแตก
ซ้ำเดิม
เหมือนเมื่อวาน
19 ธันวาคม 2548 21:04 น.
วาตยากร
ดนตรีบรรเลง
เพลงเก่า เพลงเดิม
ซ้ำวน..ซ้ำวน..
คนเล่นดนตรี
ซ้ำวน.. ซ้ำวน..
จนแห้งเหือดไป
คนฟังดนตรี
ปวดปร่าใจ
ซ้ำวน.. ซ้ำวน
หูแทบร้าว
ใจแทบร้าว
จนแห้งเหือดไป
ดนตรีเดียวกัน
ทำนองเดียวกัน
แผกเพียงผู้เล่น
จังหวะเดียวกัน
ตัวโน้ตเดียวกัน
อารมณ์กลับต่างกัน
ดังเถิดดังไป
การสนองรับ
เพียงหัวใจที่สั่นกระตุก
ในความเฉยชา
ซุ่มซ่อน
ความเจ็บปวด
........
หน้าส่วนตัว
937
