-=:: ถึงเธอคนนั้น ที่ฉันรัก ::=-

วันสุข >

ผ่านไปนานแล้วสินะ ที่ไม่ได้เขียนบทกลอนเพื่อใครซักคน
ฤดูหนาว ฤดูฝน ฉันต้องทน มานานแค่ไหน
เมื่อก่อน ดอกไม้บาน แดดบางเบายามเช้า ก็ไม่เคยสนใจ
ฝนจะตก ฟ้าจะร้อง   กี่ครั้งที่ผ่านไปก้อยังเหงาใจ อยู่เหมือนเดิม


แต่เมื่อไม่นาน   เธอผ่านเข้ามาในชีวิต
หัวใจที่เคยถูกปิด  วันนี้  มีเธอเข้ามาเพิ่ม
คอยทำให้ในแต่ละวัน มีหลายสิ่งที่สดใส มาคอยต่อเติม
จากความเหงา แบบ เดิมๆ  ก็หายไป


ฉันยิ้มได้ทุกวัน  ร้องไห้ได้ทุกวัน
ผู้หญิงบ้า บ้า ช่างเพ้อฝัน ที่เธอทำให้กลายเป็นคนสดใส
บางครั้งร่าเริง บางครั้งขี้โมโห ก็งี้แหละ ผู้หญิงเอาแต่ใจ
แต่เธอก็ยังไม่คิดทิ้งไป แม้ฉันจะกวนใจเธอได้ทุกวัน


วันนี้  บทกลอนนี้ ฉันเขียนให้เธอ
จากผู้หญิงเพ้อเจ้อ ที่ไม่เคยไหวหวั่น
แม้ลมจะแรง ฝนจะหนัก แค่ไหน เพียงมีเธอเคียงข้างกัน
ตึกถล่ม ทอร์นาโดจะฟาดฟัน เมื่อถึงวันนั้น ก็ไม่กลัว


วันนี้  บทกลอนนี้ ฉันเขียนให้เธอ
จากผู้หญิงเพ้อเจ้อ จากคืนวันที่มืดสลัว
จากรักที่เธอให้ฉัน  มาเปลี่ยนทุกๆวันที่ยังมืดมัว
จากรักที่ไม่เคยเห็นแก่ตัว แค่นี้ฉันก็ไม่กลัว ที่จะรักเธอ


อิอิ  ขำตัวเองจัง