2 มีนาคม 2547 18:41 น.
วันสุข >
ก้าวใหม่ของเธอในวันนี้
ฉันขอยินดี ที่ได้พบสี่งที่ว่าดีกว่า
แต่ขอร้อง...อย่าหลังหลังกลับมา
..เพราะเธอจะเห็นคนที่ เสียน้ำตา คนที่ไม่มีค่า
..........อย่ามองมา ให้หวั่นใจ...
เพราะแค่นี้ฉันก็เจ็บมาก
เลยไม่อยาก เจ็บซ้ำอีกรู้ไหม
เสียน้ำตามาพอแล้ว กับคนไม่จริงใจ
ไม่อยากอ่อนแออีกต่อไป ไม่อยากร้องไห้
....กับคน เหลวไหล..อย่างเธอ...
แต่ ณ วันนี้ก็ยังทำไม่ได้
ทั้งที่อยาก หักอกหักใจ อยู่เสมอ
เพราะยังไงก็ไม่มีอีกแล้ว ภาพของฉันและเธอ
..แต่มันยังอยู่ในความทรงจำเพ้อเจ้อ
....**ของคนที่รักเธอ คนนี้เรื่อยไป**
2 มีนาคม 2547 18:14 น.
วันสุข >
และแล้ว วันนี้ก็มาถึง
มาพร้อมซึ่ง ความเจ็บปวด เกินทนไหว
วันที่เขามีเธอ วันที่ฉันมีน้ำตา วันที่เราต้องร้างราจากไกล
ทำตามคำขอได้แล้วใช่ไหม เธอถึงจากไป ไม่ใยดี
ขอให้มีความสุขก็แล้วกัน
ส่วนฉันยังอยากขอฝันอยู่อย่างนี้
เพื่อปรับตัว กับสถาณการณ์ให้ดี
เมื่อไม่มีคนให้ห่วงใย
เพราะเขาจะดูแลเธอให้ดีกว่าฉัน
จะคอยร่วมสร้างฝัน อันยิ่งใหญ่
ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าเขาทำร้ายเธอเมื่อไร
คนหน้าเดิมคนนี้จะรีบไป ซับน้ำตาที่ไหลของเธอเอง
1 มีนาคม 2547 13:03 น.
วันสุข >
อย่าเลือกฉันเลย..นะคนดี
ถ้าเธอคนนี้ ไม่เหมือนมีใจเหมือนวันก่อน
เพราะฉันจะไม่อ้อนวอน
คนที่ทำให้งี่เง่ากับทุกบทตอน อีกต่อไป
ไม่มีแล้วหล่ะ ..คนโง่ที่รักเธอ
ไม่มีแล้วคนที่เคยพร่ำเพ้อ เพราะฉันจะเจอคนใหม่
คนที่เขาพร้อมจะดูแลฉัน ..อย่างจริงใจ
เธอจะไม่เจออีกต่อไป คนที่ร้องให้ คิดถึงเธอ
พอแล้วกับความรักจอมปลอม
เพราะอดีตมันคอยพร่ำสอนฉันอยู่เสมอ
พอกันที กับคนสองใจอย่างเธอ
ฉันไม่อยากมานั่งเพ้อ คอยเป็นตัวเลือกของเธออีกต่อไป....