18 กันยายน 2549 11:27 น.
วัชรินทร์
เมื่อคืนนั้น ฝันไป ได้กอดกก
หนุนซบอก ทรวงอ่อน นอนกอดขวัญ
ได้เสพสม ชมชื่น ทั้งคืนวัน
ตื่นจากฝัน ตาค้าง หมอนข้างเอง
14 กันยายน 2549 13:43 น.
วัชรินทร์
อันรักเอยจริงหรือคือความหวาน
หรือรักแกล้งทรมานใจกันหรือ
เพราะความรักแสนกลจนระบือ
รักนั้นหรือลวงล่อก่อกรรมใจ
ความรักมีทั้งสุขทุกข์ปนเคล้า
มีความเศร้าขื่นขมตรมหมองไหม้
ความลึกล้ำความรัก ยากหยั่งใจ
ลึกเกินไปเกินคว้าเอามาครอง
อันรักเอยรักนี้ที่ฝันหา
สรรหามาไว้ให้ใจสนอง
ได้รักมาเป็นเพื่อนใจไว้เคียงครอง
เพราะใจร้องขอรับประดับใจ
ได้แต่หวั่นฤทัยใจเหลือที่
เกรงรักนี้ลวงให้ใจสลาย
กลัวรักนี้ขยี้ใจจนวอดวาย
คงต้องตายทั้งเป็นอย่างเย็นชา
แต่ก็ห้ามความรักคงไม่ได้
เพราะรักให้มาปกปักคอยรักษา
กับหัวใจรักป่วยช่วยเยียวยา
คอยปกปักรักษาทาแผลใจ