+++ ฝากอักษรกลอนฝันในชั้นฟ้า +++

วฤก

+++ มนุษย์ +++

วฤก

-๑-
๏ ฉงนคนผ่านผ้าย........แผกพรรณกลายคล้ายแต่งสรรค์
ขาวดำต่ำสูงบรร-.............สมใด้ต่างใดสร้างมา ๚

๏ ฉงนคนผ่านผ้าย........แผกพรรณ
ไผแต่งสำแดงสรรค์........เสกไว้
ขาวดำต่ำสูงบรร-.............สมบ่ง-.....บอกนอ
เห็นต่างต่างผลให้...........เหตุหั้นหันไฉน ๚ะ


-๒-
๏ มนุสสโทสะพล่าน.......นรกานต์ซ่านสำแดง
สัตว์นรกตกฟากแสยง.....แรงโกรธเค้นเข่นฆ่าคน ๚

๏ มนุสสโทสะร้าย..........รุนแรง
เนรยิโกแสดง.................สดับรู้
สัตว์นรกตกฟากแสยง.....สยองสุ-....ชนพ่อ
มันเข่นฆ่าเหยื่อผู้............ผูกร้ายหมายปราณ ๚ะ

-๓-
๏ มนุสสผู้หื่นหั้น...........คือเผ่าพันธุ์ผองเปรตโปรย
หิวเริ่มเพิ่มหิวโกย-.........กินตะกละตะกลามโกง ๚

๏ มนุสสผู้หื่นหั้น...........หิวโหย
หาอิ่มเปโตโปรย.............เปรตเชื้อ
หิวเริ่มเพิ่มหิวโกย-.........กินตะกละ-...ตะกลามนา
เห็นเปรตทุเรศเนื้อ........เน่าชิ้นโฉ่ฉม ๚ะ

-๔-
๏ มนุสสผู้บอดใบ้..........ลุ่มหลงในอบายบัง 
ธรรมสารผ่านหูฟัง..........ยังไม่ใฝ่ใจไตร่ตรอง ๚

๏ มนุสสผู้บอดใบ้..........อบายบัง
ดิรัจฉาโนยัง...................อยู่พร้อม
ธรรมสารผ่านหูฟัง..........หาใฝ่.....ใจเนอ
ให้หกอบายล้อม..............หล่มรั้งฝังตน ๚ะ

-๕-
๏ มนุสสภูติพร้อม.........ศีลธรรมห้อมล้อมจิตนำ 
ซึมทราบบาปบุญกรรม....ทำใดดลผลกลับคืน ๚

๏ มนุสสภูติพร้อม............พระธรรม
ศีลสถิตในจิตนำ................แน่แท้
ซึมทราบบาปบุญกรรม.......กงกับ...กำแล
กงเลื่อนกำเลื่อนแล้...........เลื่อนล้อเลศเกวียน ๚ะ

-๖-
๏ มนุษย์เพียรผุดพ้น.......เกรงกลัวกลผลภัยบาป
 มนุสฺสเทโวภาพ...............กำราบสิ้นสิ่งนิวรณ์ ๚

๏ มนุษย์เพียรผุดพ้น......ผองบาป
หิริโอตตัปปะอาบ..............โอบกั้น		
มนุสฺสเทโวภาพ...............พิสุทธิ์
กำราบปราบสะบั้น...........สะบัดสิ้นนิวรณ์ ๚ะ

-๗-
๏ ยามยลคนผ่านผ้าย.....แผกพรรณกลายคล้ายแต่งสรรค์
ขาวดำต่ำสูงบรร-.............สมใด้ต่างตนสร้างเอง ๚

๏ ยามยลคนผ่านผ้าย...แผกพรรณ
เขาแต่งสำแดงสรรค์.....เสกไว้
ขาวดำต่ำสูงบรร-...........สมบ่ง-....บอกนอ
ภูมิจริตนิรมิตให้............เหตุหั้นหันผล ๚ะ๛

วฤก : ๘ มิถุนายน ๒๕๕๒				

+++ ระบำสายฝน +++

วฤก

+++ คิดไปเอง +++

วฤก

แบบว่า.....