19 พฤษภาคม 2545 23:23 น.
วฤก
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
๏ รักเปรียบประดุจอนิลบถ......................จรลดและเลี้ยวหนี
ยอยั้งชะลออจระที -.................................รฆะไว้มิได้นาน
๏ ยามเริ่มประเดิมก็หฤหรร-...................ษะอนันต์เกษมศานต์
ยามสร่างก็สิ้นสุญตการ...........................บ่มิเหลือมิหลงรอย
๏ ควรฤๅจะถือสรณะไว้...........................รติให้มิเหือดถอย
ถึงสูงก็แสนวิริยะคอย..............................มิละคลายฤทัยคลอน
๏ ยามชังก็เช่นอุณหเร้า..........................ประทุเผามิผ่อนถอน
เออนี่ไฉนนะบ่มิรอน...............................มิระย่อมิยำเยง
๏ ยอมยอบและน้อมมนะจะทน................ปะทะป่นและข่มเหง
ยอมเจ็บมิรู้รุทรเกรง..............................รติฆาตมิหวาดฤๅ ๚ ๛
16 พฤษภาคม 2545 20:47 น.
วฤก
๏ คคนางค์ร้างโสมโพยมหม่น
นภดลดูช้ำระกำหมอง
ดาริกาพร่าแสงแรงเรืองรอง
ฤๅละอองไอฝุ่นเคลือบขุ่นมัว
หาเศษเสี้ยวเคียวทองเกี่ยวท้องฟ้า
ฤๅใครพร่าพรากกลืนคืนสลัว
ไม่เห็นจันทร์หวั่นอกสะทกกลัว
ใจระรัวราวจะสิ้นสูญวิญญาณ
แลโพยมพยับเมฆวิเวกจิต
สายฟ้าปลิดปลงจันทร์ฤๅบั่นผลาญ
ปะทะหล่นป่นแตกจนแหลกลาญ
สุดประสานสร้างคืนสะอื้นครวญ
คคนางค์ร้างโสมโพยมหม่น
นภดลดูช้ำร่ำไห้หวน
หลั่งสายฝนหล่นไปใจรัญจวน
คือกระสวนวรรษาคราช้ำตรม ๚ ๛
16 พฤษภาคม 2545 19:56 น.
วฤก
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
๏ สรรสรรพสิ่งสร้าง......................บ่มิวางมิเว้นผัน
แผกพุทธธรรมอัน........................ระบุลักษณ์ประจักษ์ใจ
๏ ชีวิตอนิจจัง...............................ผิวะยั้งจะอยู่ไหม
โรยล้าชราไป...............................ฉลไว้จะได้ฤๅ
๏ ปวงสุขและทุกข์เล่า...................รึจะเอาจะยึดถือ
ว่านี่และนี่คือ................................ระบิแท้และแน่ความ
๏ แล้วรักรึจักพ้น..........................ทุระล้นมิควรถาม
ย่อมถอยและร่อยตาม...................วรธรรม ธ สำแดง
๏ เจ็บปวดและรวดร้าว..................และก็หนาวและหน่ายแหนง
ไม่นานจะผ่านแปลง.....................ประลุพ้นทุรนใด
๏ สรรสรรพสิ่งนั้น.........................บ่มิผันพระธรรมไข
เป็นมาและเป็นไป........................ระบุแจ้งแสดงจริง ๚ ๛
15 พฤษภาคม 2545 12:21 น.
วฤก
๑
๏ อำนาจฤๅอาจกล้า..................ท้ากาล
แค่อยู่ครู่ใช่นาน......................เนิ่นแท้
คนไฉนไม่ขามราญ.................รุกแข่ง
ขอเสพเศษเสี้ยวแม้................มุ่งร้ายหมายผลาญ ๚
๒
๏ วันวารว้าวุ่นค้น...................วนคิด
คอยแก่งแย่งเยื้อปลิด.............ปลดปล้น
ใครขวางขัดขาขวิด..................ขึงขู่
ปราดกวัดปัดกวาดพ้น.............เพื่อคว้าครอบครอง ๚
๓
๏ ยืนผยองว่าเยี่ยมฟ้า..............ฟ่องหาว
ย่ำเหยียบงำเงียบฉาว...............โฉ่ไว้
ปกปิดมิดเม้มคาว.....................ความชั่ว
ฝังผนึกลึกเร้นให้......................ห่างผู้พบเห็น ๚
๔
๏ จันทร์เพ็ญจางผ่อนร้าง.........รังสี
อำนาจอาจเสื่อมมี.....................หมดสิ้น
ผลกรรมต่ำช้าหนี.....................นั่นหลุด......พ้นฤๅ
สูญเดชเหมือนเปรตดิ้น.............ด่าวเต้นเห็นสลอน ๚ ๛
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวฤก
หน้าส่วนตัว
912
