6 ธันวาคม 2544 20:52 น.
วฤก
๏ ดอกเอ๋ยดอกรัก...............................ร้อยเรียงถักทอไว้มาลัยสวย
กลิ่นหอมฟุ้งจรุงไปในลมชวย...............เพียงระรวยระรื่นรสสะกดใจ
ขอสานรักถักร้อยสักน้อยนิด.................หวังสนิทเสน่ห์นางบ้างได้ไหม
วอนแม่ช่วยอวยชอบตอบหทัย..............ร้อยมาลัยเราสองครองรักเอย ๚
6 ธันวาคม 2544 20:52 น.
วฤก
กาพย์ฉบัง ๑๖
๏ แดดรอนอ่อนแรงแสงสี......................หม่นฟ้าธาตรี
สุรีย์ลี้ลับดับรอน
๏ นกกาพาชู้คู่นอน...............................เคียงหลับจับคอน
พักผ่อนถอนเหนื่อยเนือยแรง
๏ ในรังขังคับอับแข็ง.............................ระคายครูดขูดแปลง
เป็นละมุนอุ่นอ่อนผ่อนไป
๏ ลมหนาวกร้าวโกรกโยกไกว................ไม่หนาวร้าวใจ
จางไร้ไออุ่นกรุ่นกรอม
๏ ดังบ้านสานรักถักล้อม.........................ไล้กุมนุ่มถนอม
ทะนุลุสุขลุกพราย
๏ ฟันฝ่าบ่าไปภัยร้าย.............................รารอนถอนพ่าย
แพ้รักถักสานบ้านเรา ๚
6 ธันวาคม 2544 00:28 น.
วฤก
๏ เสียงพร่ำพรอดออดคำฉ่ำฉะอ้อน
สั่นสะท้อนทั่วฤดีพี่หวั่นไหว
แม้เนิ่นนานกาลผ่านยังดาลใจ
ดลพี่ให้ห่วงหาแสนอาวรณ์
ค่ำคืนนี้จะมีใครมาไกวกล่อม
โอบถนอมแนบกันบนบรรจถรณ์
ประโลมลูบจูบลาคราน้องนอน
ตระกองกรกอดเกยเขนยนาง
เสียงลมพร่ำคำพรอดออดฉะอ้อน
ราวลมข้อนขื่นไข้ใจหมองหมาง
โอ้ลมเอ๋ยรำเพยคำทำระคาง
มิสิ้นสร่างเสื่อมร้อนที่รอนทรวง
ฝากพระพายชายพัดกวัดไกวน้อง
เกรงลมต้องแตะไล้ใจพี่หวง
อยากถนอมกล่อมนิทราสุดาดวง
มิสิ้นห่วงโหยหานิจจาเอย ๚
6 ธันวาคม 2544 00:28 น.
วฤก
๏ จรจรัลหันห่างบ้าน.................บ่ายไป
ทิ้งถิ่นที่อาศัย...........................เสื่อมร้าง
หมายกรุงมุ่งหมายใจ.................จักพบ....สุขนอ
ไฉนเล่าลอยเคว้งคว้าง...............ขัดข้องหมองหมาง ฯ
๏ คนกรุงมุ่งแย่งยื้อ....................ยุดกัน
กินอยู่ยังแข่งขัน........................ไขว่คว้า
เจ้าไฉนไล่เทียมทัน....................เทียบเท่า
คว้าเปล่าราวคนบ้า.....................บอกไว้ให้เห็น ฯ
๏ ขายแรงแรงเสื่อมแล้ว..............โรยลง
ขายร่างร่างเลวทรง.....................เสื่อมได้
ขายใดไม่ยืนยง..........................หยัดอยู่
ขายหมดหมดแรงไร้...................เริ่มรั้งคืนเรือน ฯ
๏ จรจรัลหันสู่บ้าน......................บากมา
ในทุ่งในท้องนา.........................ท่าน้ำ
รั้งรอพ่อพลิกพา........................พิบูลย์ส่ง....ผลเฮย
คืนถิ่นเถอะรอนช้ำ.....................ชอกเนื้อเถือถาง ๚
5 ธันวาคม 2544 13:55 น.
วฤก
๏ เข้าแข่งขันแข่งคว้าหาคนแกร่ง
คนมีแรงมีเล่ห์ทำเหหัน
คนรู้หลบรู้เลี่ยงเบี่ยงบ่ายทัน
ชนะนั้นนะถือคือกีฬา
แข่งชีวิตผิดแผกแปลกคนแข่ง
ใครกล้าแกร่งกรากโจมถั่งโถมถา
ล้นเล่ห์ลวงล้วงไล่ขอไขว่มา
คนแรงล้าคนล้มจมแพ้ไป
มีกฎหมายกดหมู่ผู้ด้อยอ่อน
แล้วสั่งสอนสั่งเตือนอย่าเคลื่อนไหว
หากแฉข้าแฉความตามเรื่องใด
จะฉะให้ฉกรรจ์กลั่นแกล้งคืน
เขาแข่งขันแข่งคว้าหาคนแกร่ง
การเยื้อแย่งกติกายังฝ่าฝืน
หมายจะกำ อำนาจรัฐ หยัดยั่งยืน
ประชาขื่น ช่างเขา.... ขอเราคง ๚
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวฤก
หน้าส่วนตัว
1301
