19 ธันวาคม 2544 12:43 น.
วฤก
๏ พบแล้วจากพรากแล้วพบคำรบใหม่
โอ้กระไรเล่าจึงคะนึงหา
คอยนับวันผันผ่านกาลเวลา
นับเนิ่นช้าเช่นเหมือนไม่เคลื่อนเลย
อยากผุดลุกผุดนั่งตั้งหน้านับ
ต้องระงับเงียบงำทำเฉยเฉย
สะกดจิตสนิทไว้ใช่เสบย
ด้วยอยากเอ่ยเอื้อนเพรียกสำเหนียกฟัง
หากไปไหนไกลนักเหมือนหักอก
หวาดวิตกหวั่นใจไม่คืนหลัง
กลัวละร้างห่างหายตายลำพัง
เกรงกระทั่งเธอเลือนลืมเพื่อนใจ
พบเพื่อจากพรากเพื่อพบกระทบจิต
ยังครุ่นคิดคร่ำครวญป่วนหวั่นไหว
อย่าหนีนะ หนีหน่ายหายจากไป
คนอยู่ไกล กลัวระกำ ช้ำชอกตรม ๚
18 ธันวาคม 2544 00:57 น.
วฤก
๏ ภาพความหลังครั้งหนึ่งยังตรึงจิต
ยากจะปิดปัดล้างให้จางหาย
ยากจะกลบลบเลือนเหมือนรอยทราย
ยากทลายถล่มล้มให้จมดิน
ยังฝังลึกผนึกแน่นมิแคลนเคลื่อน
ยังย้ำเตือนตรึงจิตคิดถวิล
ยังประทับจับตาอย่างชาชิน
ยังมิสิ้นเสื่อมรอยถอยจากใจ
ภาพสกัดสะกดจิตให้คิดครุ่น
คอยจะวุ่นจะวายอ้อนออดอ่อนไหว
สุดจะละจะลาร้างจางจากไป
โอ้ไฉนฉะนี้จิตไม่คิดรอน
หรือยอมรับ ประทับไว้ ให้แม่นมั่น
หรือไม่บั่น เบี่ยงถอย คอยถอดถอน
หรือจะรักษ์ สลักไว้ ไม่แคลนคลอน
ภาพเมื่อตอน วันเก่า .... เรารักกัน ๚
17 ธันวาคม 2544 00:28 น.
วฤก
๑ ๏ สุริยันผันลับฟ้า...........................เฟือนแสง
สีอ่อนรอนแดดแรง............................ร่วงคล้อย
ฉายฉาดวาดฉากแดง.........................ดาดแผ่น....นภานอ
ชะลอหล่นลงน้อยน้อย.........................แนบพื้นพนาหาย ฯ
๒ ๏ ลมโชยโปรยหมอกไล้..................โลมไพร
ลอยล่องฟ่องฟ้อนใน...........................พนัสกว้าง
ราวละหานซ่านธารใส.........................เซาะผ่าน
ลมสะบัดพัดหมอกคว้าง.......................ครูดคล้องโขดไศล ฯ
๓ ๏ นกกาพาพวกพ้อง.........................โผบิน
พาคู่หมู่ปักษิน.....................................สู่บ้าน
คืนคอนร่อนบินผิน..............................ผกจับ....คอนเนอ
นกเกาะรังเกาะก้าน.............................กิ่งไม้มองสลอน ฯ
๔ ๏ สายันต์ตะวันเคลื่อนคล้อย.............ครรไล
ภาพพิศติดตรึงใจ.................................วิจิตรล้ำ
ทวยเทพเสกพงไพร..............................เพียงภพ.....สรวงฤๅ
สวยเด่นเห็นซ้ำซ้ำ.................................ส่งให้ใจเกษม ๚
17 ธันวาคม 2544 00:14 น.
วฤก
รูปจาก TourThai
ผญา
๏ ไกลขอให้.......ไกลแต่บ้าน................ฮั้วไฮ่นาสวน
ไกลขอให้...........ไกลแต่มวล................หมู่เฮือนกับเล้า
..........................ส่วนวาจาเว้า..............สองเฮาอย่าได้ห่าง
ต่างคนแม่น........สิอยู่ต่างบ้าน...............ความเว้าอย่าห่างกัน ฯ
โคลงสี่สุภาพ
๏ ตัวไกลไกลแต่บ้าน......................ต่างกัน
รวมจิตชิดติดพัน............................ผูกได้
ขอใจไม่เหหัน................................หายห่าง......นาแม่
ถือสัตย์ระมัดไว้..............................วากย์แท้มิแปรผัน ๚
16 ธันวาคม 2544 00:00 น.
วฤก
๑ ๏ เสาะฟางวางสอดเส้น.................สานรัง
สอยรัดมัดรักฝัง...............................ฝากไว้
โอบละมุนกรุ่นไออัง..........................อาบอุ่น....อกเอย
ผจงก่อทอถักให้................................ห่อหุ้มห้องขวัญ ฯ
๒ ๏ ตะวันผันลับแล้ว........................ลาตะวัน
ร้องกู่สู่รังกัน.....................................กู่ร้อง
หนึ่งนกผกผินผัน..............................พาหนึ่ง....นกนอ
หนาวเหนื่อยนอนในห้อง...................ห่มป้องปัดหนาว ฯ
๓ ๏ อกร้าวคราวห่างบ้าน....................บินไกล
นอนเดี่ยวเปลี่ยวแปลบใจ...................เจ็บล้น
นกขมิ้นถิ่นจรไฉน.............................นอนอุ่น....อกนอ
หนาวสั่นบั่นดั้นด้น..............................ดึกสะท้านสะเทือนเหงา ฯ
๔ ๏ รุ่งเช้าเช้าพรุ่งนี้...........................หนีจร
สืบเสาะรังเกาะนอน............................นุ่มเนื้อ
เพลาเหงาผ่อนรอนถอน......................ระทมเหนื่อย
หวังสู่อยู่รังเอื้อ.....................................อุ่นได้ดังแสวง ฯ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวฤก
หน้าส่วนตัว
757
