+++ ฝันกลางวัน +++

วฤก

+++ แสงอรุณ +++

วฤก

๏ แสงอรุณอร่ามพื้น..........แผ่นดิน
สูรย์สาปราตรีภินท์.............ผ่านพ้น
แสงธรรมส่องห้วงจินต์........หุ้มจิต-...ใจแล
แสนสุริยะท้น.....................ถ่องเที้ยนธรรมไฉน๚ะ


๏ อรุณอร่ามแล้ว
สูรย์ผ่องแก้วแผ้วก่องสี
แสงธรรมนำฤดี
สุรีย์ฉายฤๅคล้ายนัย ๚

๏ น้อมธรรมนำสถิต
ที่ดวงจิตทิศดลใจ
ครองเท้าก้าวครรไล
ไปถนนกุศลกรรม ๚

๏ มีศีลศีลกำกับ
ศีลบังคับดับถลำ
ศีลใส่ใช่จองจำ
คำนับศีลสิ้นอบาย ๚

๏ มีธรรมนำชีวิต
น้อมลิขิตคิดความหมาย
เห็นธรรมท่านว่ากลาย
คล้ายชินสีห์ชี้นิพพาน ๚

๏ ฝึกใจไตรสิกขา
วิปัสสนากรรมฐาน
เกิดดับสลับการณ์
อ่านสันตติสติตาม ๚

๏ อรุณอร่ามแล้ว
ธรรมผ่องแผ้วแล้วโลกสาม
มานะพยายาม
ข้ามสงสารนิพพานเทอญ ๚ะ๛


วฤก : ๑๕ มีนาคม ๒๕๕๒				

+++ คราวเคราะห์กรรมของเจ้าจำปี +++

วฤก

+++ ลมฤดูร้อน +++

วฤก

๏ ลมพัดลมผ่าวร้อน...........รมไอ
ร้อนจุดรัญจวนใจ...............จะเร้น
กระสันสมข่มไฉน...............หนอสนิท...นิ่งนอ
กระหายหัสกระโหมเต้น......ตื่นเร้ารักโหม๚

๏ เคยโลมเคียงแนบน้อง...ถนอมนวล
คืนเร่าร้อนรัญจวน.............รักเจ้า
ร้อนลมห่มรักอวล................ไออุ่น....อกเอย
รักข่มคิมหันต์เคล้า..............คลั่งร้อนคลายหาย๚

๏ เคียงกายเคยกอดเคล้า-..คลอกัน
เอมโอชอกกระสัน...............กระส่ายซ้ำ
เกษมสวาทเสพสวรรค์........เสวยอิ่ม-	...เอมฤๅ
ร้างห่างรักหายห้ำ-...............หักให้หทัยโหย๚

๏ ลมโชยลมช่วยเร้า	..........เร่าไฉน
ลุกโชติลมฤๅไฟ..................ฟู่ร้อน
คะนึงสมข่มนั้นไย...............ยากหยุด...ยั้งแล
กระหายอยู่เคียงคู่ซ้อน........สู่น้องลมกระโหม๚ะ๛

วฤก : ๑๐ มีนาคม ๒๕๕๒				

+++ บุหลันลอยเลื่อน +++

วฤก

๏ ตั้งหย่อง... รองใต้ สายไหมกด
กำหนดเพียงออขอตั้งเสียง
สีซอคลอคำเคล้าสำเนียง
จำเรียงร้องเพลงบรรเลงโลม

สามสายหมายสดับจงรับสาร
ขับขานคำพลอดพี่ออดโฉม
“บุหลันลอยเลื่อน” เยือนโพยม
ยิ่งโน้มน้าวจิตคิดถึงนวล

ประนิ้ว... “นิ้วประ” เสียงสะอื้น
เคล้ากลืน “นิ้วพรม” ห่มไห้หวน
ครั่นนิ้ว... “นิ้วครั่น” ด้วยรัญจวน
กระสวนสีซอหยอกล้อใจ

“ทางเปลี่ยน” เปลี่ยนอย่างทางฝรั่ง
เธอยั้งอยากเพี้ยนเปลื่ยนไฉน
พาทย์รับขับร้องทำนองไกล
แล้วไยเล่าซอยังพ้อครวญ ๚ะ๛

วฤก : ๖ มีนาคม ๒๕๕๒