15 เมษายน 2551 22:12 น.
วรรธนภิโยกุล
นับเวลาที่ผ่านไปทุกวินาที
ตั้งแต่คนดีบอกเลิกฉัน
ใจก็คิดเรื่องราววันที่เราเคยมีกัน
นั่งซึมๆมันอยู่แบบนั้นทั้งวันทั้งคืน
ครุ่นคิดตรึกตรอง
จ้องหน้ามองตัวเองในกระจกเป็น100ครั้ง
นั่งมองหน้าตัวเองได้ทั้งวัน
ในใจก็คิดอยู่ว่าฉันมันไม่มีอะไรสู้เขาได้เลยหรือไงกันฮะเธอ
ยังจำได้ดี
เธอเคยบอกว่าแบบฉันนี้แหละที่ฝันหา
ผมยาวตาโตสูงๆเธอบอกตรงสเป๊กกัน
แต่วันนี้กลับบอกว่าฉันไม่มีอะไรที่ใช่สำหรับเธอเลย
คนใหม่ของเธอ
ที่ฉันได้เจอและเพื่อนๆฉันเห็น
ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรที่หวานเย็น
ทุกๆคนเค้าลงวามเห็นว่าชาเย็นจะตายไป
เธอเคยบอกว่าชอบผู้หญิงเก่ง
ใจคอนักเลงไม่เกรงใครเขา
เรื่องสไตล์การแต่งตัวก็ทันโลกดังเป็นเงา
แต่ที่ฉันเห็นเขากลับตรงข้ามกันสิ้นดี
ไหนเคยบอกว่าไม่ชอบพวกเชยๆ
แต่งตัวแต่งหน้าไม่เข้าตาเลยเธอยังบอกว่าดีได้
เพื่อนๆกะฉันพากันสงสัยว่าอะไรมันบังตาเธอ
วันนี้คำตอบที่ได้ตอนเธอเผลอคือถั่วมาบังตา
ช่างเถอะอดีตที่รัก
ในเมื่อรักเราเธอให้เขามาแทนที่
ฉันคงต้องตอบแทนด้วยการเป็นศัตรูที่เธอน่าจะรู้ดี
ในเมื่อไม่รักก็ไม่ต้องมาญาติดีกันตลอดไป
บุญคุณฉันเธอยังไม่ทดแทน
แต่ความแค้นของฉันมันต้องสะสาง
เมื่อสามคนก็ต้องมีทางสามทาง
นอ้างว้างก็ต้องมีแค่หนึ่งเดียว
15 เมษายน 2551 21:52 น.
วรรธนภิโยกุล
เจ็บที่สุดก็คราวนี้
เมื่อคนดีมาเปลี่ยนผัน
ความรักที่เคยมีให้กัน
ความฝันที่ให้มานั้นมันหายไป
ไม่คาดคิดว่าคนดี
จะมาทำให้เสียใจอย่างนี้ได้
ไม่คิดเลยว่าคนเคยรักกัน
จะมาทิ้งกันได้ง่ายดาย
คำพูดที่เธอทิ้งไว้
มันดังก้องอยู่ในใจของฉัน
คำสัญญาที่เธอเคยให้กัน
มันยังตราตรึงเป็นส่วนหนึ่งในใจฉันเสมอมา
แต่คำพูดที่เธอให้กันในวันนี้
เธอบอกให้ฉันเลิกยุ่งกับเธอเสียทีได้ไหม
บอกให้ฉันไปตายที่ไหนก็รีบไป
บอกว่าฉันไม่ได้มีค่ามีความสำคัญเท่าคนนั้นคนของเธอ
น้ำตามันไหลออกมาเอง
ไม่ได้หวั่นเกรงแต่ใจหวั่นไหว
ไม่คิดเลยว่าใจเธอช่างแสนดำ
เสียใจกับคำสัญญาจากปากเธอ
ช่างเถอะคนดี
หากวันพรุ่งนี้โลกนี้จะไม่มีฉัน
ก็ไม่ได้มีความหมายความสำคัญ
กับเธอที่หมดใจให้กันมาเนิ่นนาน
อย่ายื้ออะไรจากฉัน
ก้เราเลิกกันแล้วใช่ไหม
เธอก็เป็นได้แค่คนอื่นคนไกล
จะมาแคร์ทำไมในเมื่อใจไม่มีกันอย่างเคย
15 เมษายน 2551 21:40 น.
วรรธนภิโยกุล
เข้าใจในเหตุผล
เธอมีใครอีกคนให้ห่วงหา
โทรศัพท์ก็ไม่รับตอบกลับมา
เค้าคงอยู่ต่อหน้าเธอจึงไม่กล้ารับมัน
ไม่มีอะไรจริงๆ
ที่โทรไปไม่ได้หวังแย่งชิงเธอจากเขา
แค่จะโทรมาขอยุติเรื่องราวระหว่างเรา
แค่อยากให้เขาได้เข้าใจเธอในแง่ดี
เห็นเธอท่าทางเครียดๆ
ทำรังเกียจท่าทีขยะแขยง
ไม่รักกันก็ไม่ต้องฝืนแสดง
ยิ่งทำก็ยิ่งเหมือนถูกแทงที่หัวใจ
ขอบใจที่เคยฝืนอะไรๆมาเพราะฉัน
แต่วันนี้รักเรามาถึงทางตันฉันทนไหว
รู้ดีอยู่แก่ใจ
ว่ายังไงเธอก็ต้องเลือกคนใหม่ที่เขาเอาใจใส่ดูแลเธอ
ไม่ได้มาพูดประชดประชัน
หรือมากดดันก่อกวนป่วนปัญหา
ไม่อยากทำให้ใครเสียน้ำตา
กับผู้ชายไร้ค่าอย่างเช่นเธอ
15 เมษายน 2551 21:27 น.
วรรธนภิโยกุล
ไปสรงน้ำพระมาแหละวันนี้
แต่ไม่มีคนเคยดีเดินเคียงข้าง
อ้างว้างเมื่อเห็นคู่ใครต่อใครตามข้างทาง
แต่ตัวเราไม่มีใครคอยเคียงข้างอยู่บ้างเลย
ตอนที่สรงน้ำพระ
ก็ขอพรนะประมาณนี้
ขอให้น้ำที่สรงพระช่วยล้างใจฉันที
ขอให้สิ้นสุดความเสียใจหลังจากนาทีนี้เป็นต้นไปและตลอดกาล
ก็มีนะที่ใครๆเค้าแอบขอเบอร์ไป
แต่ก็ไม่ได้ให้เพราะว่าไม่ได้มีใจให้กับเขา
ยังเสียใจกับใจเก่าๆของตัวเรา
ยังคงเศร้าๆเหงาๆเหมือนที่ผ่านมา
ป่านนี้เวลานี้
คนเคยดีคงเดินอยู่เคียงคู่เขา
คงสวีทแหววหวานกันไม่เบา
คงไม่ต้องทนช้ำทนเหงาทนเศร้าซึม
ขอให้รักกันไปนานๆ
อย่าได้พบมารมือที่สาม
อย่าได้มีเวรกรรมที่วิ่งตาม
อย่าเผลอทำนิสัยทรามๆกับเขาเล่าเธอ
14 เมษายน 2551 21:26 น.
วรรธนภิโยกุล
คงเหมือนฝากปลาย่างไว้กับแมว
รู้ทั้งรู้ว่าปลาย่างคู่กับแมวก็ยังฝืน
เชื่อใจมาตลอดทุกครั้งทุกคืน
ไม่ได้สงสัยอะไรที่เห็นเธอชอบยืนใกล้ชิดกัน
ไม่เคยเอะใจอะไรบ้าง
ว่าปลาย่างที่ฝากแมวจะหลุดหาย
ไม่ได้เสียดายเท่าไหร่หรอกกะแค่ผู้ชาย
แต่ที่เสียดายคือความที่ไว้ใจที่เคยให้เธอ
งูเห่าสองตัวอย่างพวกเธอ
ขอให้รักกันเสมออย่าเหมือนฉัน
ที่ถูกงูเห่าที่ช่วยไว้แว้งกัดกัน
เสียใจที่งูเห่าตัวนั้นเป็นพวกเธอ
เธอกับเขาที่เราเคยรัก
กลับมาเป็นปรปักหักใจได้
เสียแรงที่เคยไว้เนื้อเชื่อใจ
ไม่คิดว่าจะทำกันได้ลงคอ
เธอกับเขาเหมาะสมกันดี
เหมือนผีเน่ากับโรงผุๆที่เคยเห็น
เหมือนกิ่งกาฝากกับของสกปรกแช่เย็น
เหมาะสมกันเช่นแมงดากะอีตัว
ไม่ได้ด่าใครหน้าไหน
จะร้อนตัวทำไมไม่ทราบ
กลัวด้วยหรือกรรมบาป
แค่ถูกแช่งถูกสาปกลัวทำไม
ทีเรื่องเลวๆอย่างนั้น
พวกเธอยังทำกันเองได้
เรื่องเวรกรรมจะกลัวไปทำไม
ยังไงๆก็ไม่ได้ช่วยล้างบาปอะไรได้หรอกเธอ
หน้าส่วนตัว
930
