22 พฤษภาคม 2547 00:21 น.
วรรณกาญจน์
สายลมเอื่อยเรื่อยร่อนในตอนเช้า
หยอกกระเซ้าเมฆน้อยลอยเวหา
ไอแดดอุ่นกรุ่นกลิ่นกรรณิกา
ภุมราขยับย้ายคล้ายเต้นรำ
เพลินพะวังพลันโพยมชโลมกาฬ
พระพายพาลพัดระคนฝนกระหน่ำ
ประกายร้าวรอบฟ้ามาครอบงำ
ยินเสียงย้ำฟ้าคลั่งดังครืนโครม
พิรุณพรำผ่อนคลายเมื่อบ่ายคล้อย
ริ้วรุ้งร้อยเรียงกันประชันโฉม
กบอึ่งอ่างแข่งขันกันประโคม
แมลงเม่าโหมบินกรูสู่แสงไฟ
เสียงสงัดเงียบสงบเมื่อพลบค่ำ
ได้ดื่มด่ำดูดาวสกาวใส
จันทร์ลออทอรังสีที่นวลใย
ก็หมดไปอีกหนึ่งวันที่ฉันมี
30 มีนาคม 2547 23:14 น.
วรรณกาญจน์
ไม่ได้อยากจากไกลไปกว่านี้
ไม่ได้อยากหลีกหนีเธอไปไหน
ไม่ได้อยากหลอกลวงยังห่วงใย
ไม่ได้อยากมีใครไว้แทนเธอ
ใช่คนเดิมคนนี้ที่รู้จัก
ใช่คนเดิมที่รักนั้นมั่นเสมอ
ใช่คนเดิมที่เฝ้ารอขอพบเจอ
ใช่คนเดิมที่เธออาจลืมเลือน
เพียงแวะมารับรู้เธออยู่ดี
เพียงแวะมาตรงนี้เคยมีเพื่อน
เพียงแวะมาทวนคำและย้ำเตือน
เพีบงแวะมาเพราะเหมือนหมดแรงใจ
รักยังคงมีอยู่มิรู้หมด
รักยังคงไม่ลดน้อยไปไหน
รักยังคงเที่ยงแท้ตลอดไป
รักยังคงฝากไว้แม้นจำลา
27 มกราคม 2547 22:25 น.
วรรณกาญจน์
ขอเพียงที่ให้ใจได้ผ่อนพัก
วางความรักไว้เป็นเช่นความหลัง
แสนเหนื่อยอ่อนโรยราล้ากำลัง
โดยลำพังอาจแกร่งเรี่ยวแรงมี
สถานที่แห่งใดใครรู้บ้าง
ใช้เร้นร่างพรางจิตเมื่อคิดหนี
ยอมเหว่ว้าอ้างว้างในบางที
อาจจะดีกว่าร้อนรนทนรักเธอ
9 ธันวาคม 2546 23:08 น.
วรรณกาญจน์
ชายสามคนทนทุกข์บุกดงป่า
แสนเหนื่อยล้าเพราะหลงน่าสงสาร
ชายที่หนึ่งฉลาดล้ำชำนาญการ
ชายที่สองนั่นเชี่ยวชาญสมองดี
ชายที่สามขึ้นชื่อทั้งซื่อเขลา
ตามเป็นเงาสองชายไม่หน่ายหนี
พลันทุกคนหายโศกโชคยังมี
พบนกฮูกจอมฤทธีมีเวทมนตร์
พรวิเศษสองข้อต่อหนึ่งชาย
นกฮูกหมายมอบให้ไม่สับสน
ชายหนึ่งรีบขอรับจับใส่ตน
ขอหลุดพ้นป่าลับกลับบ้านรวย
ชายคนแรกหายไปให้ประจักษ์
ไม่ยึกยักชายสองมารีบคว้าฉวย
ขอกลับบ้านแถมพรสองต้องอำนวย
ภรรยาสวยราวนางฟ้าตั้งหน้าคอย
ชายที่สามยืนงงสงสัยอยู่
นกแสนรู้ถอนใจไยเงียบหงอย
สองพรเจ้าบอกมาอย่าเลื่อนลอย
ชายจึงค่อยเข้าใจในเหตุการณ์
หันมองซ้ายขวาครบไม่พบเพื่อน
จึงเอ่ยเอื้อนขอพรอ้อนคำหวาน
เพื่อนจากไปคงเหงาเศร้าอีกนาน
จึงไหว้วานคืนเพื่อนฉันนั้นกลับมา!
26 พฤศจิกายน 2546 23:24 น.
วรรณกาญจน์
เมื่อยามเราล้มลงที่ตรงพื้น
พ่อหยิบยื่นมือมาพาลุกใหม่
อีกคราเราเศร้าสลดรันทดใจ
พ่อซับไล่น้ำตาพาชื่นบาน
พ่อแบกฉันขึ้นหลังทั้งพาเที่ยว
ฉันกอบเกี่ยวความสุขสนุกสนาน
เหวี่ยงฉันแทนชิงช้าพาสำราญ
ฉันกล้าหาญเพียงพอพ่อสร้างมา
จึงกล่าวได้ทุกวันที่ฉันรอ
เป็นวันพ่อทุกวันนั่นแหละหนา
ขอชวนเชิญเหล่าบุตรและธิดา
ตั้งสัจจาเหนียวแน่นตอบแทนคุณ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวรรณกาญจน์
หน้าส่วนตัว
1904
