สายลมฝน พ้นผ่าน วันวารแล้ว โอ้น้องแก้ว หายไป กับสายฝน เริ่มหน้าหนาว ห่างเจ้า ร้าวกมล เพียงเริ่มต้น ร้างไกล ไร้ร่องรอย จากวันนั้น จนวันนี้ พี่รักเจ้า สุขปนเศร้า เจ้ารักพี่ มิเสื่อมถอย ครั้นวันผ่าน เจ้ากลับกลาย ไร้ร่องรอย ให้พี่คอย เจ้าอยู่ เพียงผู้เดียว
หน้าส่วนตัว
1726
