16 พฤษภาคม 2547 04:37 น.
วนัสนันท์
คิดถึงกันอีกแล้ว
มีวี่แววต้องเหงาใจ
หนาว เหม่อ เพ้อ หวั่นไหว
คนใกล้ใจยังไกลตา
แม้นรัก..มิรับรู้
ยังรักอยู่ คะนึงหา
คืนวันอันผ่านมา
คงมีค่าแค่ผ่านไป
ด้วยใจมิเคยจำ
แม้นเคยย้ำ...เกินจำไหว
กับเธอ คนของใจ
คงรักไป อีกเท่านาน
ฝนพรำ ฉันพร่ำถึง
เสียงรำพึง ใจขับขาน
คิดถึง...ประกอบการณ์
เหมือนวันวาน..ที่เคยเป็น
16 พฤษภาคม 2547 04:31 น.
วนัสนันท์
เธอคือรักที่ใจไขว่คว้าหา
คือสายน้ำ สายฝนชุบชีวา
คือส่วนหนึ่งของนาทีของเวลา
เธอคือคนที่มีค่าต่อหัวใจ
เธอคือคนในฝันที่ฉันคิด
คือส่วนหนึ่งของดวงจิตยามหลับไหล
อยู่ใกล้เธอ...ละเมอรักอบอุ่นไอ
เธอคือคนของหัวใจที่ต้องการ
ฉันรักเธอ..ใช่เพ้อพร่ำคำฝัน
เธอคือความเป็นจริงของคืนวัน
เป็นอีกครึ่งเติมเต็มใจให้แก่กัน
เธอคือคนแห่งความฝัน..ฉันรักเธอ
หน้าส่วนตัว
581
