22 เมษายน 2550 21:22 น.
วนกวี
แม้นร้อยปืนพันดาบ...................สังหาร
แม้นถูกปองร้ายตาม...................หนีได้
แต่เพียงจิตเพ่งเล็ง.....................จดจ้อง
กลับสิ้นใจมอดม้วย.....................นี่หนา ใจคน
27 ธันวาคม 2549 15:24 น.
วนกวี
พอสิ้นแสงสรุยันยั่มคําแล้ว
เสียงนกกาเจื้อยแจ้วลดแผ่วผัน
เหล่าดวงดาว จันทราเริ่มพากัน
ส่องสีสั่นดั่งระย้ายามราตรี
กวีน้อยเดินเล่นตามถนน
หยิบกระดาษยางลบ และแท่งสี
จ้องมองดูจันทรายามราตรี
กล่าวพาทีคิดเพลงบรรเลงกลอน
โอ้จันทราเพื่อนข้ามองมาหน่อย
เพื่อนจะมาบรรเลงกลอนกับข้าไหม
จันทราตอบได้แน่นอน กวีไทย
ข้าจะช่วยแต่งเรื่อยไปไม่ทิ้งเลย
พระจันทร์อยู่แต่งกลอนให้เรามาหลายสมัยแล้วนะครับ
26 ธันวาคม 2549 22:09 น.
วนกวี
ยี่สิบช่องก้องกำเนิดเกิดเป็นเสียง
ใครเรียบเรียงไว้ให้ได้ตามคำขอ
ใบ้ให้นิดว่าเป็นสำนวน_ท_
เกี่ยวกับการยุล้อก่อเรื่องกัน
ท่านจะเติมที่ละตัวหรือทั้งหมด
เราไม่คิดเชยชดค่าทำขวัญ
ขออย่าเติมมาผิดก็แล้วกัน
ใครไม่รู้ในนั้นจะถูกแขวนคอ
_ _
_ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
_ _
______q
I _________ พอดีเกิดปัญหาเสาเลยต้องแบบนี้
I ก่อนนะครับ
I
________
27 กันยายน 2549 09:56 น.
วนกวี
วิชาคือสินค้าอันมีค่าอยู่แดนไกล
ปัญหาคือว่าใครจักขวนขวายไปนํามา
จําเรียนเป็นแรมปีอยูทุกวี่ทุกวันหนา
สินค้าแห่งปัญญากว่าจะมาเป็นของเรา
17 กรกฎาคม 2549 13:19 น.
วนกวี
นิเอ๋ยนิทาน
มีตํานานยาวนานอยู่เรื่องหนึ่ง
มีชาวนายากจนอยู่คนนึง
หาที่พึ่งไม่ได้จึงขอทาน
เทวดาท่านนึงพึงได้เห็น
แล้วเกิดเป็นความคิดจิตสงสาร
จึงมีใจคิดจะช่วยท่านขอทาน
จึงร่ายมนบันดาลพลันแปลงกาย
เป็นขอทานน่าสงสารท่าทางหิว
แล้วเดินลิ่วผ่านไปซึ่งที่หลาย
ก็มาพบชาวนาอยู่ที่ปลาย-
นาแห้งตายไร่ซึ่งที่ทํากิน
เทวดาเห็นแล้วจึงไปขอ
ชาวบอกไห้รออยู่ที่หิน
ข้าพอมีอาหารที่เหลือกิน
ทั้งหมอสิ้นข้าให้เจ้าเอาไปเลย
เทวดาเห็นซึ้งถึงนําใจหลาย
จึงเเปลงกายกลับร่างอยากเปิดเผย
ท่านชาวนามีนําใจดีมากเลย
ข้าจะเปรยคาถาเรียกนาคืน
นี่แหละคือผลของความใจดี
ขอพวกพี่น้องทําไปไม่ต้องผืน
ท่านจะได้ผลดีมากลับคืน
ใจระเรื่อนชื่นจิตไม่ผิดเอย
สามัคคีกันนะพวกเรา
หน้าส่วนตัว
1452
