25 พฤศจิกายน 2552 15:56 น.
วชรกานท์
ความคาดหวังมากไปให้ใจเศร้า
คนใกล้เราเหินห่างบ้างหลบหนี
ทางสายกลางอยู่ไหนให้พอดี
ส่วนคนที่คาดหวังน้อยพลอยรำคาญ
ความคาดหวังเกิดจากใจในมนุษย์
ยากยิ่งสุดให้สอดรับสับประสาน
ความคาดหวังต่างกับความต้องการ
แรงบันดาลด้านในให้ใฝ่ดี
ความต้องการนั้นมีเพียงสี่ขั้น
ล่างสุดนั้นพื้นฐานปัจจัยสี่
ขั้นที่สองความปลอดภัยในชีวี
ขั้นที่สามอยากมีงานด้านสังคม
ขั้นสุดท้ายอยากไปให้สูงสุด
เหนือมนุษย์ทะยานไปให้สาสม
มีความรู้เชี่ยวชาญผ่านอบรม
ทุกข์ระทมหมดไปในชีวา
หากคาดหวังแค่ได้ให้มีงาน
สุขสำราญไปวันวันวันให้หรรษา
เป็นพื้นฐานการคาดหวังคนคณา
เลื่อนชั้นมาอยากร่วมงานช่วยการคิด
ให้สูงสุดอยากเห็นเป็นเจ้าของ
เข้าปกครององค์การอยากมีสิทธิ์
บริหารงานที่วางอย่างใกล้ชิด
ดุลยพินิจทางสายกลาง
5 พฤศจิกายน 2552 15:05 น.
วชรกานท์
หากเหนื่อยนักก็พักซะบ้างนะ
มากภาระทำไปไม่มีหมด
ขอเพียงอย่าทำใจให้รันทด
จงกำหนดทิศทางสว่างใจ
หากเหนื่อยนักก็พักกายให้หายเหนื่อย
ทำไปเรื่อยแนวทางสว่างไสว
มดแมลงขนไข่มิเท่าไร
เป็นกองใหญ่เพราะความพยายาม
หากเหนื่อยนักพักใจให้คลายหมอง
จงประคองประคับใจไร้ขวากหนาม
กำหนดจิตแผ้วผ่องทุกโมงยาม
ดำริห์ตามวัจนาพระทรงธรรม์
หากเหนื่อนักพักกายใจให้หายหม่น
การดิ้นรนมากไปให้อิ่มหนำ
ทางสายกลางมุ่งไปในลำนำ
เลือกที่ทำดำรงตามความพอเพียง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวชรกานท์
หน้าส่วนตัว
1483
