30 พฤษภาคม 2551 10:00 น.
วชรกานท์
งานคืองานเงินคือเงินนั้นเพลินสุข
แล้วจะทุกข์เรื่องใดให้ใจหมอง
งานคือเงินเงินคืองานพานเกี่ยวดอง
สิ่งทั้งสองพัวพันพาบรรลัย
อยู่กับงานรักในงานการเรืองรุ่ง
ด้วยหมายมุ่งสรรค์สร้างทางสดใส
งานเดินหน้าเงินตามมาเร็วไว
ชีพสดใสหากแยกได้เงินกับงาน
เงินเงินเงินเงินเงินเพลินอำนาจ
วุธศาสตร์ปัจจัยในพื้นฐาน
งานงานงานงานงานให้ชื่นบาน
งานคืองานเงินคือเงินเจริญตน
ชีวิตคนเกิดมาหาไรเล่า
เพียรพร่ำเฝ้ามรคาสู่มรรคผล
ระหว่างทางเจอมารมาผจญ
จึงระคนอยู่กับงานการแลกเงิน
19 พฤษภาคม 2551 11:26 น.
วชรกานท์
มองมวลหมู่ ผกา งามน่ารัก
ยากสลัก ละเลงเล่น เป็นอักษร
เอาดอกไม้ หลายพันธุ์ สรรค์เป็นกลอน
กล่าวออดอ้อน ลำนำ ตามหทัย
เอาดอกรัก มาปักวาง กลางใจเจ้า
กลิ่นสาเหล้า หอมหวล ชวนหลงใหล
ดอกพิกุล ร่วงโรยหล่น ลงเรียงราย
ดอกคุณนาย ตื่นสาย สีลานตา
ดอกจำปูน จำปี มีสีกลิ่น
อินทนิล บานเบ่ง งามนักหนา
มองกล้วยไม้ ใกล้ม้วย มรณา
กระดังงา ลนไฟ ให้ชวนดม
ดอกบานชื่น ระรื่นใจ หากได้เด็ด
ดอกชุมเห็ด ทำยา รสพาขม
ดอกเฟื่องฟ้า เริงร่า ดูน่าชม
ดอกลั่นทม ชื่อนี้ มิสุขใจ
ดอกกุหลาบ กำหราบ ให้หลาบจำ
หนามเจ้าตำ มือพี่ นี้ร่ำไห้
ดอกยี่หุบ ให้หดหู่ อยู่ภายใน
สุขหทัย ดอกไม้ มาให้มอง
พวงชมพู ชูช่อ บานล้อเล่น
ดอกบานเย็น สีสดสวย ไม่เป็นสอง
ดอกดาวเรือง เหลืองอร่าม งามเรืองรอง
มุ่งหมายปอง หมู่ผกา วิลาวัณย์
ใคร่อยากเด็ด ดอกใด ไม่กล้าเด็ด
มองชุมเห็ด พวงชมพู ชูช่อสั่น
อยากดมกลิ่น กระดังงา มาหลายวัน
ถูกขวางกั้น ด้วยดาวเรือง ชำเลืองค้อน
หลงในหมู่ มาลี สีสดสวย
กลิ่นระรวย แรกแย้ม ยั่วสลอน
บ้างโดนดูด น้ำหวาน ผ่านภมร
บ้างผสม เกสร ก่อนโรยรา
17 พฤษภาคม 2551 14:50 น.
วชรกานท์
แค่หายหน้าใช่ว่าลี้ลาลับ
โดนเข้าจับอบรมบ่มนิสัย
ผู้กำกับชาติเชื้อลูกเสือไทย
จำจากบ้านกลอนไทยไปหลายวัน
แสนคิดถึงนงนุชบุษบา
สาวเอื้องฟ้าหนึ่งนางช่างเสกสรร
อีกพี่น้องพ้องเพื่อนขอบังคมคัล
แค่เก้าวันเหมือนไกลไปเป็นปี
ดุจเดือนลับดับแสงอันแจ้งแจ่ม
ดุจจันทร์แรมว้าวแหว่งแห่งวิถี
ดุจดวงแขเลื่อนลับลงนที
ดุจสามวันจากนารีที่เปลี่ยนใจ
สาวฝั่งโขงคงไม่เปลี่ยนไปแน่
สาวแขมยืนหยัดทนรอไหว
สาวสุรินทร์เบือนหน้าระอาใจ
สาวภูไทสวยเด่นเห็นตำตา
สาวกะเหรียงคอยาวเจ้าเหนื่อยเหน็ด
สาวพึงบรเพชรเจ้าต่อว่า
สาวลำพูนอุ่นใจจำนรรจา
สาวสงขลาเงียบหายมิได้เจอ
แค่หายหน้าลาไกลใช่ไปพ้น
ยังวกวนในกงกรรมนำเสนอ
ด้วยรักในบทกลอนนอนละเมอ
จึงพร่ำเพ้อเขียนมาอย่าว่ากัน
17 พฤษภาคม 2551 13:53 น.
วชรกานท์
อัศจรรย์วันเดือนเลื่อนมาครบ
ไตรบรรจบตรงกันวันวิสาข์
วันประสูติตรัสรู้พระศาสดา
ดับสังขาร์ตรงกันเป็นวันวัตร
ขึ้นสิบห้าค่ำเดือนหกปกติ
ทรงดำริอริยจตุสัจจ์
แจกแจงทุกข์สมุทัยไว้แจ่มชัด
นิโรธจัดเป็นปลายใช้มรรคา
คล้ายกันนั้นเป็นวันทรงประสูติ
เทวทูตรับเสด็จพระนาถา
สัตตบาทก้าวย่างเยื้องบาทา
ปทุมารองรับสลับกัน
ปลายพระชนม์ประทับกุสินารา
ปัจฉิมเทศนาคุณมหันต์
พุทธบริษัทจงอย่าประมาทกัน
ใช้ชีวัน"ปมาโทมัจุโนปทัง"
6 พฤษภาคม 2551 10:19 น.
วชรกานท์
บทกวีสื่อภาษาน่าน้อมนบ
คราพักรบก่อเกิดกวีศรี
สมเด็จพระพุทธเลิศหล้าเจ้ากวี
อีกพระศรีสุนทร(ภู่)สร้างตำนาน
ครามีศึกกวีก็มิหยุด
มวลมนุษย์เสกสรรหมั่นขับขาน
ความสลวยสวยพริ้งยิ่งยืนนาน
โคลงกาพย์กานท์ต่างไปในเนื้อหา
เช่นบัดนี้ไร้เรื่องเมืองสงบ
หยุดการรบชนสุขใจได้เริงร่า
กวีเกิดก่อวิภาษณ์เป็นศาสตรา
พูนปัญญาเพิ่มความรู้สู่เยาว์ชน
คราใดบ้านเมืองมีเรื่องยุ่ง
กลอนจรุงแยบคายใจสับสน
วัฏจักรกวีไทยไม่วกวน
ขึ้นอยู่กับใจคนและเหตุการณ์
ขอวอนให้กวีไทยได้ชื่นสุข
ทั้งเก่าใหม่ไร้ทุกข์สนุกสนาน
จำเรียงถ้อยร้อยรสเฝ้าจดจาน
สร้างตำนานประวัติศาสตร์ชนชาติไทย
บทกวีสื่อภาษาให้น่าคิด
บทกวีมีชีวิตพริ้วไสว
บทกวีมีคุณอันชื่นใจ
บทกวีร้อยหทัยในบทกลอน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวชรกานท์
หน้าส่วนตัว
1901
