23 ตุลาคม 2550 15:59 น.
วชรกานท์
ในโลกนี้ลึกลี้ลึกลับ
ยินสดับสำเนียงสำเหนียก
ยมทูตมาร่ำมาเรียก
ให้สำเหนียกเตือนจิตเตือนใจ
คราหนึ่งมันบ่งมันบอก
ให้งอกหงอกบนเกศีเกศัย
จงอยู่อย่างระวังระไว
ทานรีบให้ทำดงทำดี
คราสองสดงแสดง
ฟันหักแหว่งหลายซ่งหลายซี่
ทำบุญอย่ารออย่ารี
รีบทำดีสบีสบาย
คราสามหนังหดหนังเหี่ยว
กายซีดเซียวตัวหดตัวหาย
ถือศีลไปวัดไปไว
กรรมดีได้บรรดลบรรดาล
คราสี่เสียงแห้งเสียงแหบ
ไม่เหลือแทบเสียงหวนเสียงหวาน
สี่คราพบยมบงยมบาล
ชนม์ชีพนั้นบรรลีบรรลัย
ถึงนรกพบยมบาลยมบี
ครองชีวีเป็นฉนี้ไฉน
พวกสูเป็นมนุษย์มนัย
พิราลัยคนทั้งโศกทั้งเศร้า
เตือนแล้วไม่ปฏิบงปฏิบัติ
พบพระวัดบ้างสูจ้งสูเจ้า
มุ่งเสพกาเมกาเมา
ไม่ละเพลากำหนิกำหนัด
บัญชีกรรมเคยมีเคยมา
ดีชั่วช้าให้ชี้ให้ชัด
กรรมดีจแร่มจรัส
พวกพาลพลัดทองดงทองแดง
มั่วกามขึ้นต้นง้งต้นงิ้ว
เหล็กเสียบหิ้วทิ่มทงทิ่มแทง
ดื่มน้ำเมาน้ำดงน้ำแดง
ตะแลงแกงคอยรีคอยรอ
น้ำร้อนแทนน้ำหลงน้ำเหล้า
กรอกให้เข้าในคงในคอ
ทำดีมีศีลมีศอ
มากมีพอขึ้นสะวงสวรรค์
23 ตุลาคม 2550 15:20 น.
วชรกานท์
ประวัติศาสตร์ บอกเล่า ซึ่งราวเรื่อง
วิวัฒน์บ้าน การเมือง เป็นไฉน
สมบูรณา สู่ประชาธิปไตย
ล้มลุก คลุกคลานไม่ สมประดี
เผด็จการ ริดรอน ทอนอำนาจ
ทรราช ถูกล้ม หลบหลีกหนี
เหล่านิสิต สละ พลีชีวี
บ้างก็หนี เข้าป่าเป็น คอมมิวนิสต์
ถูกปราบปราม เข่นฆ่า หาที่หลบ
บ้างชีพจบ มลาย กลายเป็นผิด
บ้างกลับ ออกมา สู้ชีวิต
เรียกร้องสิทธิ ประชา ชนเสรี
กาลผ่านมา ประชาธิปไตย
บ้างเต็มใบ ครึ่งใบ ในวิถี
ดุจพายเรือ ในอ่าง กลางนที
เริ่มจะดี ถูกล้ม ลงด้วยปืน
ในอดีต นิสิต ไล่เผด็จ
ยังมิเข็ด กลับมา อย่างหน้าชื่น
อ้างประชา ปฏิวัติ ไร้เสียงปืน
อำมาตย์คืน อำนาจ ราษฎร์ทุกข์ตรม
โอ้..ประชาธิปไตย ได้ด้วยเลือด
มันแห้งเหือด หายไป ด้วยดินถม
พอได้มา ประชา ชนนิยม
กลับถูกล้ม ด้วยข้อหา ว่าโกงกิน
21 ตุลาคม 2550 16:52 น.
วชรกานท์
แม้นว่าพี่ มีหัวใจ ไว้สี่ห้อง
ให้เจ้าครอง ทั้งหมด นั้นมิได้
ห้องที่หนึ่ง ให้แม่ ก่อนใครใคร
สองมอบให้ บิดา ผู้อาทร
ห้องที่สาม คนที่นั่ง ในดวงมาลย์
ครูอาจารย์ ท่านร่ำ เคยพร่ำสอน
ห้องที่สี่ สุดท้าย ให้งามงอน
แบ่งเป็นตอน เจ็ดเตียง ตั้งเรียงตาม
แต่ละเตียง มีเพียง แค่สามชั้น
ให้เจ้านั้น จองเตียงแรก ชั้นที่สาม
ส่วนที่เหลือ สาวใด ใจงดงาม
จับจองตาม ชั้นเตียง ที่เรียงไป
ห้องใจนี้ ดูซิ เหมือนหอพัก
ใครเข้าออก หรือจะหัก อกเราได้
เตียงหนึ่งว่าง มีเตียงอื่น ให้ชื่นใจ
เตียงชั้นใด ว่างเปล่า ยังเฝ้ารอ
รับจำกัด ตามจัด ยี่สิบเอ็ด
สามคูณเจ็ด พอเหมาะ เจาะจริงหนอ
หันไปดู เตียงว่าง รักร้างรอ
อนาถหนอ มีเตียงเปล่า ไร้สาวนอน
คนโลภมาก ลาภมัก มลายสูญ
ได้อาดูร มีแต่เตียง ผ้าห่มหมอน
หาสาวใด มีใจเดียว เป็นคู่นอน
ให้เจ้าจอง บรรจถรณ์ ทั้งเจ็ดเตียง
20 ตุลาคม 2550 14:17 น.
วชรกานท์
หากโลกนี้ ยังมิแยก แตกสลาย
หินดินทราย มิมลาย กลายเป็นเสี่ยง
วิหครู้ กู่ร้อง ก้องสำเนียง
ยลยินเสียง คลื่นซัด ลมพัดไกว
เมฆหมอกขาว ดาวเด่น ดวงเพ็ญหวาน
จักรวาล เวิ้งว้าง อันกว้างใหญ่
ทางชีวิต จิตมนุษย์ สุดยาวไกล
ธาราใส ไหลเย็น เห็นตัวปลา
ด้นดื่มด่ำ ธรรมชาติ มาวาดฝัน
คุณธรรม์ จำนรรจ์ ใฝ่ฝันหา
ความห่อเหี่ยว เงียบเหงา เศร้าวิญญาณ์
เพียงพึ่งพา เพิ่มฤดี สุนทรีย์ใจ
คุณธรรม นำความรู้ สู่ใจจิต
ความรู้นำ ชีวิต มิหมองไหม้
เป็นตัวอย่าง ทางวจี ดีฤทัย
ตั้งตนใน วัฒนะ ประเพณี
ถ้อยร้อยเรียง สำเนียง สื่อภาษา
กิริยา สื่อสกุล หนุนพงศี
สัมผัสสวย รวยภาษา เก่งพาที
วัจนี ดีด้วยศาสตร์ ปราชญา
20 ตุลาคม 2550 13:51 น.
วชรกานท์
ปล่อย...ใจล่องลอย
ดั่งดวงเดือนเคลื่อนคล้อย...ล่องลอยอยู่ในนภา
ศรรัก...ปักอุรา
คนอกหักรักร้างลา...กานดาประสานให้ที...ดวงฤดีพี่นี้หม่นหมอง
อย่า...ทำแชเชือน
เห็นใจเถิดนะขวัญเรือน...เป็นเพื่อนใจให้รักสมปอง
เถอะน่า...มาเคียงครอง
รักเจ้านะเนื้อทอง...หมายปองเจ้านั้นด้วยใจ...แม้ตายไม่ขอร้างลา
พี่...บ่เจ้าชู้
เพื่อนทุกคนต่างรู้...โฉมตรูตรองดูสักครา
พิสูจน์...เพียงวาจา
รึแค่พบสบตา...ขวัญตาจะรู้ได้ไง...ว่าใจพี่นี้มั่นคง
บอก...ถึงความใน
สื่อสารรักมาจากใจ...มอบฤทัยให้น้องอนงค์
รักบอก...ไปตรงตรง
ใช่พี่เหมือนกระทง...หลงทางในท้องนที...มิมีกระทงคู่เคียง
ปัก...ใจรักจริง
รักพี่นะน้องหญิง...รักจริงเคียงหมอนร่วมเรียง
จันทร์จ๋า...จงฟังเสียง
เรียงถ้อยร้อยสำเนียง...ขอเพียงเจ้าตอบมา...อุราพี่ร้องคร่ำครวญ
...................ชีวาพี่นี้รัญจวน....................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวชรกานท์
หน้าส่วนตัว
1387
