5 ธันวาคม 2551 14:13 น.
วชรกานท์
นั่งบนภูมองดูหมู่พยัคฆ์
อ้างพิทักษ์มัศยาในป่าใหญ่
ยกพวกเหลืองเรืองล้นพลไกร
มีเป้าใหญ่หมายครองป้องพนา
ราชสีห์ผู้ยิ่งใหญ่ในพนาลี
มีวิธีป้องกันมัศยา
เข้าโรมรันต่อสู้พยัคฆา
ด้วยลีลาเยื้องย่างอย่างราชันย์
หลายเพลาผ่านไปให้เพลี่ยงพล้ำ
เสื่อขย้ำคอสิงห์กลิ้งเหหัน
หมู่หมาในได้โอกาสเข้าฟาดฟัน
รุมทำร้ายใกล้อาสัญเจ้าพงไพร
ราชสีห์ตัวรองออกป้องป่า
ถูกยอยกเป็นราชาในป่าใหญ่
พยัคฆามุ่งหน้ามาแต่ไกล
เข้าชิงชัยหมายให้จลาจล
หมู่พยัคฆ์เข้ายึดหลักยุทธศาสตร์
วาทะฟาดคำรามไปทุกหน
มุ่งหมายให้สีห์ราชพลาดอับจน
จึงยกพลยึดเป้าหมายให้บรรลัย
มิทันที่เสือร้ายหมายฆาตฆ่า
ไอยีน่ารุมคำรนจนตักษัย
ฝูงพยัคฆ์เริงร่าพาชอบใจ
สุขฤทัยลำพองคะนองตน
นั่งบนภูดูเสือราชสีห์
รบราวีมีแผลแน่เป็นผล
เหล่าลิงช้างกวางม้ากล้าผจญ
ระดมพลแดงร่าเต็มป่าไพร
5 ธันวาคม 2551 14:05 น.
วชรกานท์
พิศศิระจรดบทเบื้องบาท
วิไลลาศดุจชาติอาชาผยอง
เกศาคล้ำดำเงาวาวยามเฝ้ามอง
หวีเป็นร่องเรียบสนิทน่าพิศดู
หน้าผากผ่องสะอาดปราศรอยริ้ว
ไฝฝ้าสิวไป่สลักลักยิ้มหรู
ขนงโก่งโค้งเท่ากันดั่งคันธนู
จมูกโด่งดั่งชมพู่ผ่าซีกไซร้
ริมฝีปากงามผ่องผุดดุจกระจับ
รีเรียวรับระเรื่อแดงแถลงไข
ติ่งหูยานใกล้ถึงบ่าน่าเกรงใจ
ดวงเนตรใสโตดำขลับรับคิ้ววง
พิศดวงพักตร์ดุจเพ็ญแขที่แลเห็น
ลำคอยาวดูเด่นดังเช่นหงส์
ไหล่ผายถันนูนเด่นดุจบุษบง
เอววัดวงนิ้วนับสองจับมือ
สะโพกกลมงอนเล็กน้อยนะกลอยเจ้า
จากโคนขาสู่ปลายเท้ากลมเรียวซื่อ
จากท่อนแขนกลมเรียวสุดปลายมือ
ยามเดินนั่งงามระบือดุจสีดา
21 พฤศจิกายน 2551 13:11 น.
วชรกานท์
ขาวสะอาดปราศจากความมัวหมอง
ประดุจทองเนื้อเก้าบริสุทธิ์
ดั่งธรรมาขององค์พระสัมพุทธ
สู่วิมุติปลายทางแห่งชีวิต
ดำผิวดูดีได้หากสะอาด
มันวาวตามธรรมชาติคบสนิท
ดำสกปรกโสมมในความคิด
วิปริตพาลพาไปหาทุกข์
ขาวเอยสะอาดใจดุจผ้าขาว
หมู่เจ้าอยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุข
อย่าเปลอะเปื้อนธุลีเที่ยวคลีคลุก
อยู่กระจุกเพียงพ้องทำนองพรรค
ดำเอยใจเจ้าคล้ำดำดุจกา
พวกพ้องพาลพายึดหาหลัก
ดำเดียวกันปันใจในความรัก
สมานสมัครสู่ทางทิศ
เจตน์จำนงแห่งดำและขาว
เป็นเรื่องราวเคียงคู่หากรู้สิทธิ
แสวงหาจุดร่วมปัจจามิตร
ผู้พิชิตรู้กว้างทางขาวดำ
18 พฤศจิกายน 2551 14:28 น.
วชรกานท์
อย่าติเตียนติติงแล้วนิ่งเฉย
อย่าละเลยเมื่อเห็นไม่เป็นผล
อย่าปล่อยปละละเลยจนสุดทน
อย่าพูดเพียงเพื่อตนได้พ้นตัว
จงติเตียนเพื่อก่อให้พอสม
เร่งระดมพัฒนาอย่าช่างหัว
ช่วยปรับปรุงอย่าปัดโยนให้พ้นตัว
เพราะดีชั่วต่อลูกหลานบ้านเราเอง
หากพวกเรามองผ่านบ้านเองแล้ว
คงเป็นแนวให้ใครใครได้ข่มเหง
เราหยามหมิ่นบ้านเราเขาหรือเกรง
คงครื้นเครงเล่าขานอีกนานปี
เข้ามาเถิดลุงป้าน้าอาเอ๋ย
คนคุ้นเคยพวกพ้วงและน้องพี่
ร่วมกันสร้างพัฒนาอย่ารอรี
โรงเรียนนี้คงอยู่คู่หมู่บ้านเรา
หากพวกเราทิ้งขว้างกันอย่างนี้
มีหรือที่จะเจริญเหมือนอย่างเขา
เพราะรุ่งเรืองหรือตกต่ำอยู่ที่เรา
ชื่นชมเขาเราตกต่ำทำทำไม
รีบเร่งเถิดร่วมมือกันจากวันนี้
คงถึงวันที่ดีที่สดใส
คงถึงวันบ้านสาคูประกาศชัย
คงได้ร่วมภูมิใจร่วมชื่นชม
9 พฤศจิกายน 2551 15:41 น.
วชรกานท์
เพียงเฝ้าแลแก้จุดด้อยอันน้อยค่า
ดุจดาราเดือนดับอับสีแสง
ส่งผลให้ใจห่อเหี่ยวหมดเรี่ยวแรง
นึกหน่ายแหนงชีวิตลิขิตมา
จากสิ่งดีจงทวีถึงที่สุด
อย่ายั้งหยุดจุดเด่นเป็นมหา
มิเนานานกาญจน์ทองไหลกองมา
เกียรติยศลาภามาสู่เรา
ด้วยมนุษย์มิหยุดอยู่กับที่
ดุจวารีไหลผ่านโขดหินเขา
กาลผ่านเลยล่วงแล้วนมนานเนา
ชีวิตเราก็เป็นเช่นนี้กัน
เฟ้นสิ่งดีหนีทิ้งซึ่งสิ่งด้อย
อย่าเหงาหงอยคอยสร้างสิ่งที่ฝัน
จากดีสู่ดีเด่นเน้นจำนรรจ์
จักฝ่าฟันอุปสรรคสู่ผู้นำ