22 พฤษภาคม 2552 14:37 น.
วชรกานท์
ตะวันเลื่อนเคลื่อนคล้อยลอยกลางฟ้า
เทียบเวลาช่วงชีวิตลิขิตฝัน
กาลล่วงเลยผ่านมาได้ครึ่งวัน
ชีวิตฉันใช้เวลามาครึ่งคน
จากเด็กน้อยคอยเรียนรู้การศึกษา
ตะวันเช้าหรรษาไปทุกหน
เข้าทำงานผ่านยากลำบากทน
จวบจนตะวันพลันกลางฟ้า
เหลียวซ้ายมองขวาพาครุ่นคิด
ว่าชีวิตยาวไกลในภายหน้า
ตะวันบ่ายคล้อยเคลื่อนไคลคลา
ความชรามาเยือนเหมือนตอนเย็น
ยามย่ำย่ำค่ำค่ำให้มืดมิด
ย่ำย้ำคิดมองไกลมองไม่เห็น
ครึ่งตะวันครึ่งชีวิตผ่านลำเค็ญ
รอเย็นเย็นย่ำย่ำค่ำมาเยือน
20 พฤษภาคม 2552 15:14 น.
วชรกานท์
เวลาล่วงเลยผ่านมานานนัก
ได้เคียงคู่คิดว่ารักผลิตผล
ผลผลิตบังกำเนิดเกิดสามคน
ยังอับจนคำว่ารักเป็นอย่างไร
เพียงอยู่ใกล้หทัยเสน่หา
ไม่รู่ว่านั่นรักฤๅไฉน
ทั้งกลางคืนกลางวันหมั่นเอาใจ
นี่หรือไรความรักชักลังเล
บางครั้งก็ต่อว่าตาขยิบ
บ้างเงียบกริบทั้งวันพลันหันเห
เห็นดอกไม้ริมท่าพารวนเร
คิดเสเพลพลันทบทวนหวลกลับเรือน
ยามอยู่ไกลให้ห่วงคนึงหา
ใจอ้างว้างเหลือคณาหาใครเหมือน
เวลาล่วงเลยไปให้แชเชือน
แม่ศรีเรือนเธอน่ารักหรืออย่างไร
23 มีนาคม 2552 16:35 น.
วชรกานท์
ถึงงานหนักยังรักเธอเสมอนะ
ไม่ลดละย่อหย่อนลงจงใจภักดิ์
คราเจอะลับลวงพรางพานคิดหนัก
กลัวเสียหลักเลี้ยวลงหลงทางเดิน
ถึงงานหนักยังรักเธอดังใจนึก
ช่างพิลึกคราเปลี่ยนใจให้ขัดเขิน
ต่างจากเธอผจญหน้ามิกล้าเผชิญ
ได้แต่เดินตามทางเหินห่างกิ๊ก
ถึงงานหนักยังรักเป็นที่สุด
ยากยั้งหยุดนงนุชมาหยอกหยิก
ใจระรัวตัวสั่นพรั่นระริก
เสียงกระเซ้ากระซิกยั่วใจนัก
ถึงงานหนักยังรักเธอด้วยดวงจิต
ไม่เคยคิดนอกกายให้ประจักษ์
เพียงนอกใจไม่เสียหายเท่าใดนัก
มิหลายรักมีใจให้หนึ่งนาง
27 กุมภาพันธ์ 2552 10:10 น.
วชรกานท์
หากจะฝันนั้นฝันไปให้สูงสุด
อย่ายั้งหยุดเจตจำนงจงใจไว้
ลำดับขั้นความต้องการพ้นผ่านไป
รำลึกไว้ในใจไม่เว้นวาง
ลำดับหนึงพึงสร้างทางมวลมิตร
ที่มีจิตใจเดียวกันให้หมั่นสร้าง
ถนอมน้ำใจไว้ไม่เลือนราง
ปูแนวทางมวลชนบนทางเดิน
ลำดับสองต้องสร้างทางศึกษา
ความก้าวหน้าปัญญาวุฒิอย่าห่างเหิน
เป็นอาวุธคู่กายใช้เพลิดเพลิน
ความเจริญตามมาหน้าที่งาน
ลำดับสามตามมาคืออาชีพ
จงเร่งรีบสร้างฐานะจะสนาน
เศรษฐกิจครอบครัวช่วยวงศ์วาน
จะพบพานความสำเร็จในเจ็ดวัน
ว่างจากงานหมั่นพบปัจจามิตร
ใช้ชีวิตพอเพียงเลี่ยงสังสรรค์
งานใดเป็นประโยชน์โปรดจำนรรจ์
เลือกสังสรรค์ร่วมงานเบิกบานใจ
เล่นกีฬาให้ร่างกายพาคลายเครียด
โรคภัยไม่เบียนเบียดจิตผ่องใส
งานบันเทิงเริงรื่นพอชื่นใจ
เวลาว่างคราใดแสวงธรรม
5 กุมภาพันธ์ 2552 13:10 น.
วชรกานท์
ต้องล่ำลา จากไป ด้วยใจรัก
งานเบาหนัก เคยร่วมสาน การศึกษา
ข่มใจเจ็บ เก็บกลั้น กลืนน้ำตา
จำจากลา ศึกษาประชาคม
เป็นครั้งแรก ที่เริ่ม บริหาร
หนึ่งปีผ่าน เคยหวานชื่น กลับขื่นขม
จำจากไป ด้วยใจ ทุกข์ระทม
เซซานซม กลับรัง หวังใกล้เรือน
จากนักเรียน เพื่อนครู ผู้บริหาร
เคยร่วมงาน การศึกษา หาใดเหมือน
แค่จากลา คราวหน้า จะมาเยือน
ปีสองเดือน สิบสี่วัน นั้นซึ้งใจ
บ้านหน้าเขา ที่แห่งใหม่ นั้นใกล้บ้าน
เดินทางผ่าน ควนฮาย ได้อาศัย
แปดกิโล เดินทาง มิห่างไกล
โรงเรียนใหม่ ขนาดกลาง ว่างผู้นำ
จะตั้งใจ พัฒนา ดรุณี
ไตรภาคี ร่วมคิด จิตอิ่มหนำ
ร่วมแรงใจ เป็นหนึ่ง จึงร่วมทำ
จักน้อมนำ แนวคิด เศรษฐกิจพอเพียง
เน้นพัฒนา คุณภาพ การศึกษา
บุคลากร พัฒนา มีชื่อเสียง
เด็กผู้เรียน เก่งดี ที่ใกล้เคียง
ร้อยจำเรียง คำกลอน ก่อนอำลา
อุดมพร ฉิมดี 22/01/2552
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวชรกานท์
หน้าส่วนตัว
2473
