25 ตุลาคม 2554 16:22 น.
วชรกานท์
มวลนทีมีมามหาศาล
พสุธาเป็นบาดาลให้ฉงน
ธรรมชาติลงโทษหรือน้ำมือคน
ชะล้างมลพิษไหลไปทุกแปลง
ป่าซับน้ำให้ซาในหน้าฝน
ป่าชลอสายชลไว้หน้าแล้ง
เขื่อนเต็มปริ่มไม่อาจรับฝนมาแรง
ปล่อยน้ำแซงน้ำฝนให้จนใจ
เหล่าชาวนามาเป็นชาวประมง
จะดำรงชีวิตอย่างไรได้
ท้องถนนใช้เรือทุกเมื่อไป
ชนชาติไทยไม่ชินถิ่นเมืองตน
บ้านเราอยู่ใกล้วารีที่ราบลุ่ม
สร้างบ้านกลุ่มขัดขวางอย่างสับสน
บรรพบุรุษไม่สร้างขวางทางสายชล
สร้างเรือนอยู่ชั้นบนใต้ถุนมี
พวกลูกหลานไม่เข้าใจถึงไทยแท้
ยากใครแก้ให้ห่างทางหลบหนี
อันตัวบ้านที่ผ่านน่านนที
ถึงเวลาวารีก็ผ่านมา
จงย้อนยุคกลับไปแต่ภายหลัง
ไม่ต้องนั่งคร่ำครวญแลหวลหา
ปรับพำนักที่พักพิงอิงโบราณ์
ไม่ต้องด่ารัฐบาลจนคร้านฟัง
แต่อย่างไรเอาใจช่วยไทยทุกข์
ขอให้สุขรีบพ้นภัยดังใจหวัง
ธารน้ำใจไปช่วยกันอีกครั้ง
ขอระวังโรคภัยอย่าใกล้ตัว
11 กรกฎาคม 2554 10:13 น.
วชรกานท์
เต็มใจฤๅใครบังคับให้สมัคร
ประชาเลือกยิ่งลักษณ์สง่าศรี
ทั้งสวยมีความรู้ฐานะดี
ทั่วธานีร่วมรื่นชื่นหทัย
ต่างชาติพลอยชื่นชมโสมนัส
ด้วยเธอมีวิสัยทัศน์อัธยาศัย
สองพันยี่สิบคิดก้าวไกล
นโยบายถูกใจประชาชน
14 กุมภาพันธ์ 2554 11:16 น.
วชรกานท์
มอบดอกไม้จากเมืองแมนแทนความรัก
ขอหยุดพักงานไว้ใช่หน่ายหนี
กุหลาบขาวสกาวเด่นแทนวจี
นำรักที่บริสุทธิ์จุดประกาย
รักหนึ่งบิดรมารดา
รักสองได้พึ่งพามิตรสหาย
รักสามภรรยาบุตรสุดบรรยาย
รักสี่เจ้านายลูกน้องตน
รักสุดซึ้งรออยู่นั้นคู่รัก
รอวันปักใจจ่อเพื่อรอผล
รวยรื่นชื่นฉ่ำดวงกมล
เริ่มยินยลรสรักปักอุรา
ขออวยพรให้ทุกคนมีความรัก
คนใกล้ชิดปกปักษ์เสน่หา
รักคนอื่นคนอื่นรักทุกเวลา
รักกันชั่วฟ้านิรันดร
22 มกราคม 2554 14:53 น.
วชรกานท์
ในโลกแห่งความฝัน
มองพระจันทร์ลอยเด่นเห็นตระหง่าน
สว่างจ้าแม้ว่าราตรีกาล
สุขสำราญนั่งชมภิรมย์ฤดี
ในโลกแห่งความจริง
ทุกทุกสิ่งมองไปไม่สุขี
มองธารากลับเห็นเป็นนที
มองวารีกลับเห็นเป็นสาคร
มองสุรีย์กลับเห็นเป็นอาทิตย์
เพ่งพินิจควายป่าเป็นกาสร
มองเห็นลิงวิ่งเล่นเป็นวานร
เอื้ออาทรกลับเป็นเช่นไมตรี
มองพฤกษาพากลายเป็นไม้ใหญ่
กลับเข้าใจว่าวิหคคือปักษี
พริกขี้หนูกลับเรียกว่าดีปลี
ธรณีกลับนึกว่าแผ่นดิน
จึงอยากอยู่ในโลกแห่งความฝัน
ไม่แปรผันมโนให้โผผิน
กลับกลอกมิจฉาทางหากิน
ละเลงลิ้นเลี้ยงกายไปวันวัน
20 มกราคม 2554 15:14 น.
วชรกานท์
สุริยาลาลับกับขอบฟ้า
มวลดาราปรากฎแสงยั่วแข่งขัน
ระยิบระยับแย่งกับแสงจันทร์
ตอนกลางวันเธออยู่ไหนให้มืดมน
รึแสงสุริยันนั้นบังบด
แผ่รังสีข่มกดให้ฉงน
รึหมุนเวียนเปลี่ยนทางกลางวังวน
ให้อับจนฤดีนี้เหลือเกิน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวชรกานท์
หน้าส่วนตัว
928
