14 พฤษภาคม 2547 20:16 น.
วงเวียน
ไม่บอกหรอกนะ ว่า จ ะ รั ก ต ล อ ด ไป
แต่จะใช้คำว่า จะ รั ก เ ธ อจ น ห ม ด ล ม ห า ย ใ จ เท่านั้น
ไม่สัญญาหรอกนะ ว่า จ ะ มี เ ธ อ ใ น ส า ย ต า ทุ ก วั น
เพราะอาจมีบางครั้งที่ฉัน เ ผ ล อ ม อ ง ใ ค ร
จะไม่พูดหรอกนะว่า คิ ด ถึ ง เ ธ อ ทุ ก น า ที
เพราะอาจมีเรื่องงานให้คิดถึงมากกว่าก็ได้
และตอบไม่ได้หรอกนะว่า รั ก เ ธ อ เ ท่ า ไ ร
เอาเป็นว่าจรักเธอเท่าพื้นที่หัวใจเท่านั้นเอง
ก็รักอ่ะไม่รู้จะเทียบเท่าอะไรดี
14 พฤษภาคม 2547 19:41 น.
วงเวียน
ใครเป็นคนเริ่มนะเรื่องของเรา
เพราะมันเก่าเกินจนจำไม่ได้
ฉันและเธอรักกัน กามเทพคิดได้ยังไง
ไม่รักจะดีกว่าไหมเพราะสุดท้ายก็เลิกลา
เลยเป็นความทรงจำที่เลวร้ายกับชีวิต
ติดอยู่กับความคิดจะทิ้งก็ยากหนักหนา
สิ่งดี ๆ ทุกอย่างที่เคยได้น่ะเป็นภาพลวงตา
แล้วความรักที่เธอให้มามันก็ไม่ได้มีค่าอะไร
เอาความจริงจัง
ไปแลกกับความผิดหวังหวั่นไหว
เรารักกันทำไม? แล้วมันได้อะไร
นอกจากการเสียใจ ที่ไม่ว่าจะคิดถึงทีไรก็แค้นเคือง
13 พฤษภาคม 2547 19:41 น.
วงเวียน
คิดแต่ปัญหาหนักกะโหลก
โลกจะแตกใครจะตายสนใจที่ไหน
วนเวียนอยู่ได้เรื่องไร้สาระ ไม่เข้าใจ
เธอมีใคร? นอกใจไหม? คิดทำไมกัน
เดี๋ยวตีนกาก็ขึ้นหน้า
คิดมากแก่เร็วขึ้นมาก็เท่านั้น
ปล่อย ๆ ไปเหอะ จะมีใครก็ช่างหัวมัน
ท่องไว้ ถ้าเป็นของฉันเดี๋ยวมันก็กลับมา
13 พฤษภาคม 2547 19:13 น.
วงเวียน
ฉันอยากร้องไห้ร้องได้ไหม
ไม่ได้ใช้น้ำตาเป็นเครื่องยับยั้ง
เพราะรู้แม้รั้งเธอก็ไม่รับฟัง
ไม่มีควาวมหวังแม้จะคืนดี
ร้องเพราะเหงา
เสียดายเรื่องของเราจากวันนั้นจนถึงวันนี้
ความทรงจำ ดี ๆตลอดหลายปี
แต่เธอทำลายจนป่นปี้ เราะไม่รัก คำนี้แค่ 1 คำ
12 พฤษภาคม 2547 23:04 น.
วงเวียน
เสียงฝนกระทบหลังคา
แค่นี้ก็ทำให้ใจเจ็บปร่าจนทนไม่ไหว
ไม่มีแรงเอื้อมมือเช็ดน้ำตาก็ปล่อยให้มันไหลไป
ไม่มีใครเช็ดให้ก็ช่างหัวมัน
เดี๋ยวเขาก็กลับมา
อย่าร้องไห้เสียน้ำตาบอกตัวเองอย่างนั้น
แล้วเมื่อไหร่ล่ะที่ว่าเดี๋ยวอีกกี่ปี่กี่วัน
เธอจะกลับมาหาคนของฉันคนของใจ
อยู่ทางนั้นคงเป็นสุข
แต่คนทางนี้ทุกเพราะคิดถึงเธอรู้ไหม
ช่วยกลับมาโอบกอดปลอบโยนด้วยอ้อมแขนที่ห่วงใย
ขอเธอเป็นครั้งสุดท้าย แล้วจะมีคนใหม่ไม่ว่าเธอ