28 ตุลาคม 2547 15:48 น.
วงเวียน
ไม่เห็นอยากจะแคร์ * อะไร *
กับคนไร้หัวใจไม่มีความรู้สึกแบบนี้
ให้ความรักไปไม่รู้จักพอ มักมากจริง ๆ พอตัวดี
สรรหาอยากจะไม่รักดีนี่ * จะไปไหนก็เชิญ *
ไม่เห็นอยากจะรั้ง
ุถ้าอยากจะทำทุกอย่างพังแล้วห่างเหิน
แหม!!!!! ทำยังกับว่าตัวเองน่ะ สำคัญซะเหลือเกิน
เชอะ....เมินไปเถอะสักนิดฉันก็ไม่ง้อ ไม่รู้จะทำไปทำไม
ผู้ชายไม่ได้มีเธอคนเดียวซะหน่อย
อีกเป็นร้อย ^o^ หล่อกว่านี้ ^o^ ฉันก็หาได้
ดี ๆ กว่าเธอน่ะ มีถมถืดเยอะแยะไป
เลว ๆ อย่างนี่ไม่รู้หลงผิดเอามาทำแฟนได้ไง เสียประวัติของฉันที่ได้เกิดมา
ไปไหนก็ไปเถอะพ่อคุณลุนช่อง
เจอที่ไหนจะไม่มองหรอก แม้เงา แต่เอาเป็นว่าไม่ต้องเจอกันเลยดีกว่า
ขอฝากอะไรไว้นิดนะ ก่อนไปอ่ะกรุณาพิจรณา
* ช่วยทำตัวให้สมเป็นคนหน่อยนะ แด๋ว จะถูกอย่างที่อ่านหนังสือมา
( ว่าผู้ชายอย่างเธอเลวกว่าหมา ) จะหาว่าไม่เตือน *
^o^ ^o^ ^o^ * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - *^o^ ^o^ ^o^
แรงไปเปล่าเนี่ย
ควรมีวิจารณญานในการอ่านด้วยเด้อ
เด็ก ๆ ห้ามทำตามเด็ดขาด
( ไม่ได้ตั้งใจจาว่าครายนะ )
27 ตุลาคม 2547 09:49 น.
วงเวียน
ขอโทษแล้วกันนะคนดี
ที่วันนี้ฉันมาให้เห็นหน้า
ทั้งที่เธอไม่ต้องการและไม่อยากให้มา
แต่ฉันขอมาสบตาแล้วจะจากไป
สัญญาที่ให้ไว้ยังไม่ลืมหรอก
ที่เธอเคยบอกฉันเมื่อวันสุดท้าย
* ไม่ต้องมาเจอนะ จบกันแล้วก็จากกันไป *
แต่รู้ไหมหัวใจยังเรียกร้องอยากพบเจอคนดี
ตัดเธอไม่ขาดทำไมไม่รู้
ยังรักอยู่ไม่รู้ทำไมไม่ลืมเหมือนกันวันนี้
ไม่ได้มารบกวนหรือมาทำให้เธอกับเขาผิดใจกันหรอกนะคนดี
ไม่นาน คน ๆ นี้จะจากไป
ไม่มีอะไรแค่มันคิดถึงแฟนเก่า
แค่คนเหงา ๆ เธอพอจะอภัยหน่อยได้ไหม
เปล่าหรอกนะไม่ได้มาขอคืนดี ทั้งที่อยากพูดออกไป
แค่ต้องการมาเจอหัวใจ แล้วฉันจะหายไปเหมือนเดิม
25 ตุลาคม 2547 21:11 น.
วงเวียน
ตุ๊กตาตัวเก่า
กอดซะจนเน่า จนดัวเปลี่ยนสีใหม่
คำพูดเดิม ๆ ที่เคยบอกกันว่ารักหมดใจ
ยังคงก้องในหูอยู่ทุกวัน
แหวนวงเดิมที่เคยให้
ก็ยังคงใส่ไว้นิ้วเดิมนิ้วนางนั้น
เสื้อผ้าก็ยังอยู่ในตู้ไม่เคยที่จะย้ายที่มัน
รูปภาพเก่า ๆ ในกรอบสีฟ้านั้นยังอยู่บนหัวเตียงตลอดเวลา
แต่ทั้งหมดคือความทรงจำ
ที่ ณ ตอนนี้ก็ยังทำให้รู้สึกรู้สา
ทุกครั้งที่มองและนึกถึงสิ่งที่ตราตึงก็ยังสะกิดมวลน้ำตา
ให้ไหลมาเทมา และตอกย้ำว่ายังไม่ลืม
25 ตุลาคม 2547 19:40 น.
วงเวียน
ความเข็มแข็งไม่มีพอรู้ตัวดี
จนวันนี้ฉันถึงลืมเธอไม่ได้
ความรักความห่วงหามากมายที่มีให้ไป
ถึงตอนนี้ก็ไม่เคยจางหายจากใยเสียที
พยายามลืมวันที่เคยซึ้ง
แต่ความคิดถึงมันก็มากมายอย่างนี้
จึงไม่เคยลบภาพเธอไปออกจากใจเสียที
จึงไม่มีวันใดที่ได้ลืมเธอ
ห้ามใจตัวเองให้หยุดรัก
ยิ่งห้ามอาการยิ่งหนักยิ่งฝันเพ้อ
ทั้งที่ไม่เคยเลยไม่เคยพบเจอ
ไม่เคยพูดคุยกับเธอตั้งแต่จากไป
รู้ว่าต้องใช้เวลาในการลืม
สิ่งที่หลงปลาบปลื้มทิ้งให้เปล่าไร้
แต่ไม่รู้ว่าหัวใจต้องการเวลาอีกเท่าไร
ถึงจะเข้มเข็งพอจะลืมใครสักคน
22 ตุลาคม 2547 19:54 น.
วงเวียน
แหม ๆ อีตาบ้าคนน่ารัก
มายืนทำ ยักคิ้วยักไหล่อยู่ได้
ไม่เจอกันตั้งหลายวันแนะ เป็นไง
คิดถึงคนรัก อย่างฉันบ้างไหมพ่อตัวดี
แหม ๆ ทำหน้าแดงเป็นลูกตำลึงไปได้
ไม่ต้องอายหรอกแค่บอกว่าคิดถึงฉันคนนี้
เอ้......หรือว่า ไม่คิดถึงกันถึงไม่พูดหละคนดี
ทำอย่างนี้น้อยใจนะคนดี วันนี้ไม่น่ามาเจอให้เสียเวลา
เอ้า........แต่ก็ช่างเถอะไม่เป็นไร
จะพูดหรือไม่พูดก็ตามใจ ไม่เซ้าซี้แล้ว ไม่ว่า
แค่เป็นหน้าเธอแดงเป็น ตูดลิง ก็ลึงซึ้งถึงเจตนา
ว่าเธออายจนไม่กล้า พูดมาว่า คิดถึงกัน