12 พฤษภาคม 2553 18:29 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันก็ยังไม่ค่อยเข้าใจตัวเอง
ทำไมมันเหงาเก่งนักก็ไม่รู้
ว่าง-ว่างก็อยากจะหาเหตุผลดู
เพื่อให้ชีวิตที่เหลืออยู่...ไม่เหงาอีกต่อไป
หรือฉันต้องการคนเคียงข้าง
มาช่วยลบรอยความอ้างว้าง...อ่อนไหว
กับบางเวลามองหา...ไม่เห็นใคร
หรือในวันที่หัวใจ..รู้สึกอ่อนไหว...อ่อนแอ
หรือฉันเหงาจนเคยชินเป็นนิสัย
เมื่อไม่มีคนเข้าใจจึงรู้สึกแย่
...กับเธอ...ที่เคยบอกว่ารักและแคร์
ทำไมวันนี้ถึงมีแต่ข้อแม้...มากมาย
คนเหงา...ที่จมอยู่ในเงาของความหม่น
แค่อยากมีใครสักคน...ที่ไม่ห่างหาย
พร้อมจะเข้าใจทุกอย่าง...ไม่ต้องมานั่งอธิบาย
และขอให้เป็นคนสุดท้าย...ที่จะทำร้ายหัวใจกัน
สิ่งที่ต้องการคงมากไป
วันนี้จึงยังไม่มีคนเข้าใจ...ความเหงาของฉัน
แต่เอาเถอะ...ทนอยู่อย่างนี้ไปก่อนก็แล้วกัน
สักวัน...นะ...สักวัน...ฉันคงมีคนมาเข้าใจ
10 พฤษภาคม 2553 12:56 น.
วงศ์ตะวัน
ไม่ได้เข้ามาซะหลายวัน
ไม่ใช่ว่าฉัน...ไม่คิดถึง
แต่งานมันเยอะนิดนึง
อย่าได้โกรธขึ้งอะไรกันเลย
อยากบอกว่าคิดถึง...ทุก-ทุกคน
จึงแอบเข้ามาบ่นให้ฟังเฉย-เฉย
ถ้ารู้สึกเหมือนกันอย่างเคย
ก็รีบบอกออกมาเลย...ว่าคิดถึงกัน
อย่าปล่อยเวลาให้นานเนิ่น
แค่คำคิดถึงเหลือเกิน...ก็คงไหวหวั่น
เพื่อนบ้านกลอน...คงไม่ใจร้ายต่อกัน
ช่วยบอกหน่อย...วงศ์ตะวัน...จะรอฟัง
วันนี้ไม่ได้ว่างงาน
แต่เข้ามาโพสต์กลอน
...ด้วยความคิดถึงล้วนๆ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
หน้าส่วนตัว
3284
