12 มีนาคม 2552 10:51 น.
วงศ์ตะวัน
หากเธอเหนื่อย...หรือเมื่อยล้า
โปรดจำไว้ว่า...ยังมีฉัน
เรื่องราวมากมายสารพัน
ทิ้งไว้ตรงนั้น...ปล่อยมันไว้
หากเธอเจ็บปวด...หรือรวดร้าว
โปรดปล่อยใจให้ว่างเปล่า...
....แล้วเข้ามาหาฉันได้ไหม
ที่ตรงนี้...เต็มไปด้วยกำลังใจ
ที่พร้อมจะมอบให้ใคร - ใคร...ยามอ่อนแอ
...ที่ตรงนี้...ยังมีฉัน
ที่พร้อมจะร่วมแบ่งปัน...เป็นเพื่อนแท้
สัญญานะ...ว่าฉันจะคอยดูแล
เธอคนดีที่ฉันแคร์...
....นับแต่นี้และตลอดไป...
9 มีนาคม 2552 10:35 น.
วงศ์ตะวัน
ณ วันนี้ ...วันหนึ่งที่ไม่มีใครเหลือ
วันทุกวัน...ช่างน่าเบื่อ...และเงียบเหงา
วันที่เคยได้ใช้คำว่า "เรา"
กลับอ้างว้าง...ว่างเปล่า...และเดียวดาย
ณ วันนี้...ฉันยังคงยืนอยู่ที่เก่า
ที่ที่เคยมีเรา...แต่กลับใจหาย
คนหนึ่งคน...กับเรื่องราวที่โหดร้าย
เจ็บเจียนตาย...แต่จะผ่านไปให้ได้...
............ฉันสัญญา................
ณ วันนี้...ตรงที่ที่ฉันยืนอยู่
อาจจะไม่สวยหรู...หรือดูเป็นที่ที่ไร้ค่า
เป็นพียงแค่ริ้วรอย...ของอดีต....วันผ่านมา
แต่สำหรับฉัน...ที่ตรงนี้ จะมีค่า...ตลอดไป
8 มีนาคม 2552 22:05 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันมีชีวิตอยู่ได้...ในวันนี้
เพราะมีความรักจากเธอคนดี...รู้ไหม
เหตุผลเดียวของการมีลมหายใจ
เพียงอยากจะอยู่ชดใช้...หัวใจเธอ
เพราะเธอเต็มไปด้วยความห่วงใย
ที่ฉันยังคงสัมผัสได้สม่ำเสมอ
ดีใจนะ...ที่ได้รู้จักและรักเธอ
เปิดโอกาสให้หัวใจได้ฝันเพ้อ...ไปวัน-วัน
สัญญาว่า...จะยังคงมีลมหายใจ
ตราบใดที่เธอยังคงรักฉัน
ขอบคุณเหลือเกินคนดี...ที่รักกัน
และทำให้ชีวิตแสนสั้น..............
................ของฉัน.........อยู่ต่อไป